Στο αμόνι…

γράφει ο …Σιδεράς

-από την έντυπη “ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ”

• Στου κουφού την πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε!

• Όταν έχεις προειδοποιηθεί, είτε από το κράτος, είτε από φορείς, είτε από ειδικούς πάνω σε ορισμένα θέματα, ακόμα και… από την Μαφία (!), δεν μπορείς να επικαλεστείς άγνοια. Και επειδή οι προειδοποιήσεις υπήρξαν και υπάρχουν συνεχώς, το δίλημμα είναι «κουφός ή βλαξ;»

• Από το μέτωπο των τρολ, δύο άφησαν την ματαιότητα των ψηφιακών εγκοσμίων. Οι θρασύτεροι συνεχίζουν μια χαρά – αν και κατάλαβαν ότι η ομπρέλα που πίστευαν πως τους προστατεύει είναι τρύπια.
• Όταν μάλιστα τους βλέπεις να στρατολογούν κόσμο από το… Ουγκανιστάν, καταλαβαίνεις ότι βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση! Κρίμα πάντως, γιατί μερικά τρολ δείχνουν ότι έχουν ένα κάποιο πνευματικό υπόβαθρο…
•  Άμα έχεις ανάγκη το μαύρο μεροκάματο, όμως, παλεύεις μέχρι τέλους!

• Η διάλυση συνεχίζεται. Εκτός από τις απώλειες της δύναμης και του οράματος, που ήταν ηχηρές και με φασαρία δυσανάλογη τις περισσότερες φορές, οι φράξιες στο Βουρκάρι έχουν αρχίζει και ακονίζουν μαχαίρια. Το επιβεβαιώνει και η «Πράβδα» τους.
• Όλοι τους παίρνουν θέση μάχης! Οι «εμείς» και οι «άλλοι». Χωρίς να ξεχωρίζεις ποιος είναι ποιος.

• Και τώρα που είπαμε για την «Πράβδα» τους. Ρε καλόπαιδο με το «εγώ» των 3,5 τόννων… Όταν χρησιμοποιείς λέξεις να ξέρεις τί σημαίνουν τουλάχιστον! Η πλέμπα τί σχέση έχει με την βρωμιά, την μπίχλα κλπ.; Εκτός αν το εννοείς έτσι και λες πλέμπα τους μέχρι χτες υποστηρικτές κάποιων (ψηφαλάκια δηλαδή, μια φορά στα 4-5 χρόνια τα χρειάζονται). Άσε δε τα μισόλογα, τα υπονοούμενα και τα γιαλαντζί-δερβίσικα…
• Θα μου πεις τώρα, κάτι «ξέρω τί γράφω», κάτι άναρθρες αγγλικούρες (που έλεγε ο Πανούσης), κάτι αντιγραφές-επικολλήσεις αρχαίων ρητών (μερικές φορές άσχετων), είναι η γνωστή πεπατημένη. Την ακολουθείς και πατάς συνεχώς το F5 για να ανέβουν τα «βιούζ» της… αρθράρας σου!
• Πόσο πιο χαμηλά θα πέφτεις κάθε μέρα για ένα Γραφείο Τύπου που δεν πρόκειται ποτέ να έχεις;
• Αλλά κάθε κλάδος έχει και τους «λούμπεν» του (=πλεμπάγια επί το λαϊκότερο).

• Σε ένα δημοτικό συμβούλιο είχε εκφραστεί η απορία για το πότε θα τελειώσουν τα έργα της αποχέτευσης ή του κτιρίου του Γυμνασίου & Λυκείου στα Αμπελάκια. Σιγά μην τελειώσουν!

• Ενώ κάποιοι βλέπουν τα οράματά τους, σαν σε όνειρό απατηλό, στην ταβέρνα του Σωκράτη (στο Κάτω… Σούλι) κόσμος πάει κι έρχεται. Κόσμος συγκεκριμένου χρώματος μάλιστα. Έτσι είναι οι στρατηγικές: πολύ νωρίτερα από τις μάχες καταστρώνεις σχέδια – εκτός αν περιμένεις την Πυθία να σου πει τί θα κάνεις…
• Στην συγκεκριμένη ταβέρνα μάλιστα μόνο Στάρ-λινκ δεν έχουν βάλει!

• Την ίδια στιγμή, να και οι καμπάνες μες στη νυχτιά. Μαζεύονται οι έλεγχοι, μαζεύονται και τα πρόστιμα. Βέβαια, υπάρχει η ομερτά ένθεν και ένθεν «για το καλό του νησιού». Λες και το νησί δεν είναι οι άνθρωποι που πληρώνουν μονίμως τα σπασμένα.

• Την άλλη φορά που θα ψηφίσετε, επιλέξτε τους αποσυνάγωγους. Αυτούς που δεν έχουν σχέση με σόγια, μαγαζιά, συμφέροντα και τα ρέστα. Αυτούς που δεν έχουν συμφέρον για το ποιος εργολάβος θα πάρει τί. Κι αν έχουν φάει την οποιαδήποτε πετριά τους, από τη στιγμή που το μόνο τους συμφέρον είναι η καλύτερη διοίκηση, να μην σας νοιάζει.
• Α, και όχι νέους ή νέες κομψευόμενους ή κομψευόμενες που περιμένουν την μετριότητα της ζωής τους (ειδικά της επαγγελματικής) να την καλύψουν με τίτλους, με φωτογραφίες της φάτσας τους και με «τυχερά». Δεν φτάνει πια;

• Και τώρα, η ώρα του «Ντουμπάϊ τσόκολεϊτ». Βασική αρχή: ο ζαχαροπλάστης να είναι Λιβανέζος και να χρησιμοποιεί Αραβικές πρώτες ύλες (μπορεί βέβαια να πας για Λιβανέζο και να σου βγει άλλο πράγμα…)! Διότι ο Λιβανέζος ζαχαροπλάστης έχει και τεχνογνωσία αλλά και πρόσβαση στις εξωτικές-εξωχώριες πρώτες ύλες απ’ ευθείας από την πηγή. Αν και ακούγεται ότι μάλλον ο φίλος μας θα την στερηθεί, γιατί ψηφίστηκε νόμος κατά των εξωτικών αυτών γλυκών (παραπαχαίνουν)…