ΜΕΛΙ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αν η Επιστήμη επί της Γης, δεν έχει προφέρει μέχρι του παρόντος, τον τελευταίο λόγο της, είναι γιατί απεγνωσμένα, σε ορισμένους τομείς, θέλει να αποδείξει πως πράγματι είναι «επιστήμη».

Μέχρι σήμερα, λοιπόν, πολλές είναι οι επιτεύξεις, περισσότερες οι παλινδρομήσεις της, άπειρα τα κενά της, αλλά αντέχει ακόμα.

Ως προς τις θεραπείες δε, αυτά τα βακτήρια, οι ιοί και τα μικρόβια, είναι η αλήθεια πως δεν την αφήνουν να προκόψει. Σε χλωρό κλαδί δεν χωράνε!

  «Βλέπουμε βακτήρια που έχουν εξελιχθεί, τα οποία είναι ανθεκτικά σε όλα σχεδόν τα αντιβιοτικά, και φτάνουμε στο στάδιο όπου το ράφι θα μείνει άδειο», δηλώνει απελπισμένος ο καθηγητής Les Baillie από τη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ.

Σκεπτόμενος δε, δεν δίστασε να προσθέσει μιάν άλλη αλήθεια, λέγοντας πως «Πρέπει να κάνουμε κάτι καινοτόμο, αλλιώς αντιμετωπίζουμε το σενάριο να επιστρέψουμε στο προ-αντιβιοτικό στάδιο».

Σαν τέτοιο δε, εννοεί τον χρόνο κατά τον οποίον η επιστήμη ήταν αποκλειστικό προνόμιο και εργαλείο της Μητέρας-Φύσης.

Επειδή δε, όλη η επιστημονική κοινότητα  τρέχει και δεν φτάνει, αντιλαμβανόμενη πως τα βακτήρια θα υπερνικήσουν με την ανθεκτικότητά τους, προσθέτει πως «Πριν από τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούσαμε φυτικές και παραδοσιακές λύσεις για τη θεραπεία ασθενειών. Επιστρέψαμε σε αυτές τις παραδοσιακές θεραπείες για να δούμε αν μπορούμε να μάθουμε από τους προγόνους μας».

Έτσι, λοιπόν σήμερα, η επιστήμη της τεχνολογίας, τείνει να επιστρέψει στην πρακτική επιστήμη της Φύσης και προς το παρόν, κυνηγά τις μέλισσες, να εννοήσει ποιοι είναι οι λόγοι που παράγουν μέλι άκρως θεραπευτικό και πανάκεια δια πάσαν νόσον, αλλά και προπέτειά τους.