ΟΓΕ «Η πάλη για την ισοτιμία των γυναικών ασπίδα προστασίας απέναντι στην βία κατά των γυναικών»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή  22 Μάη, η εκδήλωση που διοργάνωσε η Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ στη Σαλαμίνα, με θέμα «Η  πάλη για την ισοτιμία των γυναικών  ασπίδα προστασίας απέναντι στην βία κατά των γυναικών». Στην εκδήλωση μίλησε η Μαρία Ανδρουλιδάκη, πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών και η Ιλιάνα Ναζεντιάδου, ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια. 

Η Μαρία Ανδρουλιδάκη αναφέρθηκε στη πολύμορφη βία κατά των γυναικών, τονίζοντας ότι “Βία είναι το τσάκισμα της οικογενειακής, προσωπικής μας ζωής, η εργασία λάστιχο, η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής μας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, της μητρότητας”. Μ’ αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που βίωσαν οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών την περίοδο της πανδημίας και τώρα με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην πόρτα μας και την όλο και πιο βαθειά εμπλοκή της χώρας σε αυτόν, γενικεύεται ο φόβος και η ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, ξεπροβάλουν ακόμα πιο αποκρουστικά τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης εκμεταλλευτικής κοινωνίας: Ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής και σκέψης  καθορίζουν ακόμα πιο ουσιαστικά τις κοινωνικές σχέσεις, ιδιαίτερα τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, τις οικογενειακές σχέσεις. Πάνω σε αυτό το έδαφος, οξύνονται και οι καταδικαστέες και απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, το βιασμό, ακόμα και τις δολοφονίες γυναικών.“  Και κατέληξε: “…. με πυξίδα τις σύγχρονες ανάγκες μας, κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο, δυναμώνουμε τον συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τη ζωή που έχουμε ανάγκη σήμερα, τον 21ο αιώνα, και τις κοινωνικές προϋποθέσεις που θα μας εξασφαλίζουν όχι μόνο αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα, αλλά και ισότιμες σχέσεις συντροφικότητας. Αυτός ο αγώνας μπορεί να γίνει και η ασπίδα προστασίας  μας απέναντι στη πολύπλευρη βία που δεχόμαστε.”

Η Ιλιάνα Ναζεντιάδου, αναφερόμενη στις ιστορικές και κοινωνικές ρίζες της  ανισοτιμίας των γυναικών, ανέφερε ότι  “Είναι σημαντικό όταν μελετάμε φαινόμενα, όπως η βία που υφίστανται οι γυναίκες πολύμορφα, να τα μελετάμε σε συνάρτηση με την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται…  Βασικό στοιχείο για να δούμε είναι πώς διαμορφώνονται και οι προσωπικότητες σήμερα, με τι χαρακτηριστικά.. Υπάρχουν πλήθος θεωριών προσωπικότητας, οι περισσότερες εκ των οποίων μελετούν την προσωπικότητα με στατικούς όρους σαν να είναι η προσωπικότητα ένα σύνολο στοιχείων που τα κουβαλάμε από την αρχή της γέννησής μας μέχρι το τέλος και μας καθορίζουν. Απαξιώνεται η δυναμική του ανθρώπου, ο ρόλος της κοινωνίας στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων, το γεγονός ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου συνιστά μια κοινωνική ποιότητα που πραγματώνεται μέσα σε κοινωνικές σχέσεις..”  Στη συνέχεια έκανε μια αναλυτική αναφορά στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνει μια γυναίκα σήμερα, μια εργαζόμενη, μια μητέρα, μια νέα κοπέλα σε συνάρτηση με τις επιπτώσεις στη ψυχολογία της, αναφέροντας: “ Έρχεται σε ψυχολογικά αδιέξοδα που πηγάζουν από τις αντικειμενικές δυσκολίες καθώς με την έλλειψη και την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών δομών επιφορτίζεται τα πάντα … Η ενοχή που κουβαλάει μια γυναίκα (γιατί σε όλα τα υπέρογκα καθήκοντα αδυνατεί να τα βγάλει πέρα) έχει από πίσω πολύ συσσωρευμένο θυμό. Άλλοτε εκφράζεται δημιουργικά(μέσα από τη συλλογική δράση), άλλοτε αντιδραστικά (μέσα από συμπεριφορές εχθρικές προς το αντρικό φύλο,απαξίωση της γυναικείας φύσης, αίσθημα κατωτερότητας κπ)…” 

Όσον αφορά το θύτη στις κακοποιήσεις, βιασμούς ή δολοφονίες γυναικών, η ομιλήτρια αναρωτήθηκε:  “Γεννήθηκε κάποιος δράστης ή κακοποιητής ή διαμορφώθηκε  στη πορεία της ζωής του;;  Μόνο σπάνια δεν είναι η προσπάθεια της αστικής ψυχολογίας να παρουσιάσει αυτά τα φαινόμενα ως ψυχοπαθολογίες… Έτσι η όποια ερμηνεία τέτοιων αποτρόπαιων εγκλημάτων αποσπάται κι απομονώνεται από τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που διαμορφώνουν τους δράστες λες και η εγκληματική συμπεριφορά είναι κάτι “έξω από την κοινωνία της εκμετάλλευσης και καταπίεσης…” Και κατέληξε: “Το σπάσιμο της σιωπής δεν είναι ατομική υπόθεση. Αν το δούμε ως ατομική υπόθεση, δημιουργούμε το κατάλληλο υπόβαθρο ξανά της θυματοποίησης…  Το σπάσιμο της σιωπής θέλει ολόπλευρη προστασία της γυναίκας και συλλογική δράση ανδρών και γυναικών στη βάση της διεκδίκησης μιας άλλης κοινωνίας στην οποία η γυναίκα θα έχει τη θέση που της αξίζει και ο άντρας δίπλα της θα είναι συνοδοιπόρος και συμπαραστάτης.   Στη συνέχεια ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Στο χώρο της εκδήλωσης οι μικρές φίλες απασχολήθηκαν ζωγραφίζοντας πώς βλέπουν την ειρήνη και το πόλεμο μέσα από τα δικά τους παιδικά μάτια, με την εξαιρετική καθοδήγηση του συναγωνιστή Τάκη Βαρελά.