Ο θυμός είναι μέσα μου…

Ένας μοναχός αποφασίζει να διαλογιστεί μόνος του.

Μακριά από το μοναστήρι του, παίρνει μια βάρκα και πάει στη μέση της λίμνης, κλείνει τα μάτια και αρχίζει να διαλογίζεται.

Μετά από λίγες ώρες σιωπής, ξαφνικά νιώθει το χτύπημα μιας άλλης βάρκας να χτυπάει τη δική του.

Με τα μάτια ακόμα κλειστά, νιώθει το θυμό του να ανεβαίνει και, όταν άνοιξε τα μάτια του, ήταν έτοιμος να φωνάξει στο βαρκάρη που τόλμησε να ενοχλήσει το διαλογισμό του.

Όταν όμως άνοιξε τα μάτια , είδε ότι ήταν μια άδεια βάρκα, που επέπλεε στη μέση της λίμνης.

Εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνει ότι ο θυμός είναι μέσα του, απλά χρειάζεται να χτυπήσει ένα εξωτερικό αντικείμενο για να το προκαλέσει.

Μετά από αυτό, κάθε φορά που συναντά κάποιον που προκαλεί το θυμό του, θυμάται ΄΄

Ο άλλος άνθρωπος είναι απλά ένα άδειο καράβι.

Ο θυμός είναι μέσα μου!

Ο ήλιος βγαίνει, φωτίζει, ζεσταίνει χαρά

κι ελπίδα για όλους να φέρει!

Ζωή Μπούζα