ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Και να που τελικά, δεν κατορθώσαμε να συμβιώσουμε με ό,τι κακό μας έχει βρει όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, -και μάλλον ανά τους αιώνες-, και ο σύγχρονος άνθρωπος, ελαφρώς πιο νοήμων και νοών, από εκείνους του Μεσαίων, τω αγραμμάτων και μοιραίων, αφού και ο ίδιος, παρά την νοημοσύνη του υπέπεσε στα σφάλματα της ανοησίας του και αντοχής, παραδίδει πλέον τα όπλα, καθώς η κατάσταση σε βάρος του γίνεται όλο και πιο ασφυκτική.

Τρία είναι τα μεγάλα κακά της μοίρας του, ενώ μικρότερα και πολλών διαβαθμίσεων έπονται και καθημερινώς επωάζονται, ώστε και υπό το βάρος τους να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι, να δει μία άσπρη ημέρα και να δοξάσει τον Θεό! Οι πόλεμοι, συνεχείς και αδιάπτωτοι σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας, οι αναρίθμητες και ελάχιστα αντιμετωπίσιμες πανδημίες και επιδημίες, και τέλος η φτώχεια, γονατίζουν στην κυριολεξία τον Άνθρωπο, μέχρι σημείου εξόντωσής του.

Ο όλεθρος, τον οποίον σκορπούν οι πόλεμοι, οι πανδημίες τις οποίες η Επιστήμη όσο και αν έχει προοδεύσει δεν είναι απόλυτα ικανή μέχρι τις ημέρες μας να αντιμετωπίσει και τέλος η φτώχεια, η οποία οδηγεί με μαθηματική και εξολοθρευτική ακρίβεια στην πείνα και τον θάνατο, και την οποία αδυνατούμε να αποκρούσουμε ξοδεύοντας τις οικονομίες μας στα όπλα, με τα οποία παράλληλα κερδίζουμε εδάφη για οικεία συμφέροντα και τα οποία θα μπορούσαμε να διαθέσουμε για την ευημερία των συνανθρώπων μας, καταδυναστεύουν την Ανθρωπότητα, η οποία ηθικά και βιολογικά καταρρέει, έρμαιο μίας φούχτας επιτηδείων, οι οποίοι θεωρούν σωστό να διοικούν κατά το δοκούν τον κόσμο μας, λησμονούντες ίσως πως το τέλος διά τους πάντες και άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως είναι κοινό και εις κοινόν τόπον καταλήγει.