ΠΑΝΤΟΥ, ΟΛΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ …

Να μην παραπονιόμαστε. Δεν υποφέρει μόνον η Ελλάδα, η οποία πάντα έχει τις τελευταίες θέσεις στα καλά και τις πρώτες στα κακά. Είναι και άλλες που υποφέρουν και όλες μαζί, ίσως έρθει σύντομα ο καιρός της οριστικής κατρακύλας, καθώς πάμε διαρκώς από το κακό στο χειρότερο.

Μία δεύτερη θέση από το τέλος, «κερδίσαμε» και πάλι σε φετινή έρευνα της «Deloitte», η οποία εξετάζει τις τάσεις της αγοράς κατοικίας σε 28 χώρες της Ευρώπης, καθώς και σε Ισραήλ και Τουρκία.

Δυσμενής έως και μη χειρότερα, εμφανίζεται η εικόνα για τ0 πώς ένας Έλληνας βιοπαλαιστής μπορεί να αποκτήσει κατοικία, όταν σύμφωνα με την εν λόγω «έκθεση»,  στην Ελλάδα, οι Έλληνες καλούνται να καταβάλουν 15,3 φορές τον ετήσιο ακαθάριστο μισθό τους για να αποκτήσουν ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. στην Αθήνα -επίδοση που κατατάσσει τη χώρα στη δεύτερη χειρότερη θέση πανευρωπαϊκά.

Στην κορυφή της «χειροτερότητας»,  βρίσκεται το Άμστερνταμ, όπου οι Ολλανδοί πρέπει να πληρώσουν 15,4 φορές το ετήσιο εισόδημά τους για αντίστοιχη κατοικία. Στον αντίποδα, πιο ευνοϊκή είναι η κατάσταση σε πόλεις όπως η Οντένσε στην Δανία και το Τορίνο στην Ιταλία, όπου το αντίστοιχο μέγεθος περιορίζεται στις 4,9 φορές, ενώ στο Μάντσεστερ  του Ηνωμένου Βασιλείου, διαμορφώνεται στις 5,3 φορές.

Τείνω να πιστέψω πως τέτοια ακρίβεια και μάλιστα σε συσχέτιση με μία εποχή οικονομικής εξαθλίωσης, οφείλεται στο ότι τα πάντα είναι ακριβά στον τόπο μας, τα έσοδα ελάχιστα και δύσκολα, και κάθε πονεμένος ζητεί τρόπους για να αυξήσει τα έσοδά του, εξυπηρετώντας φυσικά και τα δημόσια έσοδα με την σχετικώς «αλμυρή» φορολογία.