Έρως και Ψυχή

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Καλησπέρα κυρίες και κύριοι.

Ο Έρωτας ως κοσμογονικό και μεταφυσικό στοιχείο κυριαρχεί στον ελληνικό αρχαίο πολιτισμό. Δεν ενδύεται το στενό μανδύα του πόθου, αλλά αποτελεί τη δύναμη επικοινωνίας και δημιουργίας. Όχι τυχαία, υπάρχει ο Έρως Ζωής, ο Έρως των ψυχών, ο Έρως των πνευμάτων και ο Έρως του Θείου. Βέβαια κατ’ εμέ ο πιο συναρπαστικός και σπαρακτικός συνάμα Έρωτας, είναι αυτός του θανάτου.

Προσοχή, δεν μιλάω για αυτοκτονίες αλλά για την αυταπάρνηση, την ηρωική και άνευ όρων αφοσίωση σε ιδανικά και πρόσωπα σε σημείο που η αφοσίωση αυτή υπερτερεί ως προς την αξία της ζωής. Θα μου πει κάποιος πως ο έρωτας βιώνεται μόνο και δεν αποτελεί αντικείμενο φιλοσοφίας. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Θεωρώ πως ο δυϊσμός του απαιτεί κατανόηση των οντολογικών παραμέτρων, της υλικής και ψυχικής-πνευματικής του πλευράς του.

Όποια φίλη ή φίλος έχει παρόμοιες αναζητήσεις στον Φαίδρο του μεταφυσικού Πλάτωνα, υπάρχει υλικό να μελετηθεί και να οδηγήσει σε προβληματισμούς. Είναι βαθιά φιλοσοφικό και ερωτικό έργο. Το γλυπτό είναι από τον Αντόνιο Κανόβα, κατασκευάστηκε από μάρμαρο μεταξύ 1788 – 1793 και φέρει τον τίτλο “Έρως και Ψυχή”.

Αναφέρεται στον γνωστό μύθο της σχέσης Έρωτα και Ψυχής και πως αυτή η σχέση οδήγησε στην αθανασία της Ψυχής. Την διηγείται εξαιρετικά ο Απουλήιος στο βιβλίο του που ονομάζεται “Μεταμορφώσεις” και το έγραψε το 61 μ.Χ.

Να είστε καλά