Αύγουστος

Ξημέρωσε,
δεν έχω χρόνο για κύμβαλα,
μικρές διακεκομμένες γραμμές,
οι νιφάδες της σκέψης,
φορούν το ροδόχρωμο προσωπείο του ήλιου .
Αναζήτησα τις νηνεμίες τ’ Αυγούστου,
πέρα από τις ιαχές και τις μνήμες.
Σαγηνεύει η ψευδαίσθηση του γαλάζιου,
καθώς ενδύεται τη φορεσιά της λησμονιάς.
Σιγή, τ’ Αυγούστου η σιέστα,
ο χρόνος
ζυγίζει τις ευρεσιτεχνίες των ημερήσιων κύκλων του.
Εστίες φωτός κι οι Παναγίες του κόσμου περιμένουν να δοξαστούν από χαμερπείς χοϊκούς.
Ταξιδευτής ο νους κι η ψυχή πλοηγός του.
Μαδάω τα πέταλα μιας μισομαραμένης μαργαρίτας, να μάθω τις προθέσεις του.
Κι εκεί στο μέσον του τίποτα, υφαίνει
ένα κοχύλι ήχους, της γης σκαριφήματα.
Αγγίζω τις πληγές των αισθήσεων,
με περιδίνηση αστικής πιρουέτας,
στοχεύοντας στα γήινα, να εγείρομαι.
Καλιορίζω Αύγουστους, χρόνους…
Χρόνοι χωρίς επικηρώσεις ευδαιμονίας.
Έγκυρη ακύρωση άκυρων προβλέψεων,
έπεα πτερόεντα, παθόντων και ταφέντων προσδοκιών και αναπολήσεων.

Μαρίνα Τσικ.Τ [1/8/2025]