ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΣΑΝ ΠΑΛΙΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Και σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτε, τα βρήκαν μεταξύ τους σε μυστικές διαβουλεύσεις, και μας έκαναν έκπληξη, πορευόμενοι προς Νίκαια Νικομηδείας, προκειμένου να συλλειτουργηθούν, διαγράφοντες κάθε έχθρα και μίσος πολλών αιώνων και λαμβανόντων σκληρές θέσεις, διαχωρίζοντες με πείσμα σε δύο μέρη την θρησκεία, την οποίαν λειτουργούσαν και υπηρετούσαν.

Τόσα χρόνια, διατηρήθηκε η απόσταση, συχνά με πολεμικές και αφορεσμούς, και μέχρι λίγες ημέρες πριν το μεγάλο γεγονός επί των ημερών μας, η πολεμική καλά κρατούσε και παρατηρούσαν με την άκρη των ματιών τους, οι δύο αντίπαλου, -δια ασήμαντον αφορμήν-, ο ένας τον άλλον και τόμοι-τόνοι συσσωρεύονταν τα επιτίμια και ποτίζονταν με αποστροφήν οι πιστοί, -εν Θεώ αδελφοί- ο εις προς τον άλλον.

Πολλά τα δεινά, τα οποία επισωρεύτηκαν ένθεν και κείσαι, οι διαμάχες, οι εχθρότητες, οι ιεροί πόλεμοι, και όλα αυτά, παραγράφηκαν, αποξεχάστηκαν, και χωρίς ούτε καν «πρωτόκολλα», οι δύο εν Θεώ ηγέτες των δύο αντιμαχομένων Εκκλησιών και Δογμάτων, συναντήθηκαν υπό άκραν μυστικότητα, τα μίλησαν, τα ευλόγησαν και εντελώς ξαφνικά, μας ανακοίνωσαν πως πήγαιναν στην Νίκαια της Μικράς Ασίας, εκεί, όπου είχε λάβει χώραν η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος, το 325 μ.Χ. και υπό την εποπτείαν τού Αυτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου και μετέπειτα Αγίου, προκειμένου να συν-προσευχηθούν ως όφειλαν, εδώ και δεκαεπτά συναπτούς εν Χριστώ αιώνες.

Προς τί .όμως, όλη αυτή μυστικότης, και ακόμη προς τι η υποχώρηση ως προς το «φιλιόκβε» των Ρωμαίων και μετά από χίλια επτακόσια χρόνια, να παρουσιάζεται ως μη ισχύον το «αλάθητον του Πάπα»;

Αναμφισβήτητα και δεν ερώτησαν τους προγόνους μας ένθεν και ένθεν, όταν προέβησαν στο «Σχίσμα». Γιατί, λοιπόν και να ερωτήσουν εμάς, σήμερα, αν αποφασίσουν τελικώς να άρουν αυτήν την κατάσταση;

Χαρά δική μας, αυτή η επανένωση και την .μεγάλη απόφαση, ας την γνωρίζουν μόνον αυτοί, οι οποίοι την έλαβαν και απεκατέστησαν, έως και της  προσφώνησης του Πάπα προς τον Πατριάρχη ως «Αγαπημένου Αδελφού».