Ας μάθουμε στα παιδιά να αποδέχονται το σώμα τους, αλλά όχι και την παχυσαρκία

Γίνεται μεγάλη κουβέντα τα τελευταία χρόνια για το πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αποδέχονται το σώμα τους, χωρίς να προσπαθούν ματαίως να ταιριάξουν στα διάφορα πρότυπα ομορφιάς με τα οποία βομβαρδίζονται από παντού.

Παρ’ όλ’ αυτά, και ειδικά σε θέματα σωματικού βάρους, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει την αποδοχή του «διαφορετικού» από την «κανονικοποίηση» της παχυσαρκίας, την οποία οφείλουμε να διατηρήσουμε ακέραια αν δεν θέλουμε να επηρεαστεί η υγεία του παιδιού – βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Ας προστατέψουμε, λοιπόν, και την ψυχολογική αλλά και τη σωματική υγεία των παιδιών μας, μαθαίνοντάς τους:

Να αποδέχονται τις ιδιαιτερότητές του σώματός τους

Μεγαλώνοντας, ένα παιδί αποζητά την αποδοχή των άλλων όλο και περισσότερο και είναι φυσιολογικό να παγιδευτεί σε μια διαδικασία ετεροπροσδιορισμού με βάση συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς. Τότε είναι που μπορεί να θεωρήσει τις ιδιαιτερότητες του ως αξεπέραστο εμπόδιο και να μισήσει το σώμα του με ολέθρια αποτελέσματα.

Για να μη συμβεί αυτό, πρέπει να είμαστε εμείς οι πρώτοι που αποδεχόμαστε τα παιδιά μας όπως είναι και να μην τα βαραίνουμε με διάφορες ταμπέλες από μικρά. Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που χτίζεται από νωρίς και αποτελεί ασπίδα για πολλά κακά αργότερα.

Να μην επηρεάζονται από αρνητικές συμπεριφορές και κακίες

Δεν υπάρχει παιδί, όσο όμορφο και αν θεωρείται, που δεν έχει δεχτεί αρνητικά ή και κακεντρεχή σχόλια τα οποία έχουν επηρεάσει δραστικά την ψυχολογία του. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μια ομάδα παιδιών μπορεί να εναντιωθεί σε ένα παιδί και, ψάχνοντας τρόπο να το πικράνει, να χρησιμοποιήσει υποτιθέμενες ατέλειες στην εμφάνισή του.

Είναι, λοιπόν, σημαντικό να θυμόμαστε ότι ένα παιδί που έχει μια υγιή εικόνα του εαυτού του και έχει αποδεχτεί τις «ατέλειές» του είναι θωρακισμένο ψυχολογικά και δεν επηρεάζεται τόσο εύκολα από σχόλια και ψιθύρους τρίτων.

Να μην κρίνουν αρνητικά τις ιδιαιτερότητες των άλλων

Φυσικά, όσο εύκολο είναι να υποστείς την κακόψυχη κριτική των άλλων, τόσο εύκολο είναι να πέσεις κι εσύ στην παγίδα να υποβάλλεις κάποιον άλλον στη δική σου. Είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί τα παιδιά σε μια μάταιη προσπάθεια να γίνουν «τέλεια» ώστε να είναι υπεράνω κάθε σχολιασμού. Ή, αντίστροφα, στην απόλυτη παραίτηση.

Γι’ αυτό και δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε τα παιδιά μας να πέφτουν στην ευκολία του να μειώνουν κάποιον άλλον για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους.  Όχι να μην έχουν γνώμη, αλλά να μην αναλώνονται σε μικροπρέπειες για ασήμαντα πράγματα όπως η εμφάνιση.

Να φροντίζουν το σώμα τους χωρίς να προσπαθούν να το «αλλάξουν»

Παρ’ όλ’ αυτά, ακόμα και η «κουλτούρα» της αποδοχής κρύβει τις δικές της παγίδες όταν διαστρεβλωθεί ή γίνει δικαιολογία για τα πάντα. Αποδέχομαι το σώμα μου δεν σημαίνει το αφήνω στο έλεος μιας κακής διατροφής και συνηθειών που θα έχουν αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή του παιδιού.

Έχει ζωτική σημασία να παραμένουμε δίπλα στο παιδί, ακόμα και όταν δείχνει να είναι άνετο με τον εαυτό του, ώστε να μην αφεθεί σε μια ευδαιμονία ή πλάνη που μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα – τη ροπή προς την παχυσαρκία π.χ.

Να τρέφονται σωστά και να ασκούνται, όχι για να είναι όμορφα, αλλά υγιή

Σε κάθε περίπτωση, η σύνδεση των καλών συνηθειών και πρακτικών με την εξωτερική εμφάνιση του παιδιού και την αποδοχή των άλλων, μεταθέτει το βάρος πολύ μακριά από την ουσία – από την αυτοσυντήρηση, στην αυταρέσκεια. Ένα παιδί που προσέχει τι τρώει για να δείχνει όμορφο, μπορεί εύκολα να χάσει το μέτρο ή να παραιτηθεί τελείως επειδή έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά.

Η καλή διατροφή, η άσκηση και η φροντίδα του σώματος πρέπει να συνδέονται πρωτίστως με την σωματική υγεία και την πεποίθηση πως φροντίζοντας τον εαυτό μας σήμερα, προφυλάσσουμε την υγεία μας και αύριο – όταν θα είμαστε λιγότερο σφριγηλοί και έυρωστοι.

giatros-in