ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Πολύ συχνά, αντιμετωπίζουμε γεγονότα γύρω μας, -ή και ακόμη συχνότερα γινόμαστε μέρος τους-, τα οποία χαρακτηρίζονται από δύο αντίθετα μεταξύ τους γνωρίσματα, την τραγικότητα του πράγματος συνυφασμένη με την αυτού φαιδρότητα

 Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη και εχθές το πρωΐ, γεγονός το οποίο εκθέτει την Πολιτεία, ενώ παράλληλα ταλαιπωρεί τραγικά τους ανθρώπους, και ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι ασθενείς και επί πλέον αναγκασμένοι να στήνονται στις ατέλειωτες ουρές των κρατικών πρατηρίων φαρμάκων, προκειμένου να αποκτήσουν ένα φάρμακο για την υγεία τους, το οποίο μονοπωλιακά διατίθεται μόνο από το Κράτος.

Οι ενδιαφερόμενοι, ως και ταλαιπωρούμενοι, αυτή τη φορά, έπεσαν επάνω σε μία περίεργη σύμπτωση, όπου τρεις φαρμακοποιοί, υπεύθυνοι του ίδιου καταστήματος παροχής αυτών των φαρμάκων, ασθένησαν και οι τρεις ταυτοχρόνως και όχι μόνον αυτό, αλλά και δεν θεώρησαν σκόπιμο να ενημερώσουν και την «υπηρεσία» τους.

Έτσι, τριάντα ασθενείς και μάλιστα προχωρημένων ασθενειών, ματαίως περίμεναν να ανοίξει το φαρμακείο, ώσπου ενημερώθηκε ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας, και αλληλέγγυος έτρεξε προσωπικώς στον ΕΟΠΥ, έλαβε τα κλειδιά, του καταστήματος, το άνοιξε και ζήτησε και «συγνώμη» από τους ταλαιπωρημένους ασθενείς.

Θα μπορούσε φυσικά να δώσει εντολή από το τηλέφωνό του, να βρουν άμεσα τους απόντες, και ακόμη ένας άλλος υπάλληλος να ανοίξει επίσης άμεσα την πόρτα να μπουν μέσα οι δύστυχοι, αλλά με την ευαισθησία, η οποία τον διακρίνει, προτίμησε χωρίς άλλη σκέψη, να πάει ο ίδιος να διορθώσει τα πράγματα.

Το ρεπορτάζ δεν λέει, αν και ο ίδιος πάλι διένειμε τα φάρμακα, εξυπηρετώντας τόσο τους ασθενείς της ουράς, όσο και αυτούς τους τρείς, οι οποίοι συμπτωματικά βρέθηκαν ξαφνικά και ομού κλινήρεις.