Τα “αγκάθια” στη νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΝ για τις δασικές εκτάσεις

Κατατέθηκε τροπολογία στη Βουλή  για το ιδιοκτησιακό δασών, δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων σε νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, η οποία αναμένοταν εδώ και πάρα πολύ καιρό, από τους ιδιοκτήτες , τους μηχανικούς , τους δικηγόρους και τους συμβολαιογράφους και στην οποία όλοι είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους  για επίλυση των  προβλήματων που έχουν προκύψει με την ανάρτηση των δασικών χαρτών και αφορούν πλείστα ζητήματα, με κυριότερα την αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος εκ μέρους του Δημοσίου και το “πάγωμα” των μεταβιβάσεων στην εκτός σχεδίου περιοχή.

Οι ελπίδες για επίλυση των προβλημάτων διαψεύδονται οικτρά.

Η εν λόγω τροπολογία, όπως είναι διατυπωμένη, όχι μόνο δεν επιλύει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα:

(α) Αφενός καταργεί με συγκεκαλυμμένο τρόπο, την έλλειψη του τεκμηρίου κυριότητας εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο απολάμβαναν οι περιοχές των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, των νομών Λέσβου, Σάμου, Χίου και Κυκλάδων, των νήσων Κυθήρων και Αντικυθήρων καθώς και της περιοχής της Μάνης .

(β) Δεν δίνει καμία λύση, ώστε να ξεκινήσουν και πάλι οι μεταβιβάσεις στην  εκτός σχεδίου περιοχή και

(γ) Καθιστά μη οικοδομήσιμα, τα ακίνητα που εμπίπτουν στο άρθρο 6 της τροπολογίας.

Συγκεκριμένα:

Για την παρατήρηση (α).

Από την έναρξη ισχύος του Ν.998/1979, για τις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62, του νόμου αυτού, ποτέ δεν έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος «διεκδικούντες» για τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες  είτε ως φυσικά πρόσωπα, είτε ως νομικά πρόσωπα, σε αντίθεση με την παρούσα τροπολογία. Άρα apriori  οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες, εν μία νυκτί γίνονται διεκδικούντες, συνεπώς, ιδιοκτήτης είναι το Δημόσιο από το οποίο οι πολίτες…διεκδικούν.

Περαιτέρω,  σύμφωνα με το άρθρο 5 της τροπολογίας, στα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας  ενός  ακινήτου που μπορεί να επικαλεστεί  το Ελληνικό Δημόσιο, χρησιμοποιείται η διατύπωση «….προστασία της έκτασης ως δημόσιας». Σε απλά ελληνικά, το Ελληνικό Δημόσιο θα συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες, ισχυριζόμενο ότι η εκάστοτε έκταση είναι δημόσια ως «αδέσποτη» (ο όρος είναι νομικός), χωρίς να επικαλείται κανέναν μεταγεγραμμένο τίτλο ιδιοκτησίας,  ανεξάρτητα εάν ο εκάστοτε πολίτης πληρεί τις προϋποθέσεις που αναγράφονται στο υπόλοιπο άρθρο 5.

Τέλος, από την ανάρτηση των δασικών χαρτών φέτος τον Ιανουάριο, έως και σήμερα, η Διοίκηση καλεί τους ενδιαφερόμενους  να προβάλλουν αντιρρήσεις για τη δασική μορφή που αποδίδεται στις ιδιοκτησίες τους. Δηλαδή, από την ανάρτηση των δασικών χαρτών και εφεξής, όλες οι εκτάσεις που δεν είναι ανέκαθεν  αγροτικές, εμπίπτουν στις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Έτσι, ήδη από την αρχή του έτους το Δημόσιο, έχει προβεί σε «….προστασία της έκτασης ως δημόσιας», χαρακτηρίζοντας την ως δασική.

Κοντολογίς, καμία λύση για το ιδιοκτησιακό δεν προκύπτει από αυτήν την τροπολογία.

Για την παρατήρηση (β).

Δυστυχώς στην πατρίδα μας, η πολυνομία είναι εγγενές χαρακτηριστικό της ζωής μας. Δηλαδή παράλληλα με το άρθρο 60 του ν.δ.86/18.1.1969, που αφορά την κατάτμηση μεικτών δασικών και μη δασικών εκτάσεων και «ρυθμίζεται», (που ούτε αυτό ισχύει) με την επίμαχη τροπολογία, ισχύουν και οι παράγραφοι 1,2,3 και 4 του άρθρου 35 του Ν.998/1979. Ανάμεσα στα οριζόμενα του άρθρου 35 του Ν.998/1979, ρητά προκύπτει ότι για την οποιαδήποτε μεταβίβαση ιδιωτικού δάσους ή δασικής έκτασης είτε συνολικά, είτε με κατάτμηση, είτε με ιδανικό μερίδιο, απαιτείται το πιστοποιητικό ακαϊας. Το άρθρο 35 δεν καταργείται με την τροπολογία στο νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ. Άρα κανένας συμβολαιογράφος και μετά την ψήφιση της τροπολογίας δεν θα μπορεί να συντάξει συμβόλαιο μεταβίβασης, αφού εξακολουθεί να ισχύει η απαίτηση του πιστοποιητικού. Το άρθρο 60 του ν.δ.86/18.1.1969, είναι σε ευθεία αντίθεση με τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 35 του του Ν.998/1979. Και θα ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα!!!

Εάν στο ΥΠΕΝ ήθελαν λύση, θα έκαναν χρήση της  απόφασης  2693/2016 του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ με την οποία κρίθηκε ότι είναι απολύτως νόμιμη η μεταβίβαση δημόσιας αναδασωτέας έκτασης στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι όπως ρητά αναγράφεται στην απόφαση αυτή, με τη μεταβίβαση δεν συνεπάγεται οποιαδήποτε μεταβολή στη χρήση ή τον προορισμό του μεταβιβαζομένου ακινήτου, δηλαδή της δημόσιας αναδασωτέας έκτασης της συγκεκριμένης δίκης. Με οδηγό την ως άνω απόφαση θα μπορούσαν απλά να καταργήσουν και  το άρθρο 60 του ν.δ.86/18.1.1969 και το άρθρο 35 του του Ν.998/1979.

Καμία λύση και σε αυτό το ζήτημα.

Για την παρατήρηση (γ).

Ότι δεν κατέστη εφικτό να πραγματοποιηθεί πέρυσι τέτοια εποχή με το νόμο Χατζηδάκη, δηλαδή να καταργηθεί μέσα σε μία νύχτα, η εκτός σχεδίου δόμηση, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων, επιχειρείται να πραγματοποιηθεί φέτος με έναν έξυπνο ομολογουμένως τρόπο. Η διατύπωση του άρθρου 6 της εν λόγω τροπολογίας που αφορά  το άρθρο 60 του ν.δ.86/18.1.1969, σχετικά με την κατάτμηση μεικτών δασικών και μη δασικών εκτάσεων, ορίζει ότι τεχνικά έργα, δρόμοι, αναγκαστικές απαλλοτριώσεις κ.α., εντός δασών και δασικών εκτάσεων δεν συνιστούν κατάτμηση. Δηλαδή, μία αντιπυρική ζώνη που περνά μέσα από μία δασική έκταση κατά το ΥΠΕΝ, δε συνιστά κατάτμηση. Όμως η μεταβίβαση του αγροτικού τμήματος ενός ακινήτου χωρίς τη δασική του έκταση, πάντα κατά το ΥΠΕΝ, αποτελεί κατάτμηση, όχι όμως παράνομη.  Διαβάζοντας «πίσω» από τη διατύπωση, αυτό που θέλει να πει το ΥΠΕΝ είναι ότι, για όσα τέτοια ακίνητα γίνει κατορθωτό να μεταβιβαστούν (βλ. ανωτέρω), η κατάτμηση δεν είναι παράνομη, ……αλλά και το ακίνητο…..δεν θα είναι οικοδομήσιμο διότι  η κατάτμηση θα έχει γίνει μετά την ισχύ του Ν.3212/2003, οπότε το ακίνητο θα πρέπει να έχει πρόσωπο τουλάχιστον 25μ. σε νομίμως υφιστάμενο κοινόχρηστο δρόμο.

Του Αντώνη Κατσιγιάννη,
Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ
ecopress.gr