Γιατί απαγορεύεται το απιονισμένο νερό στο ψυγείο;

Τα υγρά του αυτοκινήτου μπορούν κάλλιστα να παρομοιαστούν με το αίμα, σε μια αντιπαραβολή με το ανθρώπινο σώμα. Τέτοια είναι η σημασία τους για την εύρυθμη λειτουργία του κινητήρα, της μετάδοσης και όλων των βασικών μονάδων ενός τετράτροχου. Κατ’ επέκταση, ανάλογη φροντίδα θα πρέπει να τους δείχνουμε.

Σε αυτό του ψυγείου διατηρείται χρόνια τώρα ένα άτυπο «debate», μεταξύ απεσταγμένου κι απιονισμένου νερού. Η γενική αίσθηση θέλει πάση θυσία να αποφεύγεται το νερό της βρύσης, πέρα από εξαιρετικές περιπτώσεις (διαρροή, βλάβη στη φλάντζα κλπ.) που δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Το σκεπτικό πίσω από την προτίμηση απεσταγμένου/απιονισμένου αντί νερού βρύσης ή εμφιαλωμένου, εστιάζει στα άλατα. Τα δυο πρώτα έχουν ελάχιστα, αποτρέποντας τη δημιουργία επικαθίσεων και την επακόλουθη φθορά στο μοτέρ. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, αφορά στο τι δεν έχουν…

To απιονισμένο, όπως λέει και το όνομά του, δεν έχει σχεδόν καθόλου ιόντα. Αυτά του υδρογόνου και των υδροξειδίων, για παράδειγμα, αντικαθίστανται με διάλυμα μετάλλων. Στο απεσταγμένο, τα δισθενή κατιόντα και ανιόντα (ασβεστίου, μαγνησίου, σιδήρου, θειικά, φωσφορικά κλπ.) αντικαθίστανται με ιόντα νατρίου και χλωρίου αντίστοιχα. Εδώ υπάρχουν κάποια ιόντα, αλλά πολύ λιγότερα από κανονικά. Αυτή η έλλειψη όμως, που προκύπτει κατόπιν χημικής διεργασίας, προκαλεί αστάθεια στα μόρια του νερού.

Η ανάγκη του για ισορροπία στρέφει την ιονική του «πείνα», προς το πλησιέστερο «catering». Ποιο είναι αυτό; Το μπλοκ του κινητήρα και το ίδιο το ψυγείο! Το απιονισμένο νερό, δηλαδή, (και το απεσταγμένο, στην ουσία το ίδιο πράγμα είναι) μπαίνει ως φάρμακο στον κινητήρα και καταλήγει να δρα ως ιός, καθώς «τρέφεται» από αυτό. Με άλλα, και ελαφρώς πιο «δυνατά», λόγια διαβρώνει τα μέταλλα.

Κάποια manual κατασκευαστών προτείνουν τη χρήση απεσταγμένου νερού, αλλά αυστηρά με παρουσία του κατάλληλου αντιψυκτικού – ποτέ μόνο του! Ως συμπλήρωμα, καθώς αποτελεί εξαιρετικό διαλύτη, και πάντα στην κατάλληλη αναλογία με το παραφλού. Η ιδεατή λύση είναι το λεγόμενο «μαλακό» νερό – αυτό δηλαδή που έχει χαμηλή έως ελάχιστη παρουσία αλάτων.

Το αφαλατωμένο είναι μια καλή επιλογή, αλλά δυσεύρετο. Αυτό που προκύπτει από φιλτράρισμα επίσης. Ένας καλός αποσκληρυντής νερού κοστίζει γύρω στα 150-200 ευρώ, εξασφαλίζοντας πρωτίστως καλύτερης ποιότητας πόσιμο ύδωρ. Για το αυτοκίνητο, πάντως, η καλύτερη λύση είναι να έχουμε μαζί μας ένα δοχείο με το ψυκτικό που προτείνει ο κατασκευαστής, για παν ενδεχόμενο.

autogreeknews.gr