ΤΟ ΛΑΔΙ, ΤΟ ΛΑΔΑΚΙ …

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αυτό, το οποίο πρέπει να παραδεχθούμε, είναι ότι τα τελευταία χρόνια και την παρούσα Κυβέρνηση, όλα αλλάζουν, όλα τροποποιούνται, όλα τακτοποιούνται.

Αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα πάντα στην χώρα μας, όπου δεν ξέρεις τί γινόταν εχθές, τί γίνεται σήμερα και τί μέλλει γενέσθαι κατά την επαύριον.

Αρχής γενομένης από το ΕΣΥ, οι αλλαγές τρέχουν με τέτοια ταχύτατα, που ούτε τις προλαβαίνεις, ούτε και, ενίοτε, τις καταλαβαίνεις.

Τελευταία αλλαγή ως προς το λάδι, και όχι όπως θα περιμέναμε απέναντι στις τιμές που μας έχουν γονατίσει, αλλά ως προς διευθέτησιν της πωλήσεως δια του τενεκέ, γεγονός το οποίον, επί σειράν εκατονταετιών ζημίωνε τα οικονομικά του κράτους, καθότι ο τενεκές, -με το περιεχόμενο λαδιού, μάλιστα-, περνούσε από χέρι σε χέρι στα μουλωχτά και αφορολόγητα, το χαίρονταν οι καταναλωτές και ζημιωνόταν το κράτος.

Από εδώ και σε εξής, μόνο με παραστατικά και την ανάλογη φορολόγηση θα κυκλοφορεί, εκτός και αν το χρησιμοποιεί ο ελαιοπαραγωγός για ατομική χρήση, αλλά πάντα με επίσημα στοιχεία, τα οποία να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Ωραία όλα αυτά, να κερδίζει κάτι και το κράτος, όπως με όλα τα διακινούμενα προϊόντα, να χάνουν κάτι και οι αγρότες λαδιού, όπως οι άλλοι, αλλά πολύ φοβάμαι πως με αυτά και μ’ αυτά, θα χάνουν αρκετά «κάτι» και οι καταναλωτές, γιατί ως εκ των πραγμάτων το λάδι θα ακριβύνει  για μία ακόμη φορά, προκειμένου να αποσβεστεί ο φόρος.

Εκτός αν υπάρξει κάποια αλλαγή και στις αυξήσεις μισθών και συντάξεων, -αλλά αυτό, μάλλον απίθανο φαίνεται.