Περιμένοντας κάποιοι να κάνεις ένα λάθος
ΑΡΘΡΑ (ΕΙΔΗΣΕΙΣ)ΕΛΛΑΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ 23 Ιουνίου 2025 fonisalaminas
του Γιώργου Αθανασίου
Κύριε Κωσταντινε Λενη συγνώμη.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η αποτυχία παραμονεύει πίσω από κάθε μας βήμα όχι γιατί είναι αναπόφευκτη, αλλά γιατί συχνά κάποιοι τη… περιμένουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που, αντί να εμπνέονται από την πρόοδό μας ή να συνεισφέρουν σε αυτή, παρακολουθούν υπομονετικά, σχεδόν ελπιδοφόρα, για το πότε θα κάνουμε το πρώτο μας λάθος. Όχι από ενδιαφέρον, αλλά από ανάγκη να επιβεβαιώσουν είτε τις δικές τους ανασφάλειες είτε την επιθυμία να μας “φέρουν στα μέτρα τους”.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι σπάνιο. Στη δουλειά, στο σχολείο, ακόμα και στον κύκλο των φίλων ή της οικογένειας, υπάρχουν εκείνοι που δεν επιδοκιμάζουν την επιτυχία. Αντίθετα, αδημονούν για τη στιγμή που θα σκοντάψεις, ώστε να πουν: «Είδες; Στο ’λεγα.»
Δεν είναι ότι θέλουν απαραίτητα το κακό σου συχνά, νιώθουν απειλή από την πορεία σου.
Κάθε σου βήμα προς τα εμπρός φωτίζει τις δικές τους ακινησίες.
Το πιο επικίνδυνο όμως δεν είναι η ίδια η προσμονή του λάθους από τους άλλους, αλλά όταν εσωτερικεύουμε αυτήν την πίεση. Όταν φοβόμαστε τόσο το να πέσουμε, ώστε παραλύουμε. Όταν αντί να δοκιμάσουμε, να δημιουργήσουμε, να εξελιχθούμε, προτιμάμε να μείνουμε στο ασφαλές, μη τυχόν και δώσουμε “δικαίωμα”.
Αυτό που χρειάζεται είναι θάρρος. Θάρρος να κάνεις λάθη, να μαθαίνεις από αυτά και να συνεχίζεις. Θάρρος να απογοητεύσεις αυτούς που σε παρακολουθούν κρυφά με σταυρωμένα χέρια. Γιατί κάθε φορά που σηκώνεσαι, τους υπενθυμίζεις πως δεν σε καθορίζει το λάθος, αλλά η δύναμη να προχωράς.
Ετσι λοιπόν μια αποτυχημένη μια λάθος ανάρτηση για το τοίχος στο γήπεδο τέννις που κράτησε 5 λεπτά οι γνωστοί άγνωστοι ηλίθιοι και βλάκες της πολιτικής ζωής του τόπου βρήκαν την μεγάλη ευκαιρία που περίμεναν.
Έπεσαν εν χορό να κράξουν το μεγάλο αντίπαλο τους αυτόν που δεν συζητούν μαζί του που δεν τον παίζουν αλλά που όπου βρουν ευκαιρία δεν την χάνουν.
Και τελικά, ο μεγαλύτερος θρίαμβος δεν είναι να μην κάνεις ποτέ λάθος, αλλά να προχωράς παρά το ότι κάποιοι το περιμένουν.
Ετσι λοιπόν μην περιμένετε ότι εσείς όλοι θα με κάνετε να σταματήσω να γράφω για τις μπαρούφες σας.
Είστε ανίκανοι, είστε καιροσκόποι, και κερδοσκόποι της στιγμής. Θέλω να σας δω στην μετά εποχής Παναγοπουλου που θα είστε.
Άλλωστε φαίνεται το ενδιαφέρον σας για ττην τύχη του νησιού, είτε όταν βρείτε δουλειά, είτε όταν δεν εκλεγείτε απλά χάνεστε.
Εξαφανίζεστε.
Εδώ θα είμαστε, οι περισσότεροι από εσάς έχετε έρθει είτε στο γραφείο μου είτε τηλεφωνικά και έχετε ζητήσει κάτι … δεν θα χαθούμε μπορεί να με ξανά χρειαστείτε.
Εγώ λοιπόν, εγώ που δεν αγαπώ τον αθλητισμό είμαι πρόεδρος ελληνικής ομοσπονδίας και αναπληρωματικό μέλος της ΕΟΕ εκλεγμένο εσείς τι ακριβώς είστε;;;;; Τι έχετε προσφέρει στον αθλητισμό;; Μια βάρκα στο σύλλογο που ο πρόεδρος, σας κάνει εμμονική αντιπολίτευση;;;;; Θα ψάξουμε να βρούμε σε πιο κωδικό ηταν γραμμένη, δεν θα σας αφήσουμε έτσι.
Είπαμε δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε μαζί, σας όχι ότι δεν θέλουμε.
Καλή βδομάδα στρουμφάκια και ευχαριστώ που με κράζετε γίνομαι καλύτερος.
