Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΕΤΟΥ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ό,τι μας έμαθαν στο σχολείο, και σε εποχές μάλιστα επιμελέστερες των τρεχουσών, ίσως να μην ήταν επαρκές, ή έστω πολλά από όσα μας εδίδαξαν να ξεθώριασαν στις μνήμες μας με το πέρασμα του χρόνου.

Καταθέτω εγγράφως ότι στην δική μου μνήμη, δεν έχει αποτυπωθεί το γεγονός πως η κορυφή του Ταϋγέτου, έχει σχήμα πυραμιδοειδές και μάλιστα χαίρει υποθέσεων για συμβάντα στο βάθος του χρόνου.

Το ύψος του πασίγνωστου όρους της Πελοποννήσου, το οποίο αγγίζει τα  2407 μέτρα, δέον να κρύβει κάποιο μυστικό, πέραν του Καιάδος, για τον οποίον γκρεμό, μας  έμαθαν πως, -παρά τοις αρχαίοις-, διεδραμάτιζε ρόλο ομαδικού τάφου για όσα παιδιά στην Σπάρτη είχαν την ατυχία να μη γεννώνται αρτιμελή.

Αντίθετες έρευνες ή απόψεις, ομιλούν περί ομαδικού νεκροταφείου, όπου κατακτητές της εν λόγω πόλης-κράτους, πέταξαν σωρηδόν νεκρούς ηττημένους, ή κατ’ άλλους κενοτάφιο κατοίκων της πόλης, αλλά για άλλους λόγους.

Φυσικά, η έρευνα δεν σταματά και οι γνώμες ελεύθερα εκφράζονται, όπως και αυτή, η οποία αφορά στην κορυφή του εν λόγω βουνού.

Έτσι, πολλοί από όσους ενδιαφέρθηκαν να λύσουν την απορία τους αν η καλοσχηματισμένη σε πυραμίδα στην απόληξη του ύψους του Ταϋγέτου, είναι ένα δημιούργημα της φύσης, ή αποτελεί παρέμβαση ανθρωπίνων χειρών, τείνουν να καταλήγουν στην θεωρία του επίκτητου.

Καθ’ υπολογισμού θεώρηση, ως εκ τούτου, κάποιοι θέλουν να πιστεύουν πως η ανθρώπινη παρέμβαση θα μπορούσε να είχε επισυμβεί σε απροσδιόριστο παλαιότερο χρόνο και να είχε χρησιμεύσει για την λειτουργία θρησκευτικών τελετών και θεϊκής λατρείας.

Κάτι τέτοιο, όπως λένε, «αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδας», καθώς, -πρόκειται περί ενός κτίσματος τελείου ισοσκελούς  τριγώνου-, και εστιαζόμενοι επίσης  στην «τεχνητή οριζοντίωση της βάσεώς της», όπου το έδαφος παρουσιάζεται σχετικά πιο λείο και ομαλό.

Πολλές οι απορίες, περισσότερες οι θεωρίες, και ακόμη πιο πολύ επαληθεύεται η ρήση τού «όποιος ερευνά», όλο και κάτι μπορεί να μάθει.