Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου σήμερα, όπως κάθε είδους «παγκόσμια ημέρα» έχει μεγαλοπρεπώς και μεγαλοφώνως προκύψει. Όμως σε τί ωφελεί μία τέτοια «Ημέρα», όταν το Βιβλίο, -αυτό καθ’ εαυτό-, δεν ευδοκιμεί σήμερα;

Πάνε πολλά, μα, πάρα-πολλά χρόνια, κατά τα οποία το Βιβλίο αποτελεί «αμελητέα ύλη» για τους πολίτες αυτής της Γης και μάλιστα με σιωπηρή συναίνεση των Πολιτειών του Κόσμου, οι οποίες το φροντίζουν όλο και λιγότερο.

Το Βιβλίο, είναι πηγή γνώσης, και δυστυχώς, παρά του ότι κυκλοφορεί παντού, -και ιδιαίτερα στην εποχή μας, κυκλοφορεί εν αφθονία-, ωστόσο κάθε άλλο, -πλείστες φορές-, παρά γνώση και μάθηση προσφέρει.

Το Βιβλίο, αποτελεί ως επί το πλείστον, πλέον, μία εμπορική πηγή, η οποία αποφέρει χρήματα, χωρίς όμως, ή σπανίως να προσφέρει τα δύο ως ανωτέρω ζητούμενα. Έτσι, η κατανάλωσή του γίνεται για διάφορους λόγους που επιτάσσει ο τρέχων τρόπος ζωής μας, όπως για να μαγειρεύουμε καλύτερα, για να ρίχνουμε τράπουλες και να κατεβάζουμε άστρα, να εμπλεκόμαστε φανταστικά σε περιπέτειες, οι οποίες οδηγούν στο έγκλημα και τις καταστροφές, να παραδινόμαστε στην άβυσσο του σεξ και άλλα τινά.

Παλαιότερα, η Ιερά Εξέταση, απαγόρευε και παρέδιδε στην πυρά τα Βιβλία, σαν έργα σατανικά, ενώ σήμερα η κυκλοφορία τους είναι παγκοσμίως ελεύθερη, χωρίς λογοκρισία, δημιουργώντας νέες ομάδες βιβλιοφίλων των πιο πάνω αναφερομένων προτιμήσεων, για ευρύτερη γνώση επ’ αυτών, μάθηση και πρακτική.