Γιατί κινδυνεύουν οι «26 λέξεις που έκτισαν το ίντερνετ»: Προ των πυλών δύο αποφάσεις στις ΗΠΑ που μπορεί να ανατρέψουν τα πάντα στο παγκόσμιο διαδίκτυο
ΚΟΣΜΟΣΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ 24 Φεβρουαρίου 2023 fonisalaminas
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ πρόκειται να εξετάσει δύο διαδοχικές υποθέσεις αυτην την εβδομάδα που θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν σημαντικά την επικοινωνία στο διαδίκτυο και την εποπτεία περιεχομένου.
Το αποτέλεσμα των ακροάσεων που έχουν προγραμματιστεί για την Τρίτη και την Τετάρτη, θα μπορούσε να καθορίσει εάν οι τεχνολογικές πλατφόρμες και οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να μηνυθούν επειδή προτείνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο στους χρήστες τους ή για υποστήριξη διεθνών τρομοκρατικών πράξεων φιλοξενώντας τρομοκρατικό περιεχόμενο.
Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη επανεξέταση από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ενός ομοσπονδιακού νόμου που προστατεύει σε μεγάλο βαθμό τους ιστότοπους από αγωγές για περιεχόμενο που δημιουργείται από χρήστες.
Οι υποθέσεις -γνωστές ως Gonzalez κατά Google και Twitter κατά Taamneh-, εγκυμονούν σημαντικά διακυβεύματα για το ευρύτερο διαδίκτυο. Και η απόφαση του δικαστηρίου θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές σε ιστότοπους, όπως το Facebook, η Wikipedia και το YouTube.
Η αντιδικία έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο έντονες διαμάχες των τελευταίων ετών σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις στο μέλλον του Διαδικτύου. Αμερικανοί νομοθέτες, ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και περισσότερες από 20 πολιτείες έχουν επίσης εμπλακεί στη συζήτηση με καταθέσεις στο Δικαστήριο.
Στο επίκεντρο της νομικής μάχης βρίσκεται ο Section 230 of Communications Decency Act, ένας ομοσπονδιακός νόμος σχεδόν 30 ετών που τα δικαστήρια έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι παρέχει ευρεία προστασία στις τεχνολογικές πλατφόρμες
- Ο νόμος έχει επικριτές και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος των ΗΠΑ. Πολλοί Ρεπουμπλικάνοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι το Άρθρο 230 δίνει στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης την άδεια να λογοκρίνουν συντηρητικές απόψεις. Αντιθέτως, εξέχοντες Δημοκρατικοί, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Τζο Μπάιντεν, υποστήριξαν ότι το Άρθρο 230 εμποδίζει τους τεχνολογικούς γίγαντες να λογοδοτήσουν για τη διάδοση παραπληροφόρησης και ρητορικής μίσους.
Οι αποφάσεις για τις υποθέσεις αναμένονται μέχρι το τέλος Ιουνίου.
Gonzalez κατά Google
Στην υπόθεση στην οποία εμπλέκεται η Google, ενάγουσα είναι η οικογένεια του Nohemi Gonzalez. Ενός ανθρώπου που σκοτώθηκε στην επίθεση του ISIS το 2015 (Μπατακλάν) στο Παρίσι. Υποστηρίζουν ότι στοχευμένες συστάσεις χρηστών του YouTube παραβίαζαν έναν αντιτρομοκρατικό νόμο των ΗΠΑ, βοηθώντας στη ριζοσπαστικοποίηση των θεατών και στην προώθηση της κοσμοθεωρίας του ISIS.
Η Google και άλλες εταιρείες τεχνολογίας απαντούν ότι μια τέτοια ερμηνεία της Ενότητας 230 θα αύξανε τους νομικούς κινδύνους που σχετίζονται με την κατάταξη, την ταξινόμηση και την επιμέλεια διαδικτυακού περιεχομένου, ένα βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου Διαδικτύου. Η Google ισχυρίστηκε ότι σε ένα τέτοιο σενάριο, οι ιστότοποι θα επιδιώξουν την ασφαλή οδό, είτε αφαιρώντας πολύ περισσότερο περιεχόμενο από αυτό που είναι απαραίτητο είτε εγκαταλείποντας εντελώς την εποπτεία περιεχομένου και επιτρέποντας ακόμη περισσότερο επιβλαβές υλικό στις πλατφόρμες τους.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει επίσης σταθμίσει την υπόθεση. Σε μια σύντομη ενημέρωση τον Δεκέμβριο, υποστήριξε ότι ο νόμος 230 προστατεύει την Google και το YouTube από αγωγές «για αδυναμία κατάργησης περιεχομένου τρίτων, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου που έχει προτείνει». Όμως, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση, αυτές οι προστασίες δεν επεκτείνονται στους αλγόριθμους της Google επειδή αντιπροσωπεύουν την ομιλία της ίδιας της εταιρείας και όχι την ομιλία άλλων.
Twitter εναντίον Taamneh
Η δεύτερη υπόθεση, Twitter κατά Taamneh, θα αποφασίσει εάν οι εταιρείες κοινωνικών μέσων μπορούν να μηνυθούν επειδή βοήθούν ή υποκινούν μια συγκεκριμένη πράξη διεθνούς τρομοκρατίας όταν οι πλατφόρμες φιλοξενούν περιεχόμενο χρηστών που εκφράζει γενική υποστήριξη για την ομάδα πίσω από τη βία χωρίς να αναφέρεται στη συγκεκριμένη επίμαχη τρομοκρατική ενέργεια.
Οι ενάγοντες στην υπόθεση – η οικογένεια του Nawras Alassaf, ο οποίος σκοτώθηκε σε επίθεση του ISIS στην Κωνσταντινούπολη το 2017 – ισχυρίζονται ότι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου του Twitter, βοήθησαν εν γνώσει τους το ISIS παραβιάζοντας αμερικανικό αντιτρομοκρατικό νόμο, επιτρέποντας μέρος του περιεχομένου της οργάνωσης να δημοσιευθεί στις πλατφόρμες τους παρά τις πολιτικές που αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού του τύπου περιεχομένου.
Το Twitter απάντησε ότι μόνο και μόνο επειδή το ISIS χρησιμοποίησε την πλατφόρμα της εταιρείας για να προωθηθεί δεν συνιστά εν «γνώσει» βοήθεια του Twitter προς την τρομοκρατική ομάδα και ότι σε κάθε περίπτωση η εταιρεία δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Η κυβέρνηση Μπάιντεν, εν συντομία της, συμφώνησε με αυτήν την άποψη.
Το Twitter είχε επίσης υποστηρίξει προηγουμένως ότι είχε ασυλία έναντι της αγωγής χάρη στην Ενότητα 230.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχουν δείξει ενεργό ενδιαφέρον για το Άρθρο 230 και φάνηκε να προσκαλούν ευκαιρίες να εκδικαστούν υποθέσεις που σχετίζονται με το νόμο. Πέρυσι, οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου Samuel Alito, Clarence Thomas και Neil Gorsuch έγραψαν ότι νέοι νόμοι της πολιτείας, όπως αυτός του Τέξας που θα ανάγκαζαν τις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να φιλοξενούν περιεχόμενο που θα προτιμούσαν να αφαιρέσουν, εγείρουν ερωτήματα «μεγάλης σημασίας» σχετικά με «τη δύναμη του κυρίαρχου εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να διαμορφώσουν τη δημόσια συζήτηση για τα σημαντικά ζητήματα της ημέρας».
Επί του παρόντος εκκρεμούν ορισμένες αναφορές που ζητούν από το Δικαστήριο να επανεξετάσει το νόμο του Τέξας και έναν παρόμοιο νόμο που ψηφίστηκε από τη Φλόριντα. Το Δικαστήριο τον περασμένο μήνα καθυστέρησε τη λήψη απόφασης σχετικά με το αν θα εκδικάσει αυτές τις υποθέσεις, ζητώντας αντ’ αυτού από την κυβέρνηση Μπάιντεν να υποβάλει τις απόψεις της.
Η ιστορία του SECTION 230 ή αλλιώς των 26 λέξεων που δημιούργησαν το ίντερνετ.
Το Section 230 του Νόμου για την ευπρέπεια των επικοινωνιών ψηφίστηκε τις πρώτες ημέρες ‘ύπαρξης’ του Ιnternet, το 1996.
Όλα ξεκίνησαν από τον James Exon, Γερουσιαστή της Νεμπράσκα, ο οποίος είχε εμφανίσει στη Γερουσία έναν τεράστιο φάκελο με “τον εκ των πιο σκληρών και διεστραμμένων τύπων πορνογραφίας” που είχε βρει στο διαδίκτυο “και το μολύνουν”.
Λίγο πριν είχε εκδοθεί και η πρώτη απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης που καταδίκαζε εταιρία ως υπεύθυνη για συκοφαντία, για σχόλιο που είχε ‘ποστάρει’ χρήστης της.
Οι δικαστές είχαν τότε τονίσει πως η εταιρία έφταιγε, διότι μπορούσε να ελέγξει το περιεχόμενο. Αυτό σήμαινε πως οι πάροχοι θα έπρεπε να ζουν υπό διαρκή απειλή στα επόμενα χρόνια της ζωής τους.
Ο Exon τους απάλλαξε από αυτό το άγχος. Πώς; Με το νομοσχέδιο Section 230 -γνωστό ως “οι 26 λέξεις που δημιούργησαν το Internet- το οποίο δομήθηκε πάνω στην ασυλία που προσφέρθηκε στους providers και τους χρήστες «διαδραστικής υπηρεσίας υπολογιστών», όπως τότε περιγραφόταν το ίντερνετ.
Έκτοτε όλα λειτουργούν βάσει του δόγματος πως «ουδείς πάροχος ή χρήστης διαδραστικής υπηρεσίας υπολογιστή θα αντιμετωπίζεται ως ο εκδότης ή ο εκφωνητής της πληροφορίας που παρέχει από άλλον πάροχο περιεχομένου πληροφοριών»’.
- Για την ιστορία οι 26 λέξεις στην αμερικανική διατύπωση είναι 23 στα ελληνικά: «Κανένας πάροχος ή χρήστης μίας διαδραστικής υπηρεσίας υπολογιστών δεν θα θεωρείται εκδότης ή υπεύθυνος μίας πληροφορίας, που παρέχεται από έναν άλλο πάροχο περιεχομένου»
Με πληροφορίες από CNN – hellasjournal.com
