Προσωπικότητα – σφραγίδα στο νεοελληνικό Θέατρο

ΜΑΙΡΗ ΒΙΔΑΛΗ

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σημαντική παρουσία στο νεοελληνικό Θέατρο, είναι αυτή της Μαίρης Βιδάλη, η οποία εδώ και πολλά χρόνια το λαμπρύνει, τόσο με την ερμηνευτική παρουσία της, όσο και με την παράπλευρη δραστηριότητά της, η οποία εκφράζεται με την δημιουργία, εδώ και αρκετά χρόνια, ενός θεατρικού χώρου, το «Διάχρονο» Θέατρο, στο οποίο φροντίζει να παρουσιάζει διαχρονικά θεατρικά έργα ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων, από τα εκλεκτότερα του διεθνούς θεατρικού Δραματολογίου.

Μεγάλες οι θεατρικές δημιουργίες της, συνεργαζόμενη με τους καλύτερους έλληνες σκηνοθέτες, πολυβραβευμένη, ιδιαίτερα αγαπημένη του ελληνικού θεατρόφιλου κοινού. Αλλά και στον κινηματογράφο έχει διαπρέψει, καθώς και στην ελληνική τηλεόραση σε χαρακτηριστικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Από εδώ και κάποια χρόνια, η Μαίρη Βιδάλη, πέρασε και στον χώρο της πολιτικής, αποκλειστικά και μόνο, όπως λέει η ίδια, για να στηρίξει, να προωθήσει και να βελτιώσει, όσο γίνεται, τα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας, και αν την τελευταία διετία δεν μπορέσαμε να την χειροκροτήσουμε για ακόμη μία φορά στο θεατρικό της χώρο, ερμηνεύουσα τους τόσο αξιόλογους ρόλους της, ο ρόλος της σαν πρέσβειρας του ελληνικού πολιτισμού και της εξέλιξής του, δεν έπαυσε να λειτουργεί θετικά και αποτελεσματικά, μέσα από την πολιτική της διάσταση, από όπου και τον εξασκεί με πλήρη συνείδηση και αποδοτικότητα.

Συναντήσαμε πρόσφατα την σπουδαία ηθοποιό και μιλήσαμε μαζί της.

Κυρία Βιδάλη, είσαστε μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας με μία μεστή και δυναμική καριέρα στο ενεργητικό σας. Θα θέλατε να μας θυμίσετε, τι ήταν ακριβώς αυτό, το οποίο σας έκανε να αγαπήσετε το Θέατρο και να διαπρέψετε στους κόλπους του;
Ευχαριστώ για τα τόσο τιμητικά σας σχόλια. Όσο παράξενο κι αν ακουστεί, ήμουν ένα αγοραφοβικό μοναχοπαίδι με αυστηρότατη ανατροφή. Πιστεύω υποσυνείδητα, αυτό με οδήγησε ν’ ανέβω στη σκηνή. Η ανάγκη μου να έρθω σε επαφή με τους συνανθρώπους μου, αλλά συγχρόνως, έχοντας οχυρωμένη την συστολή μου πίσω από την προσωπικότητα κάποιου άλλου, του ρόλου. Σιγά – σιγά όμως ανοίχτηκε και η δική μου φωνή.

Είναι αδύνατον σε εμάς, να θυμηθούμε και να αναφέρουμε τους τόσο σπουδαίους ρόλους τους οποίους έχετε ερμηνεύσει. Θα μπορούσατε εσείς να μας μιλήσετε για κάποιους από αυτούς, οι οποίοι σας συγκίνησαν ιδιαίτερα;
Όλες οι τραγικές ηρωίδες που υποδύθηκα, Ιφιγένεια, Αντιγόνη, Ανδρομάχη, Ηλέκτρα κ.α. Ο πιο δύσκολος ρόλος του νεώτερου κλασικού ρεπερτορίου, η Έντα Γκάμπλερ. Ο μονόλογος με την ζωή της Λέλας Καραγιάννη του Γιώργου Α. Χριστοδούλου που παίζω για 7η χρονιά. Συγκλονιστική εμπειρία. Το αγαπημένο όμως έργο της πορείας μου είναι “Η Ζωή Είναι Όνειρο” του Καλντερόν, που το έχω κάνει και motto μου.

Υπάρχουν κάποιοι ρόλοι ακόμη, τους οποίους θα θέλατε να ερμηνεύσετε κάποια στιγμή, και γιατί;
Τρίτης και τέταρτης ηλικίας. Αυτό είναι και το πλεονέκτημα στο επάγγελμα του ηθοποιού, αν έχεις την υγεία σου, είσαι χρήσιμος μέχρι τέλους.

Έχετε συνεργαστεί με ένα πλήθος αξιόλογων θεατρικών συγγραφέων, σκηνοθετών και ηθοποιών. Έχετε ξεχωρίσει κάποιους ανάμεσά τους, και αν «δεσμεύεστε» να απαντήσετε, είναι κάποιοι μεγάλοι από αυτούς στο ελληνικό και παγκόσμιο Θέατρο που να σας έχουν εμπνεύσει και πιθανώς επηρεάσει;
Θα μιλήσω γι αυτούς που έφυγαν: ο Σπύρος Ευαγγελάτος, που σ’ αυτόν χρωστώ και το ντεμπούτο μου, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Μάνος Κατράκης, ο Ντίμης Δαδήρας, ο Γρηγόρης Γρηγορίου, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Κώστας Βουτσάς, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μάριος Τόκας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Νίκος Κούνδουρος, ο Γιώργος Ανεμογιάννης, ο Νίκος Φώσκολος, ο Τάκης Βουγιουκλάκης, ο Νίκος Απέργης, ο Δημήτρης Ποταμίτης, ο Φάνης Χηνάς, ο Χρήστος Πάρλας, η Ζωή Φυτούση… Δεν έχει τέλος η λίστα της ευγνωμοσύνης μου.

Εδώ και αρκετά χρόνια, έχετε δημιουργήσει έναν δικό σας θεατρικό χώρο, στον οποίο έχετε παρουσιάσει πολύ αξιόλογες δουλειές. Ποιά παρόρμηση ήταν αυτή, η οποία σας το επέβαλλε;
Εδώ και αρκετά χρόνια τα πράγματα στην θεατρική σκηνή της Αθήνας άλλαξαν έντονα. Το μεταμοντέρνο κυριαρχούσε μαζί με μια αδικαιολόγητη σκηνοθετική δικτατορία. Είχα ήδη φτάσει τους 50 πρωταγωνιστικούς ρόλους στα μεγαλύτερα χειμερινά θέατρα και αντίστοιχα καλοκαιρινά φεστιβάλ, έτσι πριν 11 χρόνια θέλησα να φτιάξω μια φωλιά. Φωλιά είναι ο χώρος μου των 70 θέσεων, που όπως λέω “είναι ένας τόπος που η ψυχή μας δεν θα γεράσει” και που πρώτο λόγο έχουν τα αυθεντικά κείμενα της δραματουργίας.

Παράπλευρα με το Θέατρο, σας αγάπησαν και ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Ποιές είναι οι απόψεις σας σχετικά και ως προς ενασχόλησή σας με αυτά τα μέσα ερμηνευτικής έκφρασης;
Το θέατρο είναι η αγάπη μου. Ο κινηματογράφος ο έρωτάς μου, όσο για την τηλεόραση, αναγκαίο μέσο για επαφή με το πλατύ κοινό. Έχω 10 χρόνια να εμφανιστώ και διαπιστώνω πως απομακρύνθηκα από το κοινό της γενιάς των 30 και κάτω. Άρα όπου να ’ναι πρέπει να ξαναμπώ στο “κουτί”.

Τί είναι για εσάς το Θέατρο;
Τέχνη, τεχνική, μυσταγωγία, ιερουργία, έκφραση, λύτρωση, έμπνευση, γνώση, κάτι άλλο; Και εσείς, πώς λειτουργείτε μέσα σε αυτό;

Εδώ και λίγο καιρό, σας βλέπουμε να ασχολείστε και με την Πολιτική πολύ συνετά και εξ’ ίσου αποδοτικά. Τί ήταν αυτό, το οποίο σας οδήγησε και σε αυτήν την κατεύθυνση;
Όχι και λίγο, είναι η 3η τετραετία. Από την πρώτη εκλογή μου ως δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς, αλλά και στις δυο επόμενες ως περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, είχα κάνει ξεκάθαρα γνωστό στους ψηφοφόρους αλλά και στις παρατάξεις που ανήκα, πως ο μόνος χώρος που μ’ ενδιέφερε και θεωρούσα πως ήμουν ικανή να προσφέρω, ήταν αυτός της Τέχνης και του Πολιτισμού. Αυτός που είχα υπηρετήσει και όλη μου την ζωή.

Με μία σημαντική ενεργητικότητα και στον τομέα αυτό και ιδιαίτερα όσον αφορά στον Πολιτισμό, ποιές πιστεύετε ότι είναι οι ανάγκες, ίσως και προτεραιότητες, της Περιφέρειας σε αυτόν τον χώρο;
Στην δύσκολη χρονιά που περάσαμε, πρώτη μέριμνα της περιφέρειας Αττικής, είναι η στήριξη των καλλιτεχνών. Επίσης, μια κορυφαία ενέργεια με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη, είναι η διάθεση από πρόγραμμα ΕΣΠΑ 250.000.000 € για επιχορήγηση σε μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Μέσα σ’ αυτές είναι και όλοι οι κλάδοι του Πολιτισμού.

---

Ο απόηχος της μεγάλης επιτυχίας της 1ης εκδήλωσης για τον εορτασμό των 200 χρόνων της Περιφέρειας Αττικής στην Αίγινα έφτασε μέχρι την Σαλαμίνα.

Ήταν ένα υψηλής αισθητικής ντοκιμαντέρ – αφιέρωμα στην ζωή του Ιωάννη Καποδίστρια.

Παρουσία της αντιπεριφερειάρχου Νήσων κ. Βασιλικής Θοδωροπούλου – Μπόγρη, των τοπικών αρχών αλλά και της δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπης Υδραίου, που εξέφρασε τον ενθουσιασμό της για την ποιότητα της βραδιάς και την παρουσίαση της πορείας του Κυβερνήτη.

---

Έχετε επισκεφθεί την Σαλαμίνα, τόσο παλαιότερα, όσο και πρόσφατα με τον θίασό σας και έχετε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Θα θέλατε να μας θυμίσετε τις φορές, και τις εντυπώσεις σας από το θεατρόφιλο κοινό του νησιού;
Από το 1991, που πρωτόπαιξα τον “Ματωμένο Γάμο”, μέχρι το 2017 που δώσαμε στο Ευριπίδειο την παράσταση της «Ηλέκτρας”, νομίζω πως πέρασε μια μέρα. Πάλι κατέβηκα στην σπηλιά του Ευριπίδη, πέρασα από το σπίτι του Σικελιανού, φωτογραφήθηκα στο θεατράκι στα Αμπελάκια. Γραφικά όλα και οι άνθρωποι ζεστοί και θα ΄λεγα πολύ πιο ήρεμοι από εμάς του στεριανούς. Δεν ξεχνώ, πως εσύ και “Το Καφενείο Των Ιδεών” μου δώσατε το 1ο βραβείο ερμηνείας στα 30 μου και αποδείχτηκε γούρικο.

Στα προγράμματα της Περιφέρειας, ποιά θέση κατέχει η Αντιπεριφέρεια Νήσων, στην οποία ανήκει και η Σαλαμίνα;
Είστε εξαιρετικά τυχεροί, να έχετε μια χαρισματική αντιπεριφερειάρχη. Δεν θ’ αφήσει καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη και δεν θα επιτρέψει καμία αδικία για το νησί της. Η Βάσω Θεοδωροπούλου – Μπόγρη είναι η εγγύηση για το μέλλον του Αργοσαρωνικού.

Ποιά είναι τα άμεσα σχέδιά σας στους χώρους, μέσα στους οποίους κινείστε και δημιουργείτε;
Το λέω πάντα: Να βγούμε απ’ αυτόν τον εφιάλτη σύντομα και όλα θα ξεκινήσουν για όλους μας αυτόματα. Εύχομαι να μη ξεχάσουμε, πόσο ευάλωτοι είμαστε και πόσο ίσοι στα δεινά. Στο θέατρο είχαμε προγραμματίσει με τον αγαπημένο μου συνεργάτη και φίλο χρόνων Γιάννη Μόρτζο, τον “Βυσσινόκηπο” του Τσέχωφ, σε δική του σκηνοθεσία και αυτό ελπίζω να γίνει, διανύουμε άλλωστε το έτος ελληνορωσικής φιλίας. Στην Περιφέρεια, δουλειά – δουλειά – δουλειά. Και όπως λέει ο αρχηγός: “Ο Πολιτισμός είναι επένδυση”.

Η Μαίρη Βιδάλη, στωϊκή, επακριβής, με ωραίο λόγο και βαθιές σκέψεις, μας απάντησε στις ερωτήσεις που της θέσαμε και την ευχαριστούμε.
Εν αναμονή πάντα, να λειτουργήσουν ξανά τα Θέατρα, να βρεθούμε και πάλι στην κομψή πλατεία του «Διάχρονου» και να απολαύσουμε μία ακόμη σπουδαία δημιουργία της.