“The ball into the basket”…
ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ 7 Νοεμβρίου 2025 fonisalaminas
Καλημέρα μπασκετόφιλοι…
“The ball into the basket”…
“Put the ball in the basket” θα μπορούσε να λέει στη σύζυγο του ο άνθρωπος που γεννήθηκε σαν σήμερα το μακρινό 1861 και εξαιτίας της επιμονής του και της ευρηματικότητας του όλοι όσοι ασχολούμαστε από οποιοδήποτε μετερίζι με το μπάσκετ, του οφείλουμε τεράστια ευγνωμοσύνη.
Ο Καναδός στην καταγωγή Τζέιμς Νέϊσμιθ, καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο του Σπρίνγκφιλντ στη Μασαχουσέτη, έψαχνε εκείνες τις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη του 1891 έναν τρόπο για να κρατήσει σε εγρήγορση τους φοιτητές του που δεν μπορούσαν εξαιτίας των καιρικών συνθηκών να ασκηθούν σε εξωτερικούς χώρους.
Ο προϊστάμενος του, ο Δρ Λούθερ Γκούλιγκ του είχε δώσει ένα χρονικό περιθώριο δύο εβδομάδων και ο χρόνος πίεζε αφόρητα τον Νέϊσμιθ. Η άλλη απαίτηση που είχε θέσει ο Γκούλιγκ ήταν πως το νέο άθλημα έπρεπε να είναι “δίκαιο για όλους τους παίχτες και να μην είναι σκληρό”.
Ο Νέϊσμιθ σκέφτηκε αρχικά να μεταφέρει τα δημοφιλή αθλήματα της εποχής όπως το μπέιζμπολ και το ποδόσφαιρο στο γυμναστήριο χωρίς όμως επιτυχία. Το μόνο που κράτησε ήταν η σφαιρική μπάλα του ποδοσφαίρου που ταίριαζε καλύτερα σε αυτό που είχε στο μυαλό του.
Έπειτα παρατήρησε πως οι περισσότεροι τραυματισμοί συνέβαιναν όταν κάποιος επιχειρούσε να τρέξει με τη μπάλα λόγω της φυσικής επαφής. Έτσι αποφάσισε πως για την αποφυγή των χτυπημάτων η πάσα ήταν ο μοναδικός τρόπος.
Έπρεπε όμως να υπάρχει και ανταμοιβή, ένας στόχος που θα προσπαθούσαν οι αγωνιζόμενοι να πετύχουν. Έτσι, ζήτησε από τον επιστάτη του κτιρίου, τον Μπόμπ Στέμπινς, δύο ξύλινα κουτιά αλλά το μόνο που μπόρεσε να βρει ο Στέμπινς ήταν δύο άδεια καλάθια από ροδάκινα.
Όταν λύθηκε και αυτό το πρόβλημα προέκυψε νέο, σχετικά με τη θέση των καλαθιών. Δεν έπρεπε να είναι χαμηλά στο έδαφος αλλά ψηλότερα ώστε οι παίχτες να μην δημιουργούν κλοιό γύρω από αυτά αποτρέποντας τους αντιπάλους να βάλουν τη μπάλα μέσα.
Το κρέμασμα όμως των καλαθιών επέβαλλε και έναν καινούριο τρόπο βολής από τον ευθύβολο που είχαν μάθει και συνηθίσει οι φοιτητές του.
Τότε ο Νέϊσμιθ θυμήθηκε ένα παιχνίδι της νιότης του, το “Duck on a rock” όπου ο σκοπός ήταν μία πέτρα να χτυπήσει τον στόχο (Duck) που προστάτευε με τα απλώμενα χέρια του ο αντίπαλος. Ο Νέϊσμιθ και η παρέα του γρήγορα αντιλήφθηκαν πως ο καλύτερος τρόπος για να πετύχουν τον στόχο δεν ήταν η ευθεία βολή αλλά αυτή που διέγραφε στον αέρα μία τοξοειδή πορεία και έτσι αυτό το παιδικό παιχνίδι έδωσε τη λύση του πρωτόγονου σουτ στον Καναδό.
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1891 οι 18 αθλητές της YMCA έδωσαν τον πρώτο αγώνα αγωνιζόμενοι 9 εναντίον 9 και κατέληξε σε κλωτσοπατινάδα. Οι κανόνες δεν ήταν ακόμα κατανοητοί και όσοι υπήρχαν δεν στάθηκαν ικανοί να αποτρέψουν τους αντιπάλους να χτυπάνε και να κάνουν τάκλιν συνηθισμένοι από το ποδόσφαιρο.
Για να εξαλείψει αυτό το φαινόμενο ο Νέϊσμιθ εισήγαγε έναν νέο κανόνα που σήμερα μας φαίνεται ανούσιος αλλά τότε ήταν ο μοναδικός για να προστατεύσει τους παίχτες του. Αυτός της απαγόρευσης του τρεξίματος με τη μπάλα που ωστόσο έκανε την διαφορά και στον επόμενο αγώνα όλοι βγήκαν σώοι και αβλαβείς από το γυμναστήριο.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1892 στην εφημερίδα του κολλεγίου με την ονομασία “The Triangle”, δημοσιεύθηκαν οι 13 κανόνες του νεογέννητου αθλήματος.
Το Basket Ball, το “παιδί” του Τζέιμς Νέϊσμιθ ξεκινούσε για να κατακτήσει τον κόσμο…
Ανδρέας Τσεμπερλίδης
