ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΘΗΚΗ

«Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες προκλήσεις, από κλιματική κρίση έως πολέμους και επισιτιστικές κρίσεις, η παγκόσμια «κιβωτός της αποκάλυψης» – το περίφημο Θησαυροφυλάκιο Παγκόσμιων Σπόρων του Σβάλμπαρντ (Svalbard Global Seed Vault) στη Νορβηγία – δέχτηκε πάνω από 14.000 νέα δείγματα σπόρων, προσφέροντας ελπίδα για το μέλλον της βιοποικιλότητας και της παγκόσμιας επισιτιστικής ασφάλειας.

Χτισμένη βαθιά μέσα σε ένα βουνό στο απομακρυσμένο νησί Σπίτσμπεργκεν στο αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ, η αποθήκη αυτή αποτελεί από το 2008 το υπόγειο καταφύγιο των σπόρων της Γης, σχεδιασμένο να αντέχει ακόμη και καταστροφές από πυρηνικό πόλεμο ή την κλιματική αλλαγή».

Αυτά διαβάζω στις εφημερίδες και αναρωτιέμαι, τί κακό μπορεί να συμβεί «κάποτε» αν δεν υπάρχουν σπόροι, ύστερα από μία, -«βιβλική», ας υποθέσουμε, καταστροφή.

Μήπως τον τελευταίο καιρό, δεν μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, γι’ αυτά τα συμπαθέστατα ερπετά,  όπως σκουλήκια και άλλα, τα οποία βρίθουν πρωτεϊνών και άλλων ωφελίμων διατροφικών  συστατικών;

Όλο και κάπου θα επιβιώσουν κάποια είδη, κι άλλωστε όποτε καταστράφηκε αυτή η Γη, -κατά τις παραδόσεις-, ουδέποτε, εκτός Κιβωτού Νώε, διαφυλάχθηκαν σπόροι και ζώα, για τα οποία τελευταία, δεν διαβάζω την έκφραση κάποιου ενδιαφέροντος διάσωσης.

Φυσικά, θα μπορούσαν να αποφευχθούν τέτοιες εικασίες και γεγονότα, αν δεν τα προκαλούσαμε εμείς οι ίδιοι, με τις παράλογες καταστροφικές πράξεις μας, χωρίς να σκεφτόμαστε ότι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα, θα είμαστε εμείς, οι οποίοι δεν θα μπορούμε, τότε, να επιχαίρουμε και γι’ αυτό το επιπλέον κατόρθωμά μας.