ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ

του Μάνου Δερτούζου
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος

Η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης να προχωρήσει άμεσα σε νομοθετική ρύθμιση για την φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, έχει προκαλέσει έντονη αντιπαράθεση όχι μόνο για την ουσία της, αλλά κυρίως για τον χρόνο που λαμβάνεται εν μέσω μιας συναισθηματικής φόρτισης που συνεχίζει να συγκλονίζει την κοινωνία από την τραγωδία των Τεμπών.

Αν τα ονόματα των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη γραμμένα στην πλατεία Συντάγματος θεωρούνται προσβολή στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, τότε τι είναι η καταστροφή των Αρχαίων Τάφων των Σαλαμινομάχων που βρίσκονται κάτω από τα Σαπιοκάραβα τις αμμοβολές και τα Ναυπηγεία;

Μιας καταστροφής που έγινε με την ένοχη σιωπή της ίδιας εξουσίας , που σήμερα ενοχλήθηκε λίγες μέρες μετά από την απεργία πείνας ενός πατέρα που χάθηκε το παιδί του στα Τέμπη και ζητούσε δικαιοσύνη.

Γιατί άραγε το μνημείο μπροστά στη Βουλή αντιμετωπίζεται ως Ιερό και σωστά αντιμετωπίζεται έτσι, ενώ ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων που τιμάτε παγκόσμια για εκείνους που έσωσαν την Δημοκρατία και τον Δυτικό Πολιτισμό , θάφτηκε στο βωμό της αδιαφορίας , στην εγκατάλειψη και στα μεγάλα συμφέροντα ;

Και αυτή η εξουσία που προσβάλλεται σήμερα από τα γραμμένα ονόματα των αδικοχαμένων παιδιών στην πλατεία Συντάγματος, είναι η ίδια που εξακολουθεί να ασελγεί διαχρονικά στον Ιερό Χώρο της Ναυμαχίας παρανομώντας , είναι η ίδια εξουσία που δεν σέβεται τους νόμους που η ίδια ψήφισε για το μνημείο Των Σαλαμινομάχων , γιατί απλά ταυτίστηκε η ίδια με την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων.

Δεν φταίει όμως μόνο η Κεντρική εξουσία , φταίνε και οι θεσμικοί παράγοντες του νησιού που ταυτίστηκαν με τη εξουσία «ξεπουλώντας» την πολιτιστική μας κληρονομιά. Φταίμε και εμείς όλοι που δεν επαναστατήσαμε που δεν κατασκηνώσαμε στον Ιερό χώρο, φταίμε που δεν συγκρουστήκαμε….

Ο σεβασμός σε ένα μνημείο δεν κατοχυρώνεται με νομοσχέδια με αστυνόμευση , με βία και με τον στρατό θυμίζοντας μαύρες εποχές, αλλά με σεβασμό στη Δημοκρατία και στους πολίτες, στην χαμένη Δικαιοσύνη που βροντοφώναξαν οι πολίτες στην Πλατεία Συντάγματος και όχι μόνο , στην εμπέδωση της εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος η οποία έχει χαθεί και κυρίως στο σεβασμό του ίδιου κράτους στα μνημεία.