ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ – ΝΕΡΑΚΙ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ξαφνικά, και σαν να ξύπνησε η κακή Μάγισσα των αθώων παιδικών παραμυθιών μας, σείοντας με τρομερό θυμό το μαγικό  ραβδί της και απειλώντας να στερεύσει κάθε υδάτινο πόρο επί Γης.

Την Ελλάδα, θα την άφηνε απ’ έξω; Όχι βέβαια. Να και στέρεψαν, οι λίμνες, οι πηγές, τα ρυάκια, τα πάντα τέλος πάντων, μέχρι και στην Θεσσαλία όλος ο κάμπος εκείνος που για χρόνια είχε μετατραπεί σε λίμνη με σπίτια αντί για ψάρια.

Τίς πταίει επί αυτού; Μα η κλιματική αλλαγή βέβαια και αν πρέπει να πιστέψουμε τους επιστήμονες, οι οποίοι ειδικώς ασχολούνται με την αποξήρανση της Γης καθότι βυθίζονται οι πόλοι, από την τήξη, και τα ύδατα απειλούν να μας θάψουν όλους, θυσία στον Ποσειδώνα. Θα το υποστούμε και αυτό.

Τα χέρια ψηλά σηκώνουν παντού τα κράτη και θρηνούν ως μοιρολογίστρες, ενοχοποιώντας και εμάς, τους κακούς πολίτες, οι οποίοι απερίσκεπτοι καταναλώσαμε όλα τα φράγματα και τις δεξαμενές.

Να όμως που υπάρχουν και οι προβλέποντες, οι «νοικοκυραίοι» όπως λέμε, έστω και αν αυτοί σπανίζουν, και δεν ξέρω αλλού, αλλά στην Ιθάκη, οπωσδήποτε υπάρχουν, -κι εκείνος που δεν υπάρχει είναι παιδίατρος στο Κέντρο Υγείας, εδώ και χρόνια, αλλά αυτό είναι μία ιστορία που μπορεί να συμβαίνει και αλλού.

Στην Ιθάκη, λοιπόν, «των φρονίμων τα παιδιά», φρόντισαν να χρηματοδοτούν ώστε να δημιουργήσουν δύο μονάδες αφαλάτωσης, να οικοδομήσουν και κάποιες στέρνες για να μαζεύουν τον χειμώνα τα νερά της βροχής, και τώρα μας κοιτούν και χαμογελάνε, πλην όμως, αν και η προσπάθεια και επιτυχία τους είναι πασιφανείς και τις γνωρίζουν οι αρμόδιοι, δεν τους μιμούνται.

Να σκεφτούμε δε, πως η Ελλάδα περιβρέχεται παντού από θάλασσα, αλλά αυτό που στερείται φαίνεται να είναι η σκέψη, την οποίαν ακολουθεί η μη υπάρχουσα μεθόδευση και φυσικά η άποψη του «δεν βαριέσαι».

Πάντως, για λιγότερη κατανάλωση ύδατος, σε όλη την χώρα, λένε πως λαμβάνονται τα πρώτα μέτρα, με αύξηση 30%  στα τιμολόγια ύδατος.

Μία συνήθεια είναι και η δίψα. Και το πολύ-πολύ να κορακιάσουμε…