Νίνα Γ. Κασιμάτη: “Κάπου εκεί έξω ξέρετε, υπάρχει μια άλλη ποιότητα και είμαστε μέρος της. Γι’ αυτό κάποιοι νικάμε και κάποιοι ηττάσθε”

Ο Νίκος Ανδριόπουλος, γενικός διευθυντής του #Dnews πια, πρώην στέλεχος του γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου επι ΣΥΡΙΖΑ και, τονίζω, πρώην(!) διευθυντής του Γραφείου Τύπου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ (2019-23), αποφάσισε τελικά να φανερωθεί στη στήλη #Πληροφοριοδότης…, αλλά να μην απαντήσει σε τίποτα από όσα του ανταπάντησα χθες δημόσια, τα οποία εννοείται για την “ηθική” του πως δεν δημοσιεύει στο σάιτ ούτε καν από σεβασμό στους αναγνώστες.

Έτσι δεν αισθάνεται την υποχρέωση να εξηγήσει τι σχέση μπορεί να έχει η επίκλησή μου στην Εθνική Αντίσταση με τον «Μπογδάνο» και την «ακροδεξιά ρητορική» με τα οποία με εξομοίωσε ονομαστικά (ξέρω τον ταράζω με τον όρο «εθνική», αλλά έτσι λεγόταν η αντίσταση και αυτό ήταν), ούτε τελικά με ποιο δικαίωμα κατασυκοφαντεί τοιουτοτρόπως μια Βουλευτή με ανεπίληπτη δημοκρατική διαδρομή, μόνο και μόνο επειδή έχει διαφορετική αντίληψη από εκείνον και την παρέα του στο εθνικό ζήτημα.

Ωστόσο γράφει και υπογράφει ακόμη χειρότερα ψέματα, στα οποία τοποθετούμαι ως ακολούθως:

1. Αναπαράγει το κατασκευασμένο ψέμα για «χαρωπές φωτογραφίες με τον Κασιδιάρη στο Καστελλόριζο» —βγάζοντας σταλινικά από το ίδιο (καθόλου χαρωπό) κάδρο τον αληθινά αγαπητό μου Δημήτρη Βίτσα, τότε Αναπλ. Υπουργό Εθνικής Άμυνας που ήταν δίπλα μου. Ίσως γιατί και ο Ανδριόπουλος θα ανήκε σε εκείνους που, μαζί με τη ΝΔ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, θεωρούσαν ότι η Επιτροπή Εθνικής Άμυνας της Βουλής δεν θα έπρεπε να πάει στο Καστελλόριζο «γιατί αυτό θα συνιστά πρόκληση στην Τουρκία». Η γνωστή γραμμή του κατευνασμού που φτάνει να θεωρεί πρόκληση την επίσκεψη Ελλήνων Βουλευτών στην ελληνική επικράτεια. Η αποστολή πάντως ήταν κυβερνητική και κοινοβουλευτική με εγκριση από τον τότε Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση και Πρόεδρο της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Κώστα Δουζίνα.

2. Με νέο συνειδητό ψέμα και

ειρωνεία επί του ψέματός του, με συνδέει με τον Μακρόν λόγω της συνεργασίας του κόμματος Κασσελάκη με το ευρωπαϊκό Renew, ενώ είναι γνωστό ότι η ίδια είμαι εκλεγμένη Αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (Unified European Left) στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

3. Βεβαίως και συνεχίζω να μετέχω στο Συμβούλιο μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα πλέον, ως Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ως η μία από τα τρία αρχαιότερα μέλη (Μπακογιάννη, Κανέλλη, Κασιμάτη) της 14μελούς Ελληνικής Αντιπροσωπείας. Αλλά και αυτό μου το καταλογίζει ως προϊόν υπολογισμού και πολιτικής σκοπιμότητας. Εμένα μόνο. Ενώ από την αρχή και κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής σύγκρουσης είχα δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι θα παραμείνω στον ΣΥΡΙΖΑ. Και έτσι έπραξα με «αδιασάλευτη στάση», όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος που φαίνεται πως πολύ τον στενοχώρησε εκείνον και κάποιον αποτυχόντα φίλο του στις εκλογές, γι’ αυτό αναμασά ακόμη και σήμερα τον γνωστό σε όλη τη δημοσιογραφική πιάτσα πόνο του δεύτερου: «Σε πόσες επιτροπές συμμετέχει η Κασιμάτη, γιατί παραμένει στο Συμβούλιο της Ευρώπης και γιατί δεν αναλαμβάνει τομέα;».

Οι ίδιοι βέβαια την περίοδο 2019-23, μαζί και ο κ. Ανδριόπουλος, όταν εξελέγην πρώτη Βουλευτής από όλα τα κόμματα στη Β’ Πειραιά με ήττα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχω θητεύσει υπουργός, καθόλου δεν αναρωτιούνταν γιατί δεν μου δόθηκε τομέας ευθύνης στην αντιπολίτευση, καθώς το φρόντιζαν έτσι να συμβαίνει. Και θεωρούσαν ότι το Συμβούλιο ήταν πολιτική εξορία — όχι όμως για εμένα, του οποίου το βήμα αξιοποίησα πολλαπλώς ως Εθνική Αντιπρόσωπος για να αναδεικνύω την τουρκική παραβατικότητα απέναντι στη διεθνή νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αρμενία, τη Συρία, το Ιράκ και στο εσωτερικό της Τουρκίας, στην εθνική μειονότητα και τους Κούρδους (ένα ζήτημα που ως «μαθήτρια» του Μιχάλη Χαραλαμπίδη προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ και τον Νέο Αγωνιστή, δεν το σπουδαιολόγησα ξαφνικά στον 21ο αιώνα όπως άλλοι).

4. Τέλος συμβουλεύω, αντί να αναρωτιέται για το πώς υπηρετείται καλύτερα ο σοσιαλισμός, με τον οποίον ο ίδιος καμία σχέση δεν έχει, να ασχοληθούν με αυτό το ωραίο θέμα αντί να «βγάζουν είδηση» τα μεσάνυχτα αν πήγα στο Συνέδριο, ενώ δεν είχαν τον ανταποκριτή τους εκεί, και στη συνέχεια να βάζουν τους συντάκτες τους να τηλεφωνούν στην Κουμουνδούρου και γύρω γύρω κάθε μέρα ρωτώντας «αν πήγε η Κασιμάτη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, στην Κεντρική Επιτροπή, στο ποτό του Φάμελλου».

5. Όπου θέλω πάω και πολύ φανερά.

Αυτή τη στιγμή είμαι σε μεγάλο κυριακάτικο τραπέζι με φίλους και φίλες, ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, και παίζουμε με το αλάτι… Δεν «διαπραγματευόμαστε» τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατικής Παράταξης ούτε τις διαπραγματευθήκαμε ποτέ με «κομματικούς μηχανισμούς» για δοτή εξουσία και έμμισθες θέσεις. Ούτε όταν αποχωρήσαμε από μεγάλο κόμμα ούτε όταν παραμείναμε σε αυτό που συρρικνώσατε.

Κάπου εκεί έξω ξέρετε, υπάρχει μια άλλη ποιότητα και είμαστε μέρος της. Γι’ αυτό κάποιοι νικάμε και κάποιοι ηττάσθε.

Καλό υπόλοιπο υπηρεσίας.