ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙ;

Του Ντίνου Κουμπάτη

Εγώ πάντως, όχι. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψω πως γιατρός, ορκισμένος στον Ιπποκράτη και υποψήφιος βουλευτής, ο οποίος λίγο ως πολύ ζητεί την ψήφο ενός ολόκληρου λαού, μπορεί να εύχεται τον θάνατο μίας μερίδας συνανθρώπων του, επειδή σε κάποια συγκεκριμένη ηλικία, και πάσχοντες από μίαν επάρατο νόσο, επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό κάθε Κράτους, το οποίο έχει εισπράξει και εκμεταλλευτεί επί σειράν ετών, -από τις κρατήσεις τους σε μισθούς και ακόμη και από τις συντάξεις τους εξακολουθεί να κρατά-, για τον λόγο αυτό, το υστέρημά τους.

Γι’  αυτό και δεν θα το σχολιάσω, καθώς μάλιστα και η πολιτική παράταξη, με την οποία πολιτεύεται, δεν έχει λάβει θέση εναντίον του.

Επειδή, ακριβώς, δεν πιστεύω πως μία υποψήφια Κυβέρνηση, η οποία διατυμπανίζει ανά πάσαν στιγμήν την φροντίδα της και την υγεία των πολιτών που της επιφυλάσσουν εμπιστοσύνη και την ανεβάζουν στην εξουσία για να τους εκπροσωπήσει, ως προς το καλό τους, μπορεί να συμπεριλαμβάνει στο επιτελείο της άτομα, τα οποία σκέπτονται και μιλούν κατ΄ αυτόν τον τρόπο.

Εν πάση περιπτώσει, θα αλλάξω γνώμη, μόνο αν η πολιτική αυτή παράταξη λάβει θέση, αποδεχθεί πώς έτσι έχουν τα πράγματα και φερθεί ανάλογα προς τις κατηγορίες.

Όχι. Ιεροφάντης του Ιπποκράτους και του Γαληνού, και εκπρόσωπος δέκα-τόσων εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν είναι δυνατόν, να διατυπώνει τέτοιες σκέψεις.