ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ …

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Θα ήταν αν μη τι άλλο, άκομψο να πω σήμερα «καλημέρα», -ημέρα γιορτής ανέκαθεν μετά την Γέννηση του Κυρίου και γιορτή χαράς για όσους και όποτε μπορούσαν να την χαρούν, γιατί πάντα οι αμφισημίες του συναισθήματος αυτού εποίκιλαν- με μία από τις συνηθισμένες γκρίνιες, τις οποίες τροφοδοτούν καθημερινώς τα πολλά και διάφορα γεγονότα γύρω μας.

Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, τα όποια περίεργα έως και κακά μας περιβάλλουν καθημερινώς και ας κάνουμε ευχές να εκλείψουν και μάλιστα, -αν είναι δυνατόν!-, μία και καλή.

Ας λησμονήσουμε αυθυποβαλλόμενοι πως η Ανθρωπότητα σήμερα πλήττεται από πολέμους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, πως οι Άνθρωποι όλο και περισσότερο, -και περισσότεροι-, πεινούν έως και λιμοκτονούν από άκρου εις άκρον του πλανήτη, ας πιστέψουμε πως βία δεν υπάρχει πουθενά, πως η Αγάπη βασιλεύει στις καρδιές όλων μας και πως όλα γύρω μας αποπνέουν το άρωμα της ευημερίας και της ευτυχίας.

Μέρα είναι, θα περάσει, -όπως λέει και η σοφή παροιμία-, και από αύριο, ερχόμαστε και πάλι πρόσωπο με πρόσωπο με την σκληρή πραγματικότητα.

Αλλά τις ευχές μας για καλύτερες ημέρες, ας μην πάψουμε να τις αναπέμπουμε, μην τύχει και ο «έμφρων Άνθρωπος», αντιληφθεί  επιτέλους πως δεν είναι σωστό να βαδίζει προς τον όλεθρο, αλλά να επανακτήσει την σωστή θέση του επί Γης, με περισσότερη περίσκεψη, πραγματικά αισθήματα Αγάπης και πάθος για την Ειρήνη.

Καλά Χριστούγεννα, -όσο μπορούμε να τα ζήσουμε έτσι.