ΠΕΡΙ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Μία ζωή ολόκληρη, θυμάμαι τον έλληνα πολίτη να διαμαρτύρεται ως προς την ανταπόκριση των μονάδων άμεσης παροχής βοήθειας σε ασθενείς, του κάποτε «Πρώτων Βοηθειών» και έως σήμερα ΕΚΑΒ.

Αργοπορίες στην εξυπηρέτηση, έχουν σημειωθεί άπειρες, και αυτό, όχι γιατί φταίει η Μονάδα, αλλά γιατί η υπηρεσία αυτή, πάντα χώλαινε, άλλοτε από οχήματα και άλλοτε από προσωπικό, ή και από τα δύο μαζί.

Κατάσταση, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται και μάλιστα σε μία χώρα τόσο προηγμένη όπως η Ελλάδα και ιδιαίτερα χώρας ενταγμένης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τελευταίο θλιβερό περιστατικό, αυτό στην Κω, όπου, κατά τα λεγόμενα και γραφόμενα στον Τύπο, υπάρχουν τρία ασθενοφόρα, εκ των οποίων τα δύο παροπλισμένα ένεκα έλλειψης προσωπικού, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Προχθές, στην πόλη αυτή, μετέφεραν στο νοσοκομείο μία γυναίκα με καρότσι, γιατί το μοναδικό όχημα το οποίο εξυπηρετεί το νησί αντιμετώπιζε άλλο περιστατικό και δεν ήταν δυνατόν να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο σημεία.

Διαβάζω πάλι, πως την επόμενη ημέρα, στην Νέα Μάκρη, πέθανε μία δεκαεννιάχρονη έγκυος, αναμένοντας επί μακρού ασθενοφόρου να την μεταφέρει στο νοσοκομείο.

Αδυνατώ να πιστέψω πως στην χώρα του Γαληνού και του Ιπποκράτη, μπορεί στον πολιτισμένο αιώνα μας, να συμβαίνουν τέτοιες παραλήψεις, έστω και αν είναι περιστασιακές και σπάνιες.