ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟ ΝΟΤΟ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε πλέον να αντέξει κάποια επανωτά «χτυπήματα», τα οποία εκ των έσω δέχεται, στα οποία προσπαθεί να αντιπαρατεθεί, και τα οποία την διαβρώνουν ως εκ των πραγμάτων;

Κάποια κράτη-μέλη της, τα τελευταία χρόνια αμφισβητούν εμμέσως ή αμέσως την σκοπιμότητα ύπαρξής της, και πρώτη η Μεγάλη Βρετανία ξεσηκώθηκε και απεχώρησε, λίγο καιρό πριν, χωρίς να υποστεί όπως φαίνεται καμιά ζημιά, εν αντιθέσει με τα όσα περί αυτού επρέσβευε και ευχόταν η Κομισιόν.

Άλλες χώρες, οι οποίες βρίσκονται στην αλυσίδα των μελών της, συχνά-πυκνά εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους, ακόμη και η Γαλλία και η Γερμανία, οι οποίες δρουν ως θεματοφύλακες του θεσμού και αυτές του ευρωπαϊκού Νότου, -τουλάχιστον ως πολίτες-, έχουν εκφράσει κατ΄ επανάληψη, πικρίες και αγανάκτηση ένεκα των «τιμωρητικών» μέτρων, τα οποία συχνά τους επιβάλλονται, αντί συμπαράστασης στα προβλήματα, τα οποία κατά καιρούς αντιμετωπίζουν.

Πάντως, και βορειότερα, κάποιες άλλες χώρες-μέλη έχουν εκφράσει τις αντιδράσεις τους απέναντι στην πολιτική, η οποία επιχειρείται ανάλογα με διάφορα προβλήματα, τα οποία προκύπτουν στον χώρο της Ενωμένης Ευρώπης.

Εχθές, η Ιταλία, -για να επιστρέψουμε ξανά στον ευρωπαϊκό Νότο-, προχώρησε ένα βήμα πιο μπροστά, με τους πολίτες της να αναδεικνύουν ως Κυβέρνησή τους, ένα πολιτικό κόμμα, το οποίο καθόλου αρεστό είναι στις Βρυξέλλες, και του οποίου η ηγέτις, αρνείται εκ προοιμίου να συμβιβασθεί με την κοινή πορεία των υπολοίπων μελών. Φόβοι δε, στο «Κέντρο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι καταφανείς, ως προς το εάν το «βήμα» αυτό των Ιταλών, ακολουθήσουν και άλλων «βήματα».

Η συγκεκριμένη αυτή αλλαγή σκηνικού, στον θερμόαιμο και ανυπότακτο Νότο, όντως τρομάζει την αρραγή σύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φοβούμενης ίσως πως «ενός κακού, μύρια έπονται».