Τι είχες Παντελάκη μου, τι έχεις Παντελή μου…

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ την τοπική πολιτική μας σκηνή, με ευκολία κανείς ξεχωρίζει τύπους ανθρώπων που χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν κάτι να πουν, μιλούν συνέχεια και θα μπορούσαμε εύκολα να τους κατατάξουμε σε διάφορες κατηγορίες:
Στην πρώτη γραμμή οι αυλοκόλακες Από πολύ παλιά, υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι, οι οποίοι δίδασκαν σε διάφορους ανθρώπους την κολακεία. Μέσω της κολακείας, οι άνθρωποι εκείνοι είχαν στόχο να κερδίσουν κάποια θέση κοντά στον κυβερνήτη κάθε τόπου. Όλοι οι επιτυχόντες ονομάζονταν «αυλοκόλακες». Είναι αυτοί που επαινούν ή περιποιούνται με υπερβολική φιλοφροσύνη κάποιον, συνήθως ανώτερό τους, για να κερδίσουν τη συμπάθεια και την εύνοιά του για προσωπικό όφελος τις περισσότερες φορές. Στην καθομιλουμένη κάποιοι τους αποκαλούν και γλείφτες.
Ακολουθούν στη δεύτερη γραμμή οι φανατικοί ξερόλες. Έχουν ψυχολογική ανάγκη να ασκήσουν εξουσία και προσπαθούν να λειτουργήσουν ως υποβολείς της, δημιουργώντας την αίσθηση σε αυτούς που είναι επικεφαλής, ότι αυτοί και μόνο αυτοί ξέρουν τι είναι το σωστό να κάνουν. Όμως οι φανατικοί ξερόλες, έχουν κυρίως ίδια συμφέροντα. Η άτυπη εξουσία που συνήθως παίρνουν, τους ενθαρρύνει να τα υποστηρίξουν σθεναρά και κάθε πρότασή τους, αποσκοπεί συνήθως και σε δική τους ικανοποίηση. Φυσικά υπάρχουν και οι γελωτοποιοί. Γελωτοποιοί υπήρχαν από τα πολύ αρχαία χρόνια, οι οποίοι διασκέδαζαν είτε τα πλήθη στους δρόμους, είτε τους άρχοντες και τους πλούσιους στις αυλές τους.
Ο γελωτοποιός είναι πρόσωπο του οποίου η τρέλα ή η ηλιθιότητα, πραγματική ή προσποιητή, αποτελεί πηγή γέλιου και τού επιτρέπει να χωρατεύει, να κουτσομπολεύει ή να ειρωνεύεται.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί και ποιος ο ρόλος τους; Είναι αυτοί, που αν τους άφηνες μόνους τους δεν θα ήξεραν κατά πού να κάνουν…
Είναι αυτοί, που έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο απόστημα το οποίο κρατά το Δήμο «φυλακισμένο» πολλά χρονια τώρα, αφού αλλάζουν συνήθως με την εκάστοτε Δημοτική Αρχή. Είναι αυτοί, που δεν επιτρέπουν να εισχωρήσουν δίπλα στον εκάστοτε Δήμαρχο και την Δημοτική Αρχή φρέσκα μυαλά με πραγματικό όραμα αλλά και άνθρωποι που δεν έχουν «γραμμάτια» να ξεπληρώσουν…
Είναι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια κάνουν τη μεγάλη ζημιά και δεν προχωράμε σαν νησί και σαν Δήμος μπροστά.
Φυσικά το μερίδιο της ευθύνης δεν βαρύνει μόνο την εκάστοτε Δημοτική Αρχή. Αυτό που παρατηρούμε χρόνια τώρα είναι ότι το επίπεδο της πολιτικής ζωής του τόπου, έχει ξεπέσει στο επίπεδο της προσωπικής αντιπαράθεσης με την ευθύνη να βαρύνει κυρίως την κάθε αντιπολίτευση. Η παντελής απουσία προτάσεων έχει γίνει πλέον εμφανής και διευκολύνει όλες τις παραπάνω κατηγορίες στον σκοπό τους. Έχουμε πλησιάσει αν όχι φτάσει στον πάτο της μικροπολιτικής. Έχουμε φτάσει στο σημείο να ασκείται αντιπολίτευση για ενέργειες που στο παρελθόν ήταν κατά πολύ περισσότερο τουλάχιστον παράτυπες ακόμα και σε περιπτώσεις να εκφέρεται αντιπολιτευτικός λόγος για ενέργειες που εκπονήθηκαν από παρελθούσες Δημοτικές Αρχές από τους ίδιους ανθρώπους που ήταν τότε στην εξουσία. Σαφέστατα ο θεσμικός ρόλος της εκάστοτε μειοψηφίας είναι να κρίνει την Διοίκηση αλλά και δεν πρέπει οι προσωπικές μας πικρίες να είναι υπεράνω της προόδου του Δήμου μας. Και κάτι τελευταίο παραφράζοντας ένα πολύ γνωστό ρητό θέλει αρετή και τόλμη η Διοίκηση αλλά και ώτα ανοικτά σε προτάσεις για το συμφέρον του τόπου από όπου και αν προέρχονται αλλιώς τι είχες Παντελάκη μου τι έχεις Παντελή μου με τα γνωστά αποτελέσματα.

Νικόλας ο ψαράς
και για την αντιγραφή
Νίκος Γιαννόπουλος