ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΥΔΑΙΟΥ…

Γράφει ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος

Αναζητούμε την αληθινή πνευματικότητα ως όαση αληθινή μέσα σε ένα άνυδρο τοπίο εκβαρβαρισμού και αυξανόμενης χυδαιότητας. Επιζητούμε τις ηθικές αξίες, οι οποίες δυστυχώς βάναυσα καταπατώνται καθημερινά από τους χωρίς ενδοιασμούς και μέτρο σύγχρονους διαπράττοντες την ύβρη. Αντί ο άνθρωπος να λαξεύσει εαυτόν και να επιδοθεί σε ενδοσκόπηση, περισυλλογή και αυτοκριτική, αντί θα προάγει την εσωτερική συνειδητοποίηση και την αυτογνωσία, αναλίσκεται σε ό,τι το εφήμερο, το επιφανειακό και  το ποταπό, επιτρέποντας να κυριαρχήσουν στην ιεραρχική κλίμακα της κοινωνίας και της δημόσιας ζωής, τεχνοκράτες δίχως πνεύμα και ηδονιστές χωρίς ψυχή…
Η εποχή του χρυσού, του αργυρού και του σιδηρού γένους έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και σήμερα βιώνουμε την εποχή του πλαστικού και του ευτελούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε συμβολικό αλλά και σε κυριολεκτικό επίπεδο…Η παρακμιακή πορεία που έχει λάβει η ανθρωπότητα, δεν δείχνει να γνωρίζει πιθανότητα ανασχέσεως, καθώς η ορμή που έχουν λάβει οι εξελίξεις είναι πρωτοφανής και σαρωτική, παρασύροντας στο διάβα της κάθε τι θα μπορούσε να αποτελέσει παράγοντα ανακοπής της κατηφόρας… 

Μοναδικός σπινθήρας ελπίδας και αντιστάσεως σε αυτόν τον διαφαινόμενο σύγχρονο “μεσαίωνα” του εκφυλισμού, του εθελόδουλου σκοταδισμού και της πνευματικής αρνήσεως, αποτελεί η ενασχόληση με τα αληθινά όσο και αυθεντικά σημεία πνευματικής αναφοράς, που δεν είναι άλλα από την πολιτιστική παρακαταθήκη των προγόνων μας και τους αγνούς μυστηριακούς θεσμούς του απώτατου παρελθόντος…Ας θυμηθούμε την τριλογία “Το Δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν” του Ρ. Βάγκνερ, όπου στο έργο “Ο Χρυσός του Ρήνου” παρουσιάζεται η κατάπτωση και ο εκφυλισμός που επέρχεται από την θεοποίηση του χρυσού και την χρηματολαγνεία… Η κατάσταση αυτή προσιδιάζει απόλυτα στο κλίμα και στη νοοτροπία των ημερών μας, ανταποκρίνεται στα σύγχρονα σημεία των καιρών…Η απροκάλυπτη ύβρις που έχει διαπράξει ο σημερινός άφρον άνθρωπος, είναι νομοτελειακά δεδομένο ότι θα επιφέρει την Νέμεση… Και όταν πραγματωθεί ο εξαγνισμός από το σημερινό υλιστικό και πανηδονιστικό άγος, τότε, η ανθρωπότητα καθαιρόμενη θα έχει και πάλι ελπίδες ανορθώσεως, υπό τα ελληνικά νάματα να διαδραματίζουν ρόλο ηνιόχου στο άρμα της οικουμένης…

πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟ