“Ζωής έργα” η έκθεση ζωγραφικής του Στέλιου Καγιαδάκη στο Δημαρχείο Σαλαμίνας
ΕΙΔΗΣΕΙΣΕΛΛΑΔΑΚΟΙΝΩΝΙΑΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΤέχνεςΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ 1 Οκτωβρίου 2022 fonisalaminas
“Ζωής έργα”, είναι ο τίτλος της επόμενης έκθεσης του εικαστικού Στέλιου Καγιαδάκη.
Η έκθεση θα έχει αναδρομικο χαρακτήρα και θα παρουσιαστεί το σύνολο της δουλειάς του καλλιτέχνη από την πρώτη μέρα που άρχισε την ενασχόληση του με τα εικαστικά μέχρι σήμερα.
Θα ειναι η σημαντικότερή του έκθεση καθώς θα περιλαμβάνει περισσότερα από 120 έργα, τα οποία θα είναι ελαιογραφίες σε καμβά και σε παλιό ξύλο, ανάγλυφοι πίνακες, γλυπτά, κατασκευές με θαλασσόξυλα, χρηστικά αντικείμενα κ.α.
Αίσθηση προκαλούν οι ιδιαίτερες κατασκευές του με θαλασσόξυλα, όπου με υλικά που συλλέγει από παραλίες τα μετατρέπεται σε γλυπτά, φωτιστικά κ.α.
Ο Στέλιος Καγιαδακης έχει πραγματοποιήσει 13 ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας καθώς επίσης έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής .
Τα εγκαίνια θα γίνουν το Σάββατο 08/10 και ώρα 19:30 στην αίθουσα Μπόγρη του Δημαρχειακού Μεγάρου Σαλαμίνας και θα διαρκέσει έως τις 16/10.
Η βραδιά των εγκαινίων θα πλαισιωθεί μουσικά από το SMS (Salamina music school) και τον εξαιρετικό μουσικό Μήλιο Βασίλειο.
Γράφουν για τον Στέλιο Καγιαδάκη:
Μιχαήλ Μιχαλάκης
Η ιδιάζουσα τεχνική και πολυδιάστατη εργασία του δημιουργού Καγιαδάκη Στέλιου προκύπτει μέσα από ισχυρές διεργασίες του μυαλού, της φαντασίας, και έκφρασης των συναισθημάτων του.
Όι αντιπαράθεσης των χρωμάτων, η θεματολογία του και ή χρωματική του παλέτα μαγνητίζουν το θεατή δημιουργούν οπτικό διάλογο και μας ταξιδεύουν σε όμορφους κόσμους, εικόνων και χρωμάτων.
Εκτός της ζωγραφικής του ενασχόλησης έχοντας μεγάλη γνώση τεχνοτροπιών με την εκλεπτυσμένη φαντασία του, και και την αισθητική δημιουργεί έργα με υλικά από την φύση.
Σκοπός των δημιουργιών του είναι να κεντρίζει το θεατή και να τον παραπέμψει σε μαγικούς κόσμους ονειρικούς, επικοινωνίας και επαφής…
Μιχαήλ Μιχαλάκης
(Γλύπτης, Ζωγράφος, διδάσκαλος εικαστικών τεχνών)
Σάντι Νικολαρεας
Με αφορμή την επόμενη έκθεση του καλλιτέχνη , είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το στούντιο του στο όμορφο νησί της Σαλαμίνας που διαμένει μόνιμα.
Ο Στέλιος Καγιαδακης είναι πράγματι ένας άνθρωπος που ζει βουτηγμένος στις δημιουργίες και τίς εικαστικές κατασκευές του, από νεαρός του άρεσε να “δουλεύει” τα χέρια του, να επεξεργάζεται υλικά, να ανακαλύπτει μεθόδους και λύσεις στο να εκφράσει τις σκέψεις του με αυτά.
εγαλώνοντας στο νησί η θάλασσα ο ουρανός η φύση ήταν τα καθημερινά βιώματα του και λίγο αργότερα σαν αξιωματικός του πολεμικού Ναυτικού ταξίδευσε σε όλες τις θάλασσες της οικουμένης γεμίζοντας την ψυχή του μπλέ χρώμα, μα και άλλες πολλές εικόνες που αποθήκευσε μέσα του ζωντανές και που τώρα αποτυπώνει.
Αυτόν τον πολύχρωμο κόσμο συνάντησα στο εργαστήριο του, δεκάδες καμβάδες γεμάτοι Ελλάδα, γεμάτοι θάλασσα, καράβια, ψάροβαρκες, βράχια, δυχτια, ηλιοκαμμένα βράχια, άσπρα σπίτια, δέντρα, μα καί άλλα θέματα όπως τρένα, άνθρωποι στη βροχή, ομπρέλες, κτλ.
Όλα μα όλα φέρνουν στον θεατή μια αίσθηση νοσταλγίας, αναμνήσεις μίας άλλης εποχής που όμως δεν είναι τόσο παλιά, οι περισσότεροι από μας προλάβαμε αυτές τις εικόνες, αυτά τα τοπία. Ο ζωγράφος τα αποτυπώνει με την δική του πινελιά με έντονα χρώματα του μπλέ και του κόκκινου, ενός κόκκινου μοναδικού που εμένα τουλάχιστον μου έκανε εντύπωση, γιατί έχουμε ίσως συνηθίσει τέτοια θέματα σε πιο ήσυχα χρώματα , εκείνα του γαλάζιου.
Αλλά έργα είναι ζωγραφισμένα πάνω σε αυθεντικά θαλασσοξυλα που απλόχερα η θάλασσα του Σαρωνικού ξεβράζει στο νησί.
Εκείνα φαντάζουν σαν παλιές ξεφτισμένες εικόνες, κρεμασμένες σε ξωκλήσια, που αντί να εικονίζουν την Παναγία και αγίους, ιστορούν καΐκια, και ξεχασμένες πολιτείες, έτοιμα να δεχτούν ένα άλλο είδος προσευχής, εκείνης της λησμονιάς, της αθωότητας που χάσαμε, της γνώσης που κερδίσαμε με τόσο κόπο μα και με ακριβό τίμημα ξοδεύοντας τα νιάτα μας.
Στο εργαστήριο δεν υπάρχουν μόνο πίνακες, τα χέρια μου άγγιξαν και αγάλματα όπως ένα υπέροχο “κεφάλι” , εκείνο της Καμίλ Κλοντέλ, που τόσο επιδέξια ο Στέλιος φιλοτέχνησε, πραγματικά με συγκίνησε πολύ αυτή η απροσδόκητη επαφή με την μορφή της.
Μα ο Στέλιος Καγιαδακης δεν σταματάει μόνο στις ζωγραφιές και τα γλυπτά, τα χέρια του σκαρφίζονται δεκάδες χρήσεις για τα πολλά θαλασσοξυλα που έχει συγκεντρώσει, καθρέπτες, φωτιστικά, τραπέζια και πολλά άλλα όμορφα χρηστικά αντικείμενα έχει μετατρέψει, σε αντικείμενα αξίας που θα αντέξουν στον χρόνο.
Πλούσιος ο κόσμος που κοινώνησα, πλούσιος κόσμος όπως η ευγενική και ακούραστη ψυχή του, ένας άνθρωπος που από την φύση του προσφέρει στον συνάνθρωπο του, στον καλλιτέχνη που αρχίζει τα πρώτα του βήματα. Ο Στέλιος χρόνια τώρα οργανώνει ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής στο νησί της Σαλαμίνας μα και στην Αθήνα και τον Πειραιά προσθέτοντας αξία στον πολιτισμό. Το περασμένο καλοκαίρι τελείωσε με μια τεράστια έκθεση που είχε την επιμέλεια αφιερωμένη στο ένδοξο 21 καί πολλές άλλες στα σκαριά ακόμα είναι στην αναμονή για το μέλλον.
Ένα είναι σίγουρο, ότι το μικρό μου αυτό ταξίδι στην Σαλαμίνα με γέμισε χαρά και ανακούφιση, η δροσιά των έργων του Στέλιου με έκανε άλλη μια φορά να σκεφτώ την δύναμη που έχει το χρώμα και η εικόνα, που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν να αφαιρέσουν από την τέχνη.
Σάντι Νικολαρεας (εικαστικός, συγγραφέας, θεωρητικός της τέχνης Με αφορμή την επόμενη έκθεση του καλλιτέχνη , είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το στούντιο του στο όμορφο νησί της Σαλαμίνας που διαμένει μόνιμα.
Ο Στέλιος Καγιαδακης είναι πράγματι ένας άνθρωπος που ζει βουτηγμένος στις δημιουργίες και τίς εικαστικές κατασκευές του, από νεαρός του άρεσε να “δουλεύει” τα χέρια του, να επεξεργάζεται υλικά, να ανακαλύπτει μεθόδους και λύσεις στο να εκφράσει τις σκέψεις του με αυτά.
εγαλώνοντας στο νησί η θάλασσα ο ουρανός η φύση ήταν τα καθημερινά βιώματα του και λίγο αργότερα σαν αξιωματικός του πολεμικού Ναυτικού ταξίδευσε σε όλες τις θάλασσες της οικουμένης γεμίζοντας την ψυχή του μπλέ χρώμα, μα και άλλες πολλές εικόνες που αποθήκευσε μέσα του ζωντανές και που τώρα αποτυπώνει.
Αυτόν τον πολύχρωμο κόσμο συνάντησα στο εργαστήριο του, δεκάδες καμβάδες γεμάτοι Ελλάδα, γεμάτοι θάλασσα, καράβια, ψάροβαρκες, βράχια, δυχτια, ηλιοκαμμένα βράχια, άσπρα σπίτια, δέντρα, μα καί άλλα θέματα όπως τρένα, άνθρωποι στη βροχή, ομπρέλες, κτλ.
Όλα μα όλα φέρνουν στον θεατή μια αίσθηση νοσταλγίας, αναμνήσεις μίας άλλης εποχής που όμως δεν είναι τόσο παλιά, οι περισσότεροι από μας προλάβαμε αυτές τις εικόνες, αυτά τα τοπία. Ο ζωγράφος τα αποτυπώνει με την δική του πινελιά με έντονα χρώματα του μπλέ και του κόκκινου, ενός κόκκινου μοναδικού που εμένα τουλάχιστον μου έκανε εντύπωση, γιατί έχουμε ίσως συνηθίσει τέτοια θέματα σε πιο ήσυχα χρώματα , εκείνα του γαλάζιου.
Αλλά έργα είναι ζωγραφισμένα πάνω σε αυθεντικά θαλασσοξυλα που απλόχερα η θάλασσα του Σαρωνικού ξεβράζει στο νησί.
Εκείνα φαντάζουν σαν παλιές ξεφτισμένες εικόνες, κρεμασμένες σε ξωκλήσια, που αντί να εικονίζουν την Παναγία και αγίους, ιστορούν καΐκια, και ξεχασμένες πολιτείες, έτοιμα να δεχτούν ένα άλλο είδος προσευχής, εκείνης της λησμονιάς, της αθωότητας που χάσαμε, της γνώσης που κερδίσαμε με τόσο κόπο μα και με ακριβό τίμημα ξοδεύοντας τα νιάτα μας.
Στο εργαστήριο δεν υπάρχουν μόνο πίνακες, τα χέρια μου άγγιξαν και αγάλματα όπως ένα υπέροχο “κεφάλι” , εκείνο της Καμίλ Κλοντέλ, που τόσο επιδέξια ο Στέλιος φιλοτέχνησε, πραγματικά με συγκίνησε πολύ αυτή η απροσδόκητη επαφή με την μορφή της.
Μα ο Στέλιος Καγιαδακης δεν σταματάει μόνο στις ζωγραφιές και τα γλυπτά, τα χέρια του σκαρφίζονται δεκάδες χρήσεις για τα πολλά θαλασσοξυλα που έχει συγκεντρώσει, καθρέπτες, φωτιστικά, τραπέζια και πολλά άλλα όμορφα χρηστικά αντικείμενα έχει μετατρέψει, σε αντικείμενα αξίας που θα αντέξουν στον χρόνο.
Πλούσιος ο κόσμος που κοινώνησα, πλούσιος κόσμος όπως η ευγενική και ακούραστη ψυχή του, ένας άνθρωπος που από την φύση του προσφέρει στον συνάνθρωπο του, στον καλλιτέχνη που αρχίζει τα πρώτα του βήματα. Ο Στέλιος χρόνια τώρα οργανώνει ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής στο νησί της Σαλαμίνας μα και στην Αθήνα και τον Πειραιά προσθέτοντας αξία στον πολιτισμό. Το περασμένο καλοκαίρι τελείωσε με μια τεράστια έκθεση που είχε την επιμέλεια αφιερωμένη στο ένδοξο 21 καί πολλές άλλες στα σκαριά ακόμα είναι στην αναμονή για το μέλλον.
Ένα είναι σίγουρο, ότι το μικρό μου αυτό ταξίδι στην Σαλαμίνα με γέμισε χαρά και ανακούφιση, η δροσιά των έργων του Στέλιου με έκανε άλλη μια φορά να σκεφτώ την δύναμη που έχει το χρώμα και η εικόνα, που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν να αφαιρέσουν από την τέχνη.
Σάντι Νικολαρεας
(εικαστικός, συγγραφέας, θεωρητικός της τέχνης
Έργα που θα εκτεθούν
