Η “φτιάξη” ενός “πολιτιστικού” γεγονότος Νο2

Οι Αμπελακιώτες στις 18 Αυγούστου έμαθαν τί είναι πολιτισμός. Βέβαια. Γιατί ως τις 2 το πρωΐ, είχαν πάρει στους δρόμους να βρουν τον κερατά που είχε βάλει την μουσική στη διαπασών και δεν τους άφηνε να ησυχάσουν. Στο τέλος έφτασαν μέχρι τα Παλούκια για να μάθουν ότι δεν υπήρχε κερατάς αλλά πολιτισμός. Κάτι είπαν. Αλλά το κόβει η λογοκρισία και κυρίως τα σεπτά μας ήθη.

Πριν μερικές μέρες γράφαμε γι’ αυτή τη φτιάξη. Είχαμε πει κάτι για τις 12 τα μεσάνυχτα, την ώρα που θεωρητικά η «εκδήλωση» θα τελείωνε σύμφωνα με την άδεια του Λιμενικού Ταμείου. Είχαμε πει για καταγγελίες, για συλλόγους ΙΧ ανάλογα με τον σκοπό και άλλα. Να λοιπόν τι έγινε τελικά.

Κατ’ αρχάς, στα εισιτήρια φάνηκε και Πολιτιστικός Σύλλογος νο.3: Ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Σαλαμίνας Παραδοσιακής & Λαϊκής Μουσικής» όπως βλέπετε στο εισιτήριο (ναι, κόψαμε εισιτήριο και μπήκαμε – ποτέ δε λέμε λόγια του αέρα). Δηλαδή άλλος σύλλογος πήρε άδεια για την «πολιτιστική εκδήλωση» ( ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Σαλαμίνας Φίλων Γ. Παπασίδερη & Μ. Αδριανού»), άλλος σύλλογος βγήκε στις αφίσες ( ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Σαλαμίνας Κούλουρη Παράδοση») και άλλος σύλλογος έκοψε τα εισιτήρια. Τρία σε ένα σαν το Ούλτρεξ.

Το πανηγύρι μάζεψε κόσμο- λιγότερους όμως από χίλιους. Η εξέδρα σοφά (για λόγους μικρότερης όχλησης των κατοίκων των Παλουκίων) στραμμένη προς το Καματερό- γι’ αυτό και οι Αμπελακιώτες έψαχναν. Υπήρχε και καντίνα που βοηθούσε το κέφι του κοινού με διάφορα τερψιλαρύγγια.

Και φτάνει η δωδεκάτη ώρα.

Μάλλον οι διοργανωτές, θορυβημένοι από τις κινήσεις που υπήρξαν αυτές τις ημέρες εναντίον της όχλησης από την εκδήλωση, περίμεναν να καταφθάσει το λιμενικό ή η αστυνομία. Άλλωστε μαζεύτηκαν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής και διαμαρτύρονταν. Όντως όργανα της τάξης έφτασαν στις μία – αλλά είχαν κλειδώσει τις πόρτες (!) έχοντας τον κόσμο σαν ποντίκια στην φάκα. Μάλιστα μία πασσιονάρια κυρία υπερασπίστηκε το σύνορο της πόρτας με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά.

Ποιοι είστε εσείς που θα περιορίσετε το δικαίωμα του λαού στο πανηγύρι; Το πανηγύρι είναι ο λαϊκός πολιτισμός στην Ελλάδα, κύριοι. Η Ελλάδα των πανηγυριών.

Τελικά, σε κάποιο βαθμό τους πέρασε. Το πανηγύρι, το μεγάλο γλέντι που έλεγε η αφίσα, κράτησε ως τις δύο – αν και στο διάστημα από τις μία ως τις δύο, λόγω των γεγονότων δεν υπήρξε το αντίστοιχο πρόγραμμα. Και μείναμε με την ανάμνηση και τις απορίες…

Για την φτιάξη τούτη ακούστηκαν πολλά. Και από ότι μάθαμε θα υπάρξουν και μηνύσεις από κατοίκους, ιδιαίτερα από την κυρία Αναστασία Κόμνα (αναφέρουμε το όνομά της κατόπιν αδείας), η οποία από την αρχή της υπόθεσης αυτής επιδόθηκε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας τόσο στο Λιμεναρχείο όσο και στο Δημοτικό Συμβούλιο, όταν έμαθε ότι θα γινόταν προσπάθεια από κάποιους για παράταση της διάρκειας της συναυλίας. Φαίνεται ότι αυτή η ιστορία θα έχει μέλλον αλλά και κινεί νήματα συσσωρευμένης δυσαρέσκειας με άγνωστη κατάληξη. Έτσι γίνεται όταν οι φτιάξεις πάνε στραβά. Άντε μετά να τα μαζέψεις.

Έχουμε όμως ένα θέμα: ο σύλλογος που πήρε την άδεια, πώς έμπλεξε σε αυτό τον κυκεώνα; Αν θέλει να πάρει μουσικά όργανα για τα μέλη του, δεν μπορούσε να βρει άλλους τρόπους, όπως χιλιάδες άλλοι σύλλογοι παραδοσιακής μουσικής; Μπορεί οι προθέσεις του να είναι όντως αγαθές – έγινε όμως πρόφαση, «μπροστινός», απλώς για μία φτιάξη. Κρίμα.

Τέλος πάντων, τα πανηγύρια μπορούν να γίνονται χωρίς να ενοχλούν, μπορούν να γίνονται σωστά οργανωμένα και χωρίς «διασταλτικές ερμηνείες των νόμων και των κειμένων διατάξεων» (σαν και αυτό που ακούσαμε ότι είπε κάποιος φίλος των διοργανωτών ότι ο χώρος του πάρκου των Παλουκίων δεν είναι στην δικαιοδοσία καμιάς αρχής λες και είναι εκτός ελληνικής επικράτειας). Αλλά δεν χρειάζεται ο τίτλος «πολιτιστική εκδήλωση». Πείτε το όπως είναι: πανηγύρι. Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος που βάφτιζε τα μπουζουξίδικα «πολιτιστικά κέντρα» δεν είναι πια εδώ. Ας πούμε πια τα πράγματα όπως είναι.

Αλλά αν ο πολιτισμός στη Σαλαμίνα είναι τα πανηγύρια τότε να το παραδεχτούμε με θάρρος και να αφήσουμε τα θέατρα, τις τραγωδίες, τις συναυλίες και τα άλλα. Ας βγούμε λοιπόν και δυνατά να φωνάξουμε: είμαστε για τα πανηγύρια! Έτσι και αλλιώς ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά.

Πάντως, σύμφωνα με την επίσημη ορολογία, το event λοιπόν ήταν πολιτισμός.

ΥΓ: Την τελευταία στιγμή πληροφορηθήκαμε την αντίδραση κάποιου από τους διοργανωτές (πόσοι ήταν αυτοί άραγε) στο ότι υπήρξαν αντιδράσεις για το πανηγύρι. Μαγκιά βαρέων βαρών. «Θα τα πούμε από κοντά», «οι τέσσερις που έκαναν μήνυση και αυτός που ανάρτησε το κείμενο στην ιντερνετική εφημερίδα», «δεν πέρασε έτσι αυτό» και τα λοιπά. Βέβαια, η μαγκιά αυτή ήταν μέσω ανάρτησης στο facebook. Και βέβαια ο «αναρτήσας» μπορεί να την κατέβασε, αλλά οι προθέσεις του και οι απειλές του παραμένουν. Μαγκιά και τα λοιπά. Μήπως όμως θα πρέπει να επιληφθεί η ΕΛ.ΑΣ για τις απειλές; Πάντως αυτό θυμίζει μια τούρκικη έκφραση που λένε κάποιοι Μικρασιάτες ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα: αλ σικινί βουρ ντουβαρά, νε σικίν κιριλίρ, νε ντουβάρ γικιλίρ. Στο slang.gr έχει και εξήγηση (εδώ μας κόβει η λογοκρισία και κυρίως τα σεπτά μας ήθη).

Νικόλας ο Ψαράς

και για την αντιγραφή

Νίκος Γιαννόπουλος