Μπορεί η Δικαιοσύνη να πείσει ότι είναι ανεξάρτητη και δεν εργαλειοποιείται; Τι απαντούν δικαστές

Παναγιώτης Στάθης: Μπορεί η Δικαιοσύνη να πείσει ότι είναι ανεξάρτητη και δεν εργαλειοποιείται; Τι απαντούν δικαστές

Γιατί ανώτεροι δικαστές (νυν και συνταξιούχοι) βλέπουν και πάλι εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης πίσω από τις εκατέρωθεν επιθέσεις που δέχεται με αφορμή την κλήτευση δημοσιογράφων προς απολογία για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου . Η αποστροφή «πάντα υπάρχουν «Iούδες και Εφιάλτες» και η διαβεβαίωση πως «οι δικαστές δεν επηρεάζονται».

Είναι η Δικαιοσύνη έρμαιο των εκάστοτε κυβερνήσεων ή πολιτικών προσώπων; Κάθε ένας από μας πιθανόν έχει μια απάντηση θετική να δώσει, έχοντας ενδεχομένως κι ένα παράδειγμα. Το παράδειγμα μπορεί να εδράζεται σε γνώση , σε γνώση χωρίς αποδείξεις ή σε εικασία, θρύλους και μύθους.  Το σίγουρο είναι πως σε πολλές περιπτώσεις ή μάλλον πάντα «η γυναίκα του Καίσαρα, πρέπει όχι μόνο να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια».

Μην γελιόμαστε δε, όλες οι κυβερνήσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης, επιθυμούν διακαώς την ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης.

Και προφανώς επίσης η κλήτευση δημοσιογράφων ή γενικότερα ανθρώπων του Τύπου ως κατηγορουμένων σε ποινικές υποθέσεις δεν είναι κάτι που μπορεί να προκαλεί και «ευφορία» στη χώρα.

Από αυτή την άποψη , η κριτική είναι όχι μόνο ανεκτή αλλά και επιβεβλημένη. Γιατί λοιπόν αντιδρούν οι δικαστές;

Εργαλειοποίηση

Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου στην δημόσια δήλωσή της είπε αυτό που περιγράφουν πολλοί συνάδελφοί της ανώτεροι δικαστές, εν ενεργεία και συνταξιούχοι: Πως ουσιαστικά η σφοδρότητα των κριτικών- επιθέσεων (όπως τις χαρακτηρίζει) με τις οποίες μέμφονται τη Δικαιοσύνη πως εργαλειοποιείται πολιτικά, τελικά έχουν ως στόχο αυτό ακριβώς: Την εργαλειοποίησή της.

Η ονομαστική αναφορά των προσώπων  που κάνουν τέτοια είδους κριτική, είτε έχουν θεσμικό ρόλο είτε όχι, δεν έχει καμία σημασία , αλλά κατά τους δικαστές εμπεδώνει ένα αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες , που κατά τη γνώμη των συνομιλούντων , δεν ανταποκρίνεται συνολικά στην πραγματικότητα: «Οι Έλληνες δικαστές από ουδέν γεγονός επηρεάζονται«, λένε και διαβεβαιώνουν πως μοναδικός γνώμονας«κάθε Έλληνα Δικαστή είναι τιμώντας τον όρκο του να τηρεί το Σύνταγμα κι εντεύθεν την θεμελιώδη για το πολίτευμά μας διάταξη αυτού, με την οποία θεσπίζεται η ανεξαρτησία της κάθε μιας από τις τρεις εξουσίες ( νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική)».

Παρεμβάσεις

Το ερώτημα, υπό μορφήν βεβαιότητας, είναι αν γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις; Η απάντηση που διατυπώνεται είναι«παρεμβάσεις από όργανα των άλλων εξουσιών κι αν στο παρελθόν έγιναν δεν ευοδώθηκαν και χάριν της νηνεμίας στην λειτουργία της δικαιοσύνης δεν τις δημοσιοποιήσαμε».

«Άρα έγιναν» , είναι η διασπίστωση προς τους συνομιλητές: «Βέβαια οι προδότες υπάρχουν μεταξύ των μελών κάθε κοινωνίας από την δημιουργία του κόσμου. Πάντα υπάρχουν «Iούδες και Εφιάλτες». Αλλά αυτοί πολύ γρήγορα στο σώμα το δικό μας ανακαλύπτονται γιατί ξεχωρίζουν, όπως το κάρβουνο ανάμεσα στα διαμάντια, και με την προβλεπόμενη από το σχετικό νόμο διαδικασία, παύονται οριστικά ώστε να μην αποτελούν μέλη του δικαστικού σώματος», είναι η απάντηση.

Γνώση

Οι δικαστές θεωρούν πως πολλές φορές εκφράζονται δυσμενείς κριτικές χωρίς γνώση των διαδικασιών, στις οποίες είναι υπόλογοι οι δικαστές. Δηλαδή , κατά αρχήν, θυμίζουν πως  η «κάθε φάση της ποινικής διαδικασίας διέπεται από διαφορετικές διατάξεις και πως ουδείς γνωρίζει» , αναφέροντας εν προκειμένω τη δικογραφία των 12.000 σελίδων που έφτασε στον Άρειο Πάγο σε 18 χαρτόκουτα από τη Βουλή. Και μιλούν για «αυταπάρνηση» της ανακρίτριας για να πράξει το καθήκον της έχοντας να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας.

«Δηλαδή να μην ασκείται κριτική στη Δικαιοσύνη;, τέθηκε το ερώτημα: «Να ασκείται βέβαια, αλλά καλόπιστα και κυρίως με τη (επί)γνωση πως  οι δικαστές έχουν οδηγό μόνον το Σύνταγμα, τους νόμους και την συνείδηση τους για την απονομή της δικαιοσύνης».

Είθε…

dikastiko.gr