Φυσική Αγωγή > Καθολικό κοινωνικό δικαίωµα, όχι μόνο των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, των νέων, αλλά όλων των ηλικιακών ομάδων
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣΝΑΥΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ 2 Δεκεμβρίου 2025 fonisalaminas
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη και την ημερίδα που συνδιοργανώνουν ο Σύλλογος Ατόμων με διαβήτη “Γλυκιά Ζωή με Δράση” με τον Α.Ο.Σ. Τελαμών (Τμήμα Πίνκ Πόνγκ) την Κυριακή 30 Νοέμβρη 11:00 στο Κεντρο Νεότητας Σαλαμίνας με θέμα ¨Διαβήτης, Αλτσχάιμερ και επιτραπέζια Αντισφαίριση”, όπως επίσης και με την σημαντική παρουσίαση των αθλημάτων της Ελληνικης Ομοσπονδίας Κανόε – Καγιάκ, όρθιας σανιδοκωπηλασίας, κυματολίσθησης με σανίδα απο τον πρόεδρο της κ. Γιώργο Αθανασίου, η Επιτροπή Ειρήνης Σαλαμίνας, παρουσιαζει ορισμένες πλευρές των σχέσεων του αθλητισμού με τον άνθρωπο και την υγεία, απευθυνόμενη, ιδιαίτερα στους νεους και τις νέες του νησιού, ευλπιστώντας στην συμμετοχή τους στα αγωνίσματα, και ταυτόχρονα τους καλεί να αναπτύξουν ενα διεκδηκιτικό πλαίσιο δράσης. για δημιουργία υποδομών στο νησί και αυξηση των δαπανων απο το κρατος για τον αθλητιμό.
Η αντίληψή µας για τον αθλητισμό και την φυσική αγωγή
Η συνεχής σωµατική κίνηση είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής του ανθρώπου αφού συνδέεται µε την αναπαραγωγή των φυσικών του δυνάμεων, την υγεία του, την ικανοποίηση των αναγκών του. Η Φυσική Αγωγή αφορά τη διαµόρφωση όρων και προϋποθέσεων ώστε οργανώνοντας µε συστηµατικό τρόπο την ενασχόληση µε τη σωµατική κίνηση να εξασφαλίζεται ποιότητα ζωής για τον άνθρωπο.
Η διαµόρφωση αυτών των όρων συντελείται και µέσα από την εκπαίδευση, το µέρος δηλαδή εκείνο του εποικοδοµήµατος που συµβάλλει στην πνευματική, σωματική, κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου, ως αυριανού εργαζόµενου. Η Φυσική Αγωγή είναι παιδαγωγική διαδικασία που πρέπει να αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας, στην αρµονική ανάπτυξη των φυσιολογικών συστηµάτων του ανθρώπινου οργανισµού και των φυσικών ιδιοτήτων του. Συµβάλλει στην ανάπτυξη της ευκινησίας, της επιδεξιότητας, της σωµατικής δύναµης.
Απ’ αυτή την οργανωµένη παρέµβαση και την µαζική ενασχόληση της νεολαίας, προκύπτουν πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και τα µέλη της, που αφορούν την πρακτική καθηµερινότητα, την ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την παραγωγική δραστηριότητα (κινήσεις που έχουν να κάνουν µε τον χειρισµό εργαλείων, µεταφορά βαρών, κινήσεις δεξιοτεχνίας κ.ά), καθώς και την ενίσχυση της συλλογικότητας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και άµιλλας ανάµεσα στους αυριανούς εργαζόµενους.
Η αναγκαιότητα της οργανωµένης Φυσικής Αγωγής στην Εκπαίδευση
Ως οργανικό µέρος της γενικής αγωγής, των συνολικότερων στόχων του εκπαιδευτικού συστήµατος, εξαρτάται από το χαρακτήρα της εξουσίας που υπηρετεί. Η αναγκαιότητα της οργανωµένης Φυσικής Αγωγής στην Εκπαίδευση αφορά πιο συγκεκριµένα την διαρκή χρήση σωµατικών δραστηριοτήτων προς όφελος της φυσικής κατάστασης των νέων ατόµων, προκειµένου να αποκτήσουν ενεργητική στάση απέναντι στη διά βίου άσκηση για την υγεία τους.
Με την προσπάθεια της φυσικής ανάπτυξης του ατόµου επιδιώκεται η διεύρυνση σ’ αυτή τη βάση των φυσικών λειτουργιών του οργανισµού και η αύξηση της αντοχής του. Η καλή σωματική κατάσταση είναι παράγοντας πρόληψης από τις ασθένειες. Οι κινητικές γνώσεις, οι κινητικές δεξιότητες και γενικά τα διάφορα αθλήµατα και αγωνίσµατα είναι µέσα φυσικής αγωγής. Ο νέος και η νέα που αποκτά ενεργητική στάση απέναντι στην άσκηση για την υγεία και ταυτόχρονα µαθαίνει να γυµνάζεται σωστά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσει να γυµνάζεται και µετά το σχολείο. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από τις κοινωνικές συνθήκες, πρώτα απ’ όλα από το εύρος του μη εργάσιμου χρόνου, την ύπαρξη κοινωνικών υποδομών.
Ο σκοπός της Φυσικής Αγωγής θα εκπληρώνεται όταν όλος ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία θα ασκείται συστηµατικά σε όλη του τη ζωή. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι στο επίκεντρο της κοινωνίας να βρίσκεται η ικανοποίηση συνολικά των λαϊκών αναγκών. Η σηµερινή χρήση των σύγχρονων µέσων, η τεχνολογική ανάπτυξη και ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόµενοι δίνουν τη δυνατότητα να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος (µη εργάσιµος) και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους. Για αυτό, η ικανοποίηση του καθολικού δικαιώµατος για Φυσική Αγωγή και Αθλητισµό περνάει µέσα από την ανατροπή της εξουσίας των µονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας που θα οργανώσει όλες τις βασικές οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες με στόχο την ικανοποίηση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών. Με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό – λαϊκό έλεγχο, συνειδητά και σχεδιασµένα ένα κοµµάτι του πλούτου που θα παράγεται θα δαπανάται γι’ αυτό το σκοπό. Θα επιστρέφει δηλαδή στο λαό µε οργανωµένο και προγραµµατισµένο τρόπο, µέσα από δωρεάν δοµές.
Η σηµερινή κατάσταση
Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισµός, ως κοινωνική δραστηριότητα, επηρεάζεται αντικειµενικά από τις συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, παρατηρείται ακόµη µεγαλύτερη όξυνση των αντιφάσεων και των αδιεξόδων που δηµιουργούνται στην κοινωνία. Στις μέρες μας, οι δυνατότητες των νέων τεχνικών μέσων υποτάσσονται στο κίνητρο της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Το κράτος ανατρέπει κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών που επιτεύχθηκαν σε διαφορετικές συνθήκες, υπό την πίεση ισχυρών εργατικών κινημάτων και της ανάγκης ιδεολογικής και πολιτικής αντιμετώπισης των κατακτήσεων που είχαν οι λαοί στις σοσιαλιστικές χώρες. Έτσι τα καπιταλιστικά κράτη σήμερα, θεσµοθετούν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και αναπροσαρµογές, µετά από κοινά συµφωνηµένες πολιτικές στους ιµπεριαλιστικούς οργανισµούς.
Και στον τοµέα της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισµού εκδηλώνεται η αντιφατικότητα της αστικής ανάπτυξης που από τη µια έχει ως μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία και δροµολογεί αντιδραστικές ρυθµίσεις, ενώ από την άλλη χρειάζεται και ένα ορισµένο επίπεδο σωµατικής υγείας, αναπαραγωγής της εργατικής δύναµης το οποίο ποτέ δεν συμβαδίζει με τις σύγχρονές υλικές συνθήκες και δυνατότητες.
Χαρακτηριστικά, σε κείµενο (Αύγουστος 2013) προς το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει αναφορά στην έλλειψη σωµατικής άσκησης στις χώρες της E.E. (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» για τις συνέπειες που θα έχει στην υγεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών παίρνοντας υπόψη την άνοδο στα στοιχεία που αφορούν την πρόωρη θνησιµότητα, τα επίπεδα υπερβολικού βάρους και παχυσαρκίας, τον καρκίνο του µαστού και του παχέος εντέρου, το διαβήτη, την ισχαιµική καρδιοπάθεια σε όλη την περιφέρεια της Ευρώπης.
Σύµφωνα µε τελευταία έρευνα της ΕΕ µέσω του Ευρωβαρόµετρου που δηµοσιεύτηκε πρόσφατα, το 69% των Ελλήνων και το 59% των υπόλοιπων Ευρωπαίων δηλώνουν ότι επιδίδονται ποτέ ή σπάνια σε κάποιο είδος σωµατικής άσκησης ή άθλησης.
Παράλληλα, τα αποτελέσµατα κοινοτικής δηµοσκόπησης, που πραγµατοποιήθηκε από το Ευρωβαρόµετρο, αναφέρουν ότι µόνο το 7% των Ελλήνων (8% στην ΕΕ) γυµνάζεται τακτικά, δηλαδή 5 φορές την εβδοµάδα και το 24% (33% στην ΕΕ) από 1-4 φορές την εβδοµάδα.
Το 59% στην Ελλάδα (42% στην ΕΕ) δεν γυµνάζεται ποτέ.
Από 1-3 φορές την εβδοµάδα γυµνάζεται το 10% των Ελλήνων (17% στην ΕΕ) και το 59% (42% στην ΕΕ) δεν γυµνάζεται ποτέ. Στην αιτιολογική έκθεση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι µόνο το 2009 η έλλειψη σωµατικής άσκησης ευθύνεται για ένα εκατοµµύριο θανάτους µε βάση επίσηµες έρευνες στις χώρες της Ε.Ε. Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλείται η παραπάνω έκθεση τα προβλήµατα υγείας που προκαλούνται από την έλλειψη σωµατικής άσκησης συνεπάγονται σηµαντικό άµεσο και έµµεσο οικονοµικό κόστος, λόγω ασθενειών και νοσηρότητας, αναρρωτικών αδειών και πρόωρων θανάτων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη και η ταχεία γήρανση των κοινωνιών της ΕΕ. Μελέτες έχουν επιχειρήσει να αποτιµήσουν το κόστος αυτό σε χρήµα. Για παράδειγµα από µια µελέτη που πραγµατοποιήθηκε στην Μ. Βρετανία διαπιστώθηκε ότι το κόστος για την κυβέρνηση ξεπερνούσε τα 3 δισ. ευρώ ετησίως. Αυτό είναι λοιπόν το πρόβληµα.
Η έλλειψη σωµατικής κατάστασης αντιµετωπίζεται ως βάρος στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και γι’ αυτό θεωρείται ότι κοστίζει. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε κείμενά της κάνει λόγο για ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης των εργαζοµένων, που θα βελτιώνει την απόδοση, την αντοχή τους στις απαιτήσεις του κεφαλαίου (εντατικοποίηση) και ταυτόχρονα δεν θα επιβαρύνει την οικονοµία!
«Η έλλειψη σωµατικής άσκησης λόγω πίεσης του ελεύθερου χρόνου πολλαπλασιάζει τις περιπτώσεις υπερβολικού βάρους, παχυσαρκίας και ορισµένων χρόνιων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήµατα και ο διαβήτης, που επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής, θέτουν τη ζωή των ατόµων σε κίνδυνο και επιβαρύνουν τον προϋπολογισµό της υγείας και την οικονοµία» (Λευκή Βίβλος για τον Αθλητισµό).
Διέξοδος για τους καπιταλιστές είναι η αντιμετώπιση της άσκησης ως ατομικής ευθύνης, γιατί στον καπιταλισµό το δικαίωµα για σωµατική άσκηση µετατρέπεται σε εµπόρευµα.
Ταυτόχρονα µειώνεται και ο ελεύθερος χρόνος, η δυνατότητα χρονοπρογραμματισμού λόγω της «ευελιξίας» στην εργασία. Οι νέες δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας αντιμετωπίζονται όχι με γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, αλλά με προσαρμογές ωφέλιμες στην καπιταλιστική κερδοφορία, το κίνητρο της οποίας καθορίζει τα πάντα, την Εκπαίδευση, τη Φυσική Αγωγή, την πρόληψη – αποκατάσταση της υγείας κλπ.
Στον τουρισμό για παράδειγμα ο Αθλητισμός αξιοποιείται ως εργαλείο προσέλκυσης τουριστών, αθλητικών ομάδων, διεθνών κ.λπ., δηλαδή, ο «αθλοτουρισμός» όπως συνηθίζεται να αναφέρεται.
Ο αθλητισμός δηλαδή σε ρόλο atraction για τους τουρίστες, με διοργάνωση δραστηριοτήτων, τουρνουά με μεγάλα ονόματα κ.ά. ως μέρος στα πακέτα προσφοράς με ταυτόχρονη προσέλκυση εταιρειών.
Το ενδιαφέρον στρέφεται στην πραγματοποίηση μεγάλων γεγονότων π.χ. κλασικός μαραθώνιος, που αξιοποιούνται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Στη χώρα µας η συζήτηση σχετικά µε τον προσανατολισµό και το περιεχόµενο των προγραµµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να εφαρµόσει η κυβέρνηση στα σχολεία επιδρώντας στην έλλειψη σωματικής άσκησης, δείχνει από τη µια πλευρά την ανησυχία που επικρατεί στους κόλπους της για τις συνέπειες του αστικού τρόπου ζωής, ενώ από την άλλη κρύβει και την αδυναµία του καπιταλιστικού συστήµατος να αντιµετωπίσει τα αδιέξοδά του, αφού πέφτει πάνω σε αντιφάσεις. Ο αστικός τρόπος ζωής, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, (έλλειψη ελεύθερου χρόνου, εξαντλητικά ωράρια, ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Με βάση πρόσφατες µελέτες παρουσιάζονται τα εξής στοιχεία:
Ü Η παχυσαρκία των παιδιών αυξήθηκε από 7,2% και 8,1% αντιστοίχως για τα κορίτσια και τα αγόρια το 1997 σε 11,2% και 12,2% το 2007. Στον ίδιο ανησυχητικό αριθµό παρατηρείται αύξηση των υπέρβαρων παιδιών από το 19,5% στο 26,5% για την ίδια περίοδο (Tambalis κ.ά. 2010). Ü Το ποσοστό των παχύσαρκων παιδιών στο λεκανοπέδιο της Αττικής φθάνει στο 10%, µε διακύµανση από 2,6% έως και 23,8% ανάλογα µε τις περιοχές κατοικίας, µε τις περιοχές της Δ. Αττικής να διαθέτουν τα µεγαλύτερα ποσοστά κι αυτό να σχετίζεται µε τη διατροφή και την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας (Chalkias, κ.ά. 2013). Ü Το ποσοστό τόσο των υπέρβαρων όσο και των παχύσαρκων παιδιών αυξήθηκε κατά 20% τα τελευταία 10 έτη. παχυσαρκία ανά 1000 παιδιά Δείκτης παιδ. παχυσαρκίας Δείκτης αναλφαβητισµού ανά χίλιους κατοίκους οικογενειακό εισόδηµα Μέσο εισόδηµα σε χιλιάδες ευρώ ÜΥπέρβαρα ή παχύσαρκα είναι τουλάχιστον τρία στα δέκα παιδιά (το στοιχείο αυτό έχει ανέβει απότοµα την περίοδο της κρίσης)
▶ Η αερόβια αντοχή (φυσική κατάσταση) µειώθηκε πάνω από 5% την τελευταία 10ετία γεγονός που αυξάνει κατά 150% τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων.
▶ Η φυσική και κινητική δραστηριότητα των παιδιών σχολικής ηλικίας µειώνεται σηµαντικά και φθάνει στα 90 λεπτά της ώρας την ηµέρα (Tambalis κ.ά. 2013).
▶ Οι φυσικές ικανότητες παιδιών σχολικής ηλικίας και γενικώς η ευρωστία των παιδιών βρίσκεται σε ανησυχητικά χαµηλό επίπεδο, µε το ποσοστό ικανοποίησης να κυµαίνεται µόνο στο 3 έως 4% για τις ικανότητες της αντοχής, ισχύος και µυϊκής δύναµης Tambalis κ.ά. 2013).
▶ Τα παιδιά και οι έφηβοι (12 έως 18 ετών) ακολουθούν τη µεσογειακή διατροφή µόνο σε ποσοστό 21% και ασκούνται καθηµερινά σχεδόν το 18%, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό από καµία έως 4-5 φορές την εβδοµάδα (Papadaki κ.ά. 2015).
▶ Η µείωση της κινητικότητας και της φυσικής κατάστασης των παιδιών έχει ως επακόλουθο τον κίνδυνο αύΜερικά ακόµη στοιχεία: ξησης των καρδιαγγειακών παθήσεων.
▶ Στο Λύκειο γενικά η πλειοψηφία των παιδιών δεν ασκείται έξω από το σχολείο ούτε κάνει και καµιά προσπάθεια στο µάθηµα της Φυσικής Αγωγής.
▶ Το µάθηµα της Φυσικής Αγωγής δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο το µεγάλο κενό άσκησης που επιβάλλεται να καλύψουν τα παιδιά του Λυκείου για τη διατήρηση της υγείας τους.
▶ Η Φυσική Αγωγή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη για τα παιδιά µε αναπηρίες και µαθησιακές δυσκολίες και αυτό γιατί η Ειδική Αγωγή είναι υποβαθµισµένη, µε αποτέλεσµα περίπου 150.000 παιδιά τα τελευταία χρόνια να βρίσκονται εκτός Ειδικής Αγωγής γιατί δεν υπάρχουν σχολεία.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι το µεγαλύτερο µέρος των παιδιών που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες βρίσκονται ή στα σπίτια τους ή εγκαταλελειµµένα σε κάποιες τάξεις των κοινών σχολείων, βιώνοντας τα προσωπικά και κοινωνικά τους αδιέξοδα.
Η εξαφάνιση της σταθερής δουλειάς και ωραρίου, ακρίβεια) δηµιουργεί σοβαρές ασθένειες του σύγχρονου κόσµου (καρδιαγγειακά νοσήµατα, διαβήτης τύπου 2, εγκεφαλικά, µορφές καρκίνου, µυοσκελετικές διαταραχές, ψυχικές παθήσεις), που σε συνδυασµό µε την κακή διατροφή εµφανίζονται πολύ νωρίς και χτυπάνε κυρίως τις παραγωγικές ηλικίες. Αυτό σηµαίνει πρακτικά πως αν υπολογιστούν οι επιµηκύνσεις των ορίων συνταξιοδότησης, το µεγάλο κόστος για την αποκατάσταση, τότε η νοσοκοµειακή περίθαλψη θα χρειάζεται από νεαρή ηλικία, λόγω πιθανής εµφάνισης αυτών των ασθενειών.
Τα αστικά επιτελεία φαίνεται να ανησυχούν από μια τέτοια εξέλιξη, υπολογίζοντας ότι στη σύγχρονη κοινωνία με την γενικευμένη επένδυση στην εκπαίδευση και στην ειδίκευση του εργατικού δυναμικού, η πρόωρη ασθένειά του γίνεται κοστοβόρα.
Με τις αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια έχουν µειωθεί ακόµα περισσότερο οι ώρες διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής στο ωρολόγιο πρόγραµµα όλων των εκπαιδευτικών βαθµίδων, καθώς και οι καθηγητές Φυσικής Αγωγής ενώ τα υπεράριθµα τµήµατα θα υποβαθµίσουν περαιτέρω την Φυσική Αγωγή
Είναι αξιοσηµείωτο ότι στο ∆ηµοτικό εµφανίζεται τάση για αντικατάσταση του γυµναστή από το δάσκαλο ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις και στα ολοήµερα σχολεία. Οι 3 ώρες την εβδοµάδα που υπήρχαν µέχρι πρόσφατα στο αναλυτικό πρόγραµµα έχουν καταργηθεί προ πολλού. Στην ουσία το µάθηµα της ΦΑ στα σχολεία παίζει το ρόλο της ανάπαυλας του µαθητή από το φόρτο εργασίας . Μέχρι σήµερα η Φυσική Αγωγή στη χώρα µας είναι προσανατολισµένη στη διδασκαλία διαφόρων κινητικών δεξιοτήτων από τις αθλοπαιδιές, τη γυµναστική, τον κλασικό αθλητισµό και τους παραδοσιακούς χορούς.
Η ΦΑ αντιµετωπίζεται στο σχολικό πρόγραµµα ως ένα ακόμα μάθημα ενώ δεν είναι μόνο αυτό. Είναι µια πολύ σύνθετη και σηµαντική δραστηριότητα, που με τις κατάλληλες συνθήκες µπορεί να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει δηµιουργικά στο χώρο του σχολείου. ∆εν καλλιεργεί απλά κάποιες σωματικές ικανότητες, αλλά συµβάλλει, όταν εφαρµόζεται σωστά, στην εξασφάλιση της υγείας, στη βελτίωση της βιολογικής υποδοµής του ανθρώπου. Αντισταθµίζει το τεράστιο «κινητικό έλλειµµα» που συσσωρεύεται στα παιδιά από την παρατεταµένη καθήλωσή τους στα θρανία, µπροστά στον υπολογιστή ή στην τηλεόραση. Πορίσµατα επιστηµονικών µελετών σχετικά µε τη φυσική κατάσταση, την υγεία και ευρωστία του πληθυσµού καταλήγουν σε συµπεράσµατα, όπως: Όταν το µάθηµα της Φυσικής Αγωγής είναι προσανατολισµένο στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης µε άξονα την επίδραση στην υγεία, εκτός από την άµεση ευεργετική αξία, αυξάνονται οι πιθανότητες να συνειδητοποιήσουν οι µαθητές-τριες την αξία της Φ.Α για τη µετέπειτα ζωή τους και να συµµετέχουν σε αυτό µε µεγαλύτερο ενδιαφέρον και κίνητρο.
H ενασχόληση µε την άθληση στο σχολείο, σε συνδυασµό µε ένα κατάλληλο πρόγραµµα ΦΑ επιδρά ευνοϊκά στον υγιεινό τρόπο ζωής. Σε όσο πιο µικρή ηλικία το παιδί αρχίζει να γυµνάζεται για την υγεία τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να συνεχίσει να γυµνάζεται για την υγεία και κατά την ενηλικίωση.
Αποδεδειγµένα, µέσω συµπερασµάτων πλήθους µελετών, η σωµατική άσκηση προλαµβάνει και θεραπεύει µεν τις ασθένειες, χρειάζονται όµως οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την εφαρµογή της, όπως είναι η πρόσβαση του λαού σε σύγχρονες και οργανωµένες αθλητικές υποδοµές µε την υποστήριξη επιστηµονικού δυναµικού, που στον καπιταλισμό θεωρείται οικονοµικό βάρος, ενώ η ανάγκη της σωµατικής άσκησης έχει γίνει εµπόρευµα.
Έτσι, το αποτέλεσµα είναι η πλειοψηφία του λαού και ιδιαίτερα η νεολαία να µην έχει τη δυνατότητα πρόσβασης και ενεργητικής συµµετοχής στην άθληση και στα οφέλη της άσκησης. Οι διάφορες προσπάθειες που ξεκινάνε για να αντιµετωπίσουν υπαρκτά ζητήµατα (συνέπειες) δεν ευδοκιµούν και δεν γενικεύονται, µένουν σε πιλοτικό στάδιο ή σε άλλεπεριπτώσεις µετά το ξεκίνηµα τους µετακυλίονται ως οικονοµικές επιβαρύνσεις στις πλάτες των ασκουµένων. Η ΦΑ είναι ανάγκη να αναδειχθεί ως καθολικό κοινωνικό δικαίωµα, όχι μόνο των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, των νέων, αλλά όλων των ηλικιακών ομάδων.
Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης για άθληση δεν είναι ατοµική υπόθεση. Η πρόσβαση των νέων στην άθληση, είναι θέµα όχι τόσο ατοµικών «ευκαιριών», αλλά κυρίως κοινωνικών προϋποθέσεων.
Και η πρόοδος του καθένα είναι βέβαια και υποκειµενική προσπάθεια, δεσµεύεται όµως αντικειµενικά από την ταξική του θέση µέσα στο κοινωνικό σύστηµα.
epitropieirinis.blogspot.com
