ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ

Λίγο πριν δύσει ο ήλιος
στη μεγάλη παραλία
ξεβράστηκε χτες ένας γλάρος,
στα ξεραμένα φύκια
ξαπλωμένο ένα τσακισμένο ψάρι,
κόπηκαν τα σχοινιά
μια οσμή βαριά τριγυρίζει το γιαλό,
ο πεθαμένος γλάρος μας έφερε την είδηση
το σούρουπο μιας Κυριακής
ήταν ένα ταξίδι
χωρίς πυξίδα χωρίς πολιτισμένη βοήθεια,
δίχως ελπίδα ξανοίχτηκαν στα πέλαγα
ψάχνοντας άλλους ουρανούς
απλώνοντας τις προσδοκίες να επιπλέουν στα κύματα,
μα δεν ήταν η σωστή ώρα να κερδίσουν τον θάνατο… .
εμείς παροπλισμένοι παρατηρητές
μες σε βαθιά σιωπή
αποστρέφουμε το βλέμμα από τα κουφάρια
τώρα που ματώνουν οι μέρες μας
που τόσο λίγο άνθρωποι γίναμε
μια τσιμπιά μέσα μας –
ευτυχώς δε γνωρίζουμε τους πνιγμένους …

~ Άννα Γεωργαλή ~