ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ερωτηματικά, μου δημιουργούνται συχνά, για το πώς στα χρόνια και τις ημέρες μας, η ανθρώπινη σκέψη, συνεπικουρούμενη και από τις επίσης ενέργειές μας, μπορεί να διατηρεί ένα λογικό υπόβαθρο, ή να έχουμε, -έστω και λίγο-, παραφρονήσει ομαδικώς.

Τα ερωτηματικά αυτά, μου τα δημιουργούν, -το έχω ξαναδιατυπώσει-, όλα αυτά τα άλλοτε λογικά και άλλοτε παράλογα τεκταίνονται ολόγυρά μας, τα περισσότερα δε εκ των οποίων, εις βάρος του βίου και της ησυχίας μας.

Τελικά, ο άκαμπτος Πρόεδρος της Ουκρανίας, υπέκυψε στον νέο, -και για δεύτερη φορά-, Πλανητάρχη, και ύστερα από τόσο πείσμα, θεωρεί ότι το 95% των αμετακλήτων αποφάσεων Τραμπ, ευνοούν την χώρα του και τον ίδιον για να συνυπογράψει την διακοπή του πολέμου με τους Ρώσους.

Δεδομένης δε της αποδοχής αυτής, και η Ευρωπαϊκή Ένωση, φαίνεται να σύρεται και αυτή πίσω από το έρμα της Ειρήνης και ενώ συγκέντρωνε αμύθητα ποσά 800 δις ευρώ για να ενισχύσει την αντίσταση της Ουκρανίας, σπεύδει να στείλει τους επικεφαλής εταίρους της σε λίγες ημέρες, να υποβάλλουν, -επ’ αυτού-, τα διαπιστευτήριά τους στον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία, για μία ακόμη φορά διευκρίνισε, προχθές, πως δεν έχει κανέναν λόγο να επιτεθεί στην Ευρώπη, παρά τα όσα αυτή έχει διαπράξει τα τελευταία χρόνια εναντίον της, ένεκα του εν ισχύ ακόμη ρωσο-ουκρανικού πολέμου, υπό τον αμετάβλητον όρον, να μην τολμήσουν ευρωπαϊκά στρατεύματα να την προκαλέσουν, και στην προκειμένη περίπτωση εγκαθιστάμενα στην Ουκρανία.

«Τέλος καλό, όλα καλά», κατά τον Σαίξπηρ και επί του προκειμένου, φτάνει να μην υπάρξουν άλλα απρόοπτα και να υπάρξει αυτή η πολυπόθητη συμφωνία, στην πορεία της οποίας, καταστράφηκαν πόλεις και χωριά και έφυγαν από την ζωή χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι.