«Ο Νεόπλουτος Χωριάτης» από «Το Θέατρο της Κούλουρης», ένα ρεσιτάλ θεατρικού αυτοσχεδιασμού

της Λίλυ Νούραη

Μία ολόκληρη ώρα και είκοσι λεπτά, επάνω στη σκηνή του Θεάτρου «Δημήτης Μπόγρης», ο Ντίνος Κουμπάτης, αυτοσχεδίαζε γοητεύοντας τους θεατές, επάνω στο γνωστό μυθιστόρημα του Μαριβώ «Ο Νεόπλουτος Χωριάτης», σε σκηνοθεσία του Παντελή Γαρείου.

Για τον θεατρικό αυτόν «μαραθώνιο», ο ίδιος μας είπε:

« Ένα ξαφνικό τεχνικό εμπόδιο παρουσιάστηκε και ενώ επρόκειτο να ανέβει το αριστούργημα του Τσβάϊχ «Το Γράμμα μίας Άγνωστης», ήμασταν αναγκασμένοι μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα να αλλάξουμε έργο και η ευθύνη αυτής της αλλαγής, έπεσε σε εμένα, ο οποίος αποφάσισα αυτήν την αλλαγή, ένα πραγματικά γιγαντιαίο τόλμημα, στο οποίο σημαντικό ρόλο έπαιξε και η σκηνοθεσία του Παντελή Γαρείου. Σκέφτηκα, και πραγματοποιήσαμε το τόλμημα, βασισμένοος σε ένα πολύκροτο μυθιστόρημα του 18^ου αιώνα, τα  οποίο ήταν χωρίς θεατρικό κείμενο και θα έπρεπε να αυτοσχεδιάζω επί σκηνής, δίχως ωστόσο να επιτρέπω στον εαυτό μου να παρεκκλίνει από το κείμενο του συγγραφέα και να διατηρήσει τόσο το ύφος όσο και τις ισορροπίες. Ήταν ένα τρομερά μεγάλο εγχείρημα, το οποίοι δικινδύνευσα με την απόλυτη πεποίθηση πως θα το επέτυγχανα.».

Σύμφωνα πάντως με το κοινό, το οποίο παρακολούθησε την παράσταση, φαίνεται πως η επιτυχία επετεύχθη και η ερμηνεία καθήλωσε τους θεατές.

Το έργο τελείωσε με ένα ζωντανό στιγμιότυπο, το οποίο περιελάμβανε τραγούδι και χορό σε χορογραφίες της Ρούλας Μπεγνή-Μεϊμάρογλου, με την ίδια και τις Αναστασία Βασιλείου, Χαρά Κολλιού και Μίτση Χριστοδούλου να αποδίδουν χορούς σε ρυθμούς τσάρλεστον, μάμπο και βαλς.

Αυτό συνέβη, όταν ο «νεόπλουτος χωριάτης», κατέφυγε σε ένα νυχτερικνό κέντρο, προκειμένου να πνίξει τον πόνο του, έναν άφατο πόνο, ο οποίος τον κατέθλιβε, ένεκα του χαμού της πάμπλουτης συμβίας του.

Σχετικά με τα  τόλμημα αυτό, -ένα τόσο σημαντικό έργο να ετοιμαστεί μέσα σε λίγα εικοσιτεράωρα και να παρουσιαστεί με τόση επιτυχία-, απευθηνήκαμε και στον σκηνοθέτη Παντελή Γαρείο, ο οποίος μας απάντησε:

«Ήταν πράγματι, πολύ μεγάλο το τόλμημα. Πρώτη φορά κλήθηκα να σκηνοθετήσω ένα έργο αυτοσχεδιασμού, το οποίο, εκτός από το βασικό κείμενο ενός ογκώδους μυθιστορήματος, το οποίο συρρικνώνεται χρονικά και συγγραφικά, για να γίνει θεατρικό έργο, και στηρίζεται στην απόλυτη διάθεση του ερμηνευτή. Πιστεύω όμως πως τα καταφέραμε αρκετά καλά, όπως τουλάχιστον μας άφησε να καταλάβουμε το κοινό της πρεμιέρας.».

Την τεχνική επιμέλεια της παράστασης, υπέγραψε ο Αλέξανδρος Ανδρέου απόλυτα εναρμονισμένος στο κλίμα, στο οποίο έδωσε και το χρώμα του φωτισμού.

Η παράσταση αυτή, ήταν μία ακόμη αξιόλογη παραγωγή του Πολιτιστικού Κυττάρου Σαλαμίνας.