ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ίσως όχι όλοι, αλλά αρκετά πολλοί από αυτούς, οι τουρίστες μας, δεν βλέπουν μόνο τα αρχαία μας, απολαμβάνοντες τον ελληνικό ήλιο και την θάλασσά μας, αλλά γίνονται μάρτυρες και πολλών άλλων της καθημερινής ζωής μας, της συμπεριφοράς μας και των θεμάτων που μας απασχολούν σαν χώρα.

Από τις εντυπώσεις, τις οποίες και αποκομίζουν, εξαρτάται και το αν επιστρέψουν κάποια στιγμή, αλλά και πώς θα μας περιγράψουν στον κύκλο τους, ώστε να μας επισκεφθούν και αυτοί.

Ένα 25% από την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας, μας το αποδίδει ο τουρισμός. Χρηματοδοτεί, δηλαδή την οικονομία μας, και οπωσδήποτε έχει απαιτήσεις.

Αντ’  αυτού, οι τουρίστες μας, τα τελευταία χρόνια, πίσω από την βιτρίνα των διαφημίσεων, συχνά αντικρίζουν και βιώνουν μίαν άλλη Ελλάδα, η οποία μπορεί και να μην τους αρέσει.

Σε ποιόν αλήθεια θα άρεσε να πληρώνει πανάκριβα ένα Ξενοδοχείο, το οποίο δεν έχει το απαιτούμενο προσωπικό για να τον εξυπηρετεί;  Ή, σε ποιόν θα άρεσε να ξαπλώνει στην πλαζ σε πανάκριβες μπερζέρες, ή να τρώσει σε εστιατόρια και ταβέρνες και να τον τρώνε στον λογαριασμό;

Ποιός τουρίστας άραγε θα μπορούσε να περπατά σε ένα περιβάλλον, της πρωτεύουσας ας πούμε, και να αντικρίζει να κοιμούνται στα πεζοδρόμια, άστεγοι και ακρωτηριασμένοι, ναρκομανείς και άλλοι ύποπτοι, κλεφτρόνια, ζητιάνοι;

Θα άρεσε σε κάποιον να περπατά σε δρόμους γεμάτους γούβες και νερά, να ταξιδεύει σε κατεστραμμένους δρόμους, με παλιά αυτοκίνητα, εισιτήρια στα ύψη, πανάκριβα διόδια, πανάκριβη βενζίνη, πανάκριβη Αγορά;

Ταλαιπωρίες με ουρές και καθυστερήσεις σε πλοία, αεροπλάνα, χερσαίες συγκοινωνίες, και συχνά κακές συμπεριφορές; Και όλο και ένα τοπίο καρβουνιασμένο, απονεκρωμένη ύπσιθρος κατά μήκος των Εθνικών Οδών μας.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν προστεθεί και οι πυρκαγιές, οι οποίες τρέπουν τους τουρίστες σε φυγή, πολλές περιοχές δεν διαθέτουν επαρκείς ιατρικές και νοσοκομειακές υποδομές.

Δεν τα λέω εγώ. Οι στατιστικές τα λένε. Κάπου διάβασα πως ο τουρισμός μας έχει πέσει κατά 28%. Και θα πέσει περισσότερο, αν συνεχίσουμε να γδέρνουμε τους επισκέπτες μας, αν αυτοί δεν νοιώθουν άνετα, φιλικά, και παράλληλα βέβαιοι πως δεν κινδυνεύουν και πως δεν τους εκμεταλλευόμαστε.

Καθότι «έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή!