Ευχαριστούμε Ω’ ΄Δήμε Σαλαμίνας…

Αφορίστε και τα παπούτσια μου, μη λιώσουν οι σόλες τους!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Ληξουριώτης. Πνεύμα ανήσυχο, ο Ανδρέας Λασκαράτος αγωνίστηκε με όλες τους τις δυνάμεις κατά της υποκρισίας, της ψευδολογίας και της ανηθικότητας. Και αφορίστηκε κατόπιν πίεσης του όχλου που συνωθούνταν στους αυλόγυρους των εκκλησιών, για να δικαιωθεί αργότερα με άρση του αφορισμού του γιατί το πνεύμα των γραφομένων του ήταν γνήσια ηθικό και πιο χριστιανικό από τους «χριστιανούς» του χρήματος.

Θυμηθήκαμε τον Λασκαράτο αυτές τις μέρες, όταν διαπιστώσαμε ότι πλέον ο Δήμος Σαλαμίνας απένταξε την Φωνή της Σαλαμίνας, μια εφημερίδα ιστορική πλέον για το νησί μας, από τον κατάλογο των παραληπτών των δελτίων τύπου του. Δεν μας παίζουν πια τα παιδιά του δήμου! Όπως τα παιδιά μας στο δημοτικό, που όταν κάποιο παιδάκι δεν τους κάνει τα χατήρια «κόβουν» (εκεί κάνουν μια οιονεί τελετή με τα δάχτυλα, στον δήμο απλώς πατούν το delete – τα μέσα μόνο διαφέρουν).

Πολιτικά πάντα μιλώντας (για να μην παρεξηγηθούμε) αλλά με χιούμορ, πέρα από μια επιπέδου δημοτικού αντίδραση τέτοιου είδους, που όντως δεν την περιμέναμε και μας προκάλεσε πραγματικό γέλιο (ας είναι καλά τα παιδιά), εδώ υπάρχει και κάτι βαθύτερο. Σε κανέναν δεν αρέσει να του υποδεικνύουν τα λάθη του. Όμως ο ώριμος άνθρωπος, ο ενήλικος άνθρωπος, ακούει και όταν βλέπει το στραβό το διορθώνει. Όταν, όπως φαίνεται, υπάρχει το πρόβλημα της ανολοκλήρωτης εφηβείας, όπως λένε οι ψυχολόγοι, όπου από πλευράς νοοτροπίας και αντίδρασης στον κόσμο κάποιος παραμένει στα 13 (ή πιο κάτω), τότε η απόκρισή του στις προκλήσεις είναι παιδική. Η επιτομή δε αυτού είναι η περίφημη φράση “εγώ είμαι αντιδήμαρχος, εσύ τι είσαι” που παραπέμπει στην πραγματικότητα στην γνωστή σε όλους φράση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;» ή «ποιος είσαι εσύ ρε;» (η αγενής νότα είναι απαραίτητο συνθετικό της φράσης).

Όταν λοιπόν κάποιος νεοεκλεγείς σύμβουλος απευθύνεται σε άλλο σύμβουλο με 12ετή παρουσία στο συμβούλιο και χρησιμοποιεί τη φράση “εγώ είμαι αντιδήμαρχος, εσύ τι είσαι”, έχουμε ένα παράδειγμα όλων αυτών. Όταν κάποιος υπεύθυνος τύπου «κόβει» την κοινοποίηση των δελτίων τύπου σε μια εφημερίδα και σε έναν ιστότοπο επειδή θεωρεί ότι αντιπολιτεύεται τον Αρχηγό κλπ. έχουμε άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα. Λες και κάνει κάποιο κακό στην εφημερίδα, λες και έχει η εφημερίδα κάποια ανάγκη να παίρνει τα δελτία στο mailbox. Αλλά τί να γίνει – μπορείς να ξεσυνερίζεσαι τα παιδιά, όπως έλεγαν οι παλιοί;

Λοιπόν, πολιτικά μιλώντας (πάντα για να μην παρεξηγηθούμε) σας αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια. Σας καταλαβαίνουμε σαν ανθρώπους. Και αν αύριο μας κόψετε και την καλημέρα λέγοντάς μας κάτι σαν «ζεν σε παίζω πια», πάλι θα καταλάβουμε. Φυσικά σας ευχαριστούμε γιατί κάθε μέρα που περνά δικαιώνετε όλο και πιο πολύ την θέση μας για την ανυπαρξία σοβαρότητας – αλλά μάλλον δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς.

Μείνετε έτσι, πάντα παιδιά. Αλλά παίξτε με τα παιχνίδια σας. Όχι με τον δήμο. Εμε΄΄ίς από την πλευρά μας και για μια ακόμη φορά σε ευχαριστούμε Ω’ Δήμε Σαλαμίνας. Εμείς γνωρίζουμε το γιατί ,εσείς εκεί στο Δήμο γνωρίζετε άραγε;

Νίκος Γιαννόπουλος

για την ΦΩΝΗ της Σαλαμίνας