Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ – συνέχεια

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Μίας σοβαρής απόφασης, και άλλες έπονται. Έτσι και οι Γάλλοι, οι οποίοι πάντα υπερασπίζονταν την μητρική τους γλώσσα, μετά την απόφαση να την συνδράμουν εκ νέου με την αρχαία ελληνική, όπως ανέφερα εχθές, και πριν στεγνώσει το μελάνι αυτής της απόφασης, έφεραν άλλο θέμα περί γαλλικής γλώσσας στο προσκήνιο.

Συγκεκριμένα, και με τις αποδοχές κάποιων πρόσθετων λέξεων στις γλώσσες του πλανήτη, ένεκα των πολλών νέων και καινοτόμων, τα οποία καθημερινώς επιβάλλονται ως εκ των πραγμάτων, ετέθη θέμα πώς να αποκαλούν τα άτομα του «τρίτου φύλλου», καθώς βέβαια δύο είναι τα ανθρώπινα φύλλα, πλην όμως από την στιγμή που έγιναν αποδεκτές και κάποιες παρεκκλίσεις, έπρεπε να κατασκευαστούν και οι κατάλληλες λέξεις.

Μία λέξη, η οποία υιοθετήθηκε από τα πλήθη ήταν μία σύντμηση του «αυτός» και «αυτή», μία έκφραση «αργκό» δηλαδή, από αυτές που δεν εισάγονται ποτέ στα σοβαρά λεξικά. Δεδομένου δε, ότι η γαλλική γλώσσα δεν διαθέτει παρά μόνο λήμματα για το «αυτός»-«αυτή», το πολύ σοβαρό λεξικό «Robert», βρέθηκε αίφνης σε δεινή θέση ως προς αυτόν τον προσδιορισμό. Ώσπου, η νέα αυτή «σκοτούρα», υπέπεσε στην αντίληψη και προσέλκυσε και το ενδιαφέρον της κυρίας Brigitte Macron, συζύγου τού Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, φιλολόγου δε, η οποία δήλωσε ορθά-κοφτά πως η γαλλική γλώσσα δεν χρειάζεται να έχει και «ουδέτερο» γένος.

Για μία ακόμη φορά, λοιπόν, η γαλλική γλώσσα παραμένει πιστή στις ρίζες και το ύψος της και δεν επηρεάζεται αβασάνιστα από τους νεωτερισμούς, οι οποίοι ανενδοίαστα επιβάλλονται σε άλλες γλώσσες.