ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η αντίληψη εκ μέρους πάρα πολλών, μεταξύ των οποίων και αρκετοί εκ των ηγετών μας, ότι ο κάθε φοιτητής της επικράτειας, έχει το δικαίωμα και να οικειοποιείται τους πανεπιστημιακούς χώρους μέσω καταλήψεων, με φινάλε και να τους «μπουρλοτιάζει» ή και να τους γκρεμίζει ακόμη, ούτε μπορεί να γίνει κατανοητή από το φτωχό μυαλό μου.

Άλλες είναι οι δικές μου αρχές, αλλά δεν μπορώ και να αμφισβητήσω την πρόθεση των πολιτικών μας να μην καταστρέφονται τα πανεπιστημιακά κτίρια και σύμφωνα με τις αντιλήψεις αυτές, να δημιουργείται κράτος εν κράτη και μάλιστα στην χώρα, η οποία είχε τα ο προνόμιο να θεωρείται, ακόμη και από τους χειρότερους εχθρούς της η φωτοδότρα δύναμη του πολιτισμού. Πολιτισμός άραγε είναι, για όσους διαπράττουν το άτοπον και για όσους το στηρίζουν να επιδιώκεις να δείχνεις απολίτιστος;

Κι άλλωστε γιατί κάποιος να θέλει να σπουδάσει και περνώντας τις πύλες του Πανεπιστημίου να ξεστρατίζει και αντί να κατευθυνθεί στο Αμφιθέατρο, να εγκαθίσταται παρανόμως σε ένα χώρο, ο οποίος δεν του ανήκει, να τον καταλαμβάνει για μερικές δεκάδες χρόνια και να τον καταστρέφει και αντί πτυχίου, γηράσκων αεί μη διδασκόμενος, να αποχωρεί με την βία, αφού πρώτα καταστρέψει τα πάντα από όσα έχουν μείνει και προκαλώντας την κοινή γνώμη, η οποία διχάζεται στα υπέρ και τα κατά;

Τα τελευταία γεγονότα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου οι διαμαρτυρόμενοι, ασχέτως του «γιατί», έκαψαν και κατέστρεψαν, αποτελούν για την χώρα μας και τον προαιώνιο πολιτισμό της ντροπή και όνειδος. Όμως, αν καταθέσεις ελεύθερα τις κρίσεις σου, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς οπισθοδρομικός και αναχρονιστικός. Βλέπεις, οι καιροί, οι ιδέες, τα ιδανικά και όλα γενικώς αλλάζουν κι εσύ πρέπει να συμφωνείς απόλυτα, για να μην σε πουν και ανενημέρωτο και οπισθοδρομικό.