Η ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αυτό, το οποίο μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται στην χώρα μας ένα φαινόμενο, το οποίο όχι μόνο μας καθιστά διεθνώς  δακτυλοδεικτούμενους, αλλα δημιουργεί και μέγιστο πρόβλημα, για μία Ελλάδα, την οποία μέχρι πρότινος θεωρούσαμε ιδανική, ως προς την αγωγή, την οποίαν οι γονείς και το σχολείο έδιναν στα παιδιά τους, και την εκ μέρους αυτών των παιδιών άμεμπτη στάση ζωής.

  Τα τελευταία αυτά χρόνια, ωστόσο, παρατηρούμε μία ιδιαίτερα μεγάλη έξαρση βίας, μεταξύ, όχι μόνον των νέων, αλλά και των μικρότερων σε ηλικία παιδιών,  τα οποία,- «αλαφιασμένα» λες-,  επιδίδονται σε ιδιαίτερα βίαιες έως και αξιόποινες συμπεριφορές.

Σύμφωνα με στοιχεία αρμοδίων υπηρεσιών, τουλάχιστον 33 παιδιά, οδηγούνται καθημερινώς στα Αστυνομικά Τμήματα για βίαιες παραβατικές έως και εγκληματικές πράξεις.

Ο αριθμός αυτός, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η οποία προδικάζει τον πενταπλάσιο, πλην όμως οι δράστες δεν συλλαμβάνονται.    

Αυτή η άκρως επικίνδυνη κατάσταση, τόσο για την διάπραξη εγκληματικών προθέσεων, όσο και για το μέλλον των σημερινών παιδιών και αύριο, ενεργών πολιτών, με αυτού του είδους τις πράξεις, θα έπρεπε να μας είχε προβληματίσει ιδιαίτερα.

Ακούμε συχνά, ότι η Πολιτεία λαμβάνει τα μέτρα της επί του θέματος, παρά ταύτα όμως, η εγκληματικότητα επαυξάνεται συνεχώς, αντί να καταστέλλεται έστω και στο ελάχιστο, ώστε να μπορούμε να προσδοκούμε σε ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, αυτών των παραβατικών, οι οποίοι στο εγγύς μέλλον, θα είναι δυνατόν ακόμη και να καθορίζουν τις ζωές μας και την ζωή αυτού του τόπου, από κάποιες υπεύθυνες θέσεις, τις οποίες δέον να αποκτήσουν.

Ωστόσο, παραμένουμε με τις ελπίδες και μόνο, καθώς η Πολιτεία, ναι μεν υπόσχεται την άμεση λύση του σπουδαίου αυτού προβλήματος, πλην όμως το κακό αυγατίζει, το υφιστάμεθα όλο και πιο πολύ, και φοβόμαστε για το πού, τελικά, θα μας βγάλει.