ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΨΟΥΝ ΣΑΝ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ!

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Με τι στα αλήθεια να ασχοληθείς πρώτα και τι ύστερα, μέσα από την καθημερινή αντιμετώπιση προβλημάτων και ιδιαίτερα από την δική μνας, την ελληνική και συχνά τραγική πραγματικότητα;

Ας μας απασχολήσει σήμερα το ελληνικό καλοκαίρι και ιδιαίτερα αυτό με τις «παραδοσιακές» πλέον πυρκαγιές, ενίοτε δε και πρόξενο τραγικών θανατικών κρουσμάτων. Εχθές, τέσσερα χρόνια αργότερα, με αυτήν ακριβώς την τραγική βραδύτητα για απόδοση ευθυνών, επρόκειτο να ξεκινήσει μία εκδίκαση στα περί των γεγονότων στο Μάτι, όπου όλοι έχουν αποποιηθεί τις ευθύνες τους και έχουν αφήσει τους πόνους να φωλιάζουν στις ανθρώπινες ψυχές και τους υπαίτιους αλώβητους και ατιμώρητους.

Η δίκη ανεβλήθη, γιατί οι δικαστική προετοιμασία δεν είχε ολοκληρωθεί. Έτσι ακριβώς, όπως, καθώς μάθαμε και από τις «ειδήσεις», και εν όψει ενός προοιωνιζόμενου θερμότατου καλοκαιριού, οι Δήμοι της χώρας δεν έχουν καν ξεκινήσει τις αποψιλώσεις καίτοι εχθές η θερμοκρασία είχε ανέβει στους 34 βαθμούς Κελσίου. Καθεύδοντες οι κατά τόπους Δήμαρχοι και οι συν αυτοίς, απολαμβάνοντες την δωρεάν δροσιά του δημαρχιακού κτιρίου, ολιγωρούν κατά το μάλλον ή ήττον ακόμη και αν μπορεί να σκέπτονται ότι ανάμεσα σε τυχόν θύματα από μελλούμενες πυρκαγιές, ίσως βρίσκονται πληττόμενες και οι δικές τους περιουσίες ή και ζωές ακόμη.

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα μας, τα όλα, τα βλέπουμε με ένα επιπόλαιο μάτι και μία δόση σχετικής αδιαφορίας, ως εκ τούτου δηλαδή και σε τελευταία ανάλυση, τρελαινόμαστε για το «ονόρε», αλλά για τα υπόλοιπα, φούρνος μη γκρεμίσει και μας χαλάσει την πατροπαράδοτη αδιαφορία μας…