“Η αγάπη μου για την μουσική ήταν έκδηλη από πολύ μικρή”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ κ. ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΓΝΗ

ΣΕ ΜΙΑ εκδρομή κάπου στην Ευβοια, όταν μάθανε ότι είμασταν από την Σαλαμίνα ένα όνομα μας είπαν, Μαρία Μπεγνή.

Η φήμη της δικιάς μας Μαρίας είχε ξεπεράσει κατα πολύ τα όρια του τόπου μας.

Η Μαρία Μπεγνή μιλάει στην φωνή για την ζωή και την τόσο σημαντική καριερα της

Μαρία ποιά η καταγωγή σου; Μίλησε μας για τα παιδικά σου χρόνια και ποιο το κεντρικό ερέθισμα για τη κλίση σου στη μουσική και το τραγούδι;
Πριν ξεκινήσω ,αγαπητή μου Άννα θα ήθελα να πω ότι είναι μεγάλη η χαρά μου και σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να με καλέσετε για αυτή την συνέντευξη στην έγκριτη εφημερίδα ‘’Η φωνή της Σαλαμίνας’’. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά, τελειώνοντας εκεί το Δημοτικό και το γυμνάσιο. Στη συνέχεια μετακομίσαμε στην Σαλαμίνα, όπου τέλειωσα το Λύκειο και γίναμε μόνιμοι κάτοικοι της. Οι γονείς μου ήταν φιλόμουσοι και καλήφωνοι, τους θυμάμαι πάντα να τραγουδάνε και τον πατέρα μου να παίζει κιθάρα! Η αγάπη μου για την μουσική ήταν έκδηλη από πολύ μικρή. Όταν ήρθα στην Σαλαμίνα συμμετείχα στην χορωδία του αείμνηστου Μπρούνο. Τραγούδαγα και απήγγειλα στις γιορτές του σχολείου. Τελειώνοντας το Λύκειο παντρεύτηκα τον Σπύρο Μπεγνή, που και αυτός έπαιζε μπουζούκι, και τραγουδάγαμε μαζί.

Οι σπουδές σου ήταν συναφείς με το αντικείμενο σου;
Σίγουρα ήταν! Έκανα 4 χρόνια ορθοφωνία και φωνητική στο κλασικό τραγούδι σαν λυρική σοπράνο. Δασκάλα μου ήταν η Μαρία Βαλεντή,που εκτός από διεθνούς φήμης μέτζο σοπράνο, ήταν και πιανίστα στην χορωδία ‘’Απόλλων’’. Η δημιουργία του Μουσικολογικού συλλόγου’’Απόλλων’’ ήταν δική μου ιδέα, είμαι το πρώτο ιδρυτικό μέλος και ήμουν για πολλά χρόνια χορωδός,σολίστ και στο συμβούλιο του συλλόγου.

Πότε ξεκίνησες να τραγουδάς στο ευρύ κοινό και ποιά τα πρώτα σου συναισθήματα, οι πρώτες εμπειρίες σου; Μίλησες μας για τις πρώτες σου εμφανίσεις..
Ξεκίνησα επαγγελματικά με το συγκρότημα που ήδη είχε ο Σπύρος Μπεγνής σαν μουσικός και τραγουδιστής και εμφανιζόμαστε σαν ντουέτο με μεγάλη επιτυχία! Η αγάπη και η απήχηση που είχαμε στο κοινό μας έδωσε την ώθηση να συνεχίσουμε δυναμικά στον χώρο. Δεν ήταν εύκολο, γιατί ήμουνα ήδη παντρεμένη και μητέρα,αλλά ευτυχώς είχα την βοήθεια της δικής μου μητέρας. Οι πρώτες μου εμφανίσεις ήταν στην Σαλαμίνα, στο κέντρο ‘’Αύρα’’. Στη συνέχεια στον Πειραιά στο κέντρο’’Κάβο ντόρο’’ και άλλα πολλά.

Ποιό ακριβώς είδος υπηρετείς;
Αναπόφευκτα εγκατέλειψα το κλασικό τραγούδι και μυήθηκα από τον Σπύρο στο λαϊκό,αυτός όμως είναι ο λόγος που έχω μεγάλο και ποικίλο ρεπερτόριο. Υπηρετώ λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια κάθε καλό μουσικό κομμάτι ελαφρύ,ελαφρολαικό,έντεχνο,λαικό και νησιώτικο. Μπορεί να τραγούδησα κλασικό,παραδοσιακό και ξένο αλλά για τις ανάγκες περιορισμένων εμφανίσεων.

Με ποιους συνθέτες και στιχουργούς έχεις συνεργαστεί;
Ο πρώτος συνθέτης που συνεργάστηκα ήταν ο Γιώργος Μαλλίδης,στη συνέχεια με πολλούς αξιόλογους συνθέτες και στιχουργούς,όπως ο Ανδρέας Μέξας, Άγγελος Καλογερόπουλος, Στέφανος Κυπριώτης και άλλοι. Εδώ θα ήθελα να προσκαλέσω όσους ενδιαφέρονται στο διαδικτυακό μου κανάλι με το όνομά μου στο you tube για να δουν και να ακούσουν όλες τις δισκογραφικές μου δουλειές με video clip,και αν θέλουν να εγγραφούν.

Πότε έκανες το πρώτο σου δίσκο; Η μετέπειτα καλλιτεχνική σου πορεία;
Η επαγγελματική μου δραστηριότητα ξεκίνησε από την δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα. Το 1986 ο Γιώργος Μαλλίδης μου εμπιστεύεται το πρώτο μου δισκογραφικό άλμπουμ (βινύλιο) με τίτλο ’’Σαλαμίνα μεσάνυχτα και κάτι’’ με την συμμετοχή του Σπύρου Μπεγνή, από την εταιρεία ‘’ΜΒΙ’’ Μετά την επιτυχία του πρώτου δίσκου κάνω εμφανίσεις σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας και όλης της Ελλάδας, ταυτόχρονα έχω συμμετοχές σε δίσκους με νησιώτικα του Μαθιού Βεντούρη και Κυπριακά του Αχιλλέα Λιμπουρίδη. Το 1994 κάνω τον προσωπικό μου δίσκο με τίτλο ’’Δικαίωμα μου’’ με 12 τραγούδια και κύριο συνθέτη τον Άγγελο Καλογερόπουλο στην εταιρεία ‘’Spot music’’. Συνεχίζονται οι εμφανίσεις μου με επιτυχία και έρχονται προτάσεις και για το εξωτερικό. Επισκέπτομαι το Τορόντο του Καναδά με τον Ηλία Κλωναρίδη για μερικές συναυλίες, συνεχίζω δουλεύοντας για ένα χρόνο στην Νέα Υόρκη σε δύο Ελληνικά μαγαζιά το ‘’Εστία’’ στο Ματχάταν και το ‘’Ζόντιακ’’ στην Αστόρια. Στη συνέχεια δούλεψα στην Ευρώπη Γερμανία, Κύπρο και όπου υπήρχε Ελληνισμός. Το 2004 κυκλοφορεί ένα ακόμη άλμπουμ μου με τίτλο ‘’Χρυσό μετάλλιο’’ με βασικό δημιουργό τον Στέφανο Κυπριώτη. Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο εμφανίσεων και δισκογραφίας κυκλοφορώ το ‘’Μαρία Μπεγνή live’’ με ποικιλία τραγουδιών δικών μου και καταξιωμένων Ελλήνων συνθετών.

Tα τραγούδια σου επί το πλείστον γιατί μιλάνε; Εκφράζεις κάποια εσωτερική σου ανάγκη μέσα από αυτά, παράλληλα με την ερμηνεία;
Τα τραγούδια μου είναι αισθηματικά, ευαίσθητα, κοινωνικά, ποιοτικά και εκφράζω πάντα την ψυχή μου μέσα από αυτά ερμηνεύοντάς τα.

Ποια η τωρινή σου σχέση με τη Κίμωλο;
Ο πατέρας μου Πέτρος Βεντούρης ήταν Κιμωλιάτης, μου μετέδωσε την αγάπη του για την Κίμωλο και μου άφησε μια μικρή κληρονομιά, που με συνδέει πάντα με το νησί που αγαπώ.

Ποιά η σχέση σου με το Θέατρο;
Η σχέση μου με το θέατρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγαπημένο μου δάσκαλο Ντίνο Κουμπάτη. Φύση καλλιτέχνης προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε αυτή την υπέροχη πρόκληση!

Η υποκριτική σαν τέχνη συμβάλλει στη καλύτερη απόδοση και ερμηνεία ενός τραγουδιού;
Υπάρχει μια διαφορετική βασική προσέγγιση προς το κοινό του θεάτρου και του τραγουδιού, όπως διαπίστωσα μέσω του δασκάλου μου, όμως κατάφερα να τα ξεχωρίσω και τελικά με βοήθησε.

Εχεις μετανοιώσει για κάποιες επιλογές στο παρελθόν στη πορεία της καριέρας σου;
Δεδομένων των επιλογών που είχα προσπάθησα να κάνω το καλύτερο, ίσως γίνανε και κάποια λάθη, αλλά δεν μετανιώνω γιατί η όλη πορεία μου με κάνει μέχρι τώρα να νοιώθω καλά.

Κάποιοι διακαείς μελλοντικοί σου στόχοι;
Εφόσον λήξει αυτή η άσχημη κατάσταση που περνάμε, εύχομαι να υπάρξει πάλι η επαφή μου με το κοινό στο τραγούδι η στο θέατρο και όπως όλοι οι καλλιτέχνες έτσι και εγώ θα ήθελα να ερμηνεύσω δικά μου καινούργια ποιοτικά τραγούδια.
Ευχόμενη πολλές ακόμη επιτυχίες, ευχαριστώ εκ μέρους ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ για την όμορφη συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ και πάλι!

Συνέντευξη στην Άννα Χατζημιχάλη