ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ “ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ”

ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ “ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ”

Δόθηκε στην δημοσιότητα από το Υπουργείο Εργασίας το “δήθεν” φιλεργατικό εργασιακό Νομοσχέδιο το οποίο, αντίθετα, είναι βαθιά αντεργατικό, αντιαναπτυξιακό, ερχόμενο σε σύγκρουση με βασικές αρχές του εργατικού δικαίου (ελληνικού και ευρωπαϊκού), αλλά ακόμα και με βασικά κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων. 

Πρόκειται για ένα Νομοσχέδιο, το οποίο με το πρόσχημα της υιοθέτησης της Ευρωπαϊκής Οδηγίας με τίτλο “για τους διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ε.Ε” και την ύπαρξη ελάχιστων θετικών διατάξεων που λειτουργούν ως “προπέτασμα καπνού”, αποτελεί στην ουσία το νομοθετικό εργαλείο για ένα νέο και μεγάλο αντεργατικό χτύπημα στην κατεύθυνση της συμπλήρωσης των διατάξεων του Ν.4808/21, με στόχο την γενίκευση και πλήρη κανονικοποίηση της ανεξέλεγκτης εργασιακής ευελιξίας, και της απόλυτης νομιμοποίησης και διευκόλυνσης της εργοδοτικής υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. 

Το συγκεκριμένο Νομοσχέδιο: 

– Καταργείται το ημερήσιο νόμιμο ωράριο των οκτώ (8) ωρών αφού πλέον ο εργαζόμενος μπορεί να εργάζεται σε δύο και άνω εργοδότες, αρκεί να μην συμπληρώσει τις 13 ώρες ημερησίως, δηλαδή τις 78 ώρες εβδομαδιαίως!!

Η ασφαλιστική δικλείδα του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου ότι δηλαδή σε μία περίοδο αναφοράς 4 μηνών ο μέσος όρος εβδομαδιαίας απασχόλησης δεν πρέπει να ξεπεράσεις τις 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών, μόνο ως αστείο μπορεί να ακουστεί, σε μια ρημαγμένη αγορά εργασίας, με μια Επιθεώρηση Εργασίας που πραγματοποιεί υποτυπώδεις επιτόπιους ελέγχους, λόγω και της έλλειψης επαρκούς προσωπικού. 

Η Οδηγία δεν περιέχει καμία τέτοια διάταξη (το  μόνο που αξιώνει είναι να μην μπορεί να απαγορεύσει εργοδότης την εργασία σε άλλον εργοδότη), το αντίθετο μάλιστα, στο προοίμιο της ζητά από τα κράτη-μέλη να διατηρήσουν ευνοϊκότερες διατάξεις όπως αυτή του άρθρου 189 Κ.Α.Ε.Δ (ΠΔ 80/2022), με την οποία απαγορεύεται η υπέρβαση του νομίμου ωραρίου (8ωρο)

ακόμα και αν κάποιος εργάζεται σε δύο και άνω εργοδότες. 

Η εμπειρία έχει δείξει  (ιδίως σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών- καθαρισμού, φύλαξης κ.λ.π) ότι οι εργοδότες δημιουργούν πολλές εταιρείες -σφραγίδες, οι οποίες προσλαμβάνουν εικονικά τους εργαζόμενους με σκοπό να τους αποστερήσουν βασικά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. 

Το ίδιο θα γίνει και τώρα: ένας εργαζόμενος που απασχολείται σε ένα πόστο σε μια εταιρεία, θα απασχοληθεί στο ίδιο πόστο για άλλες πέντε ώρες ημερησίως, με εικονική πρόσληψη σε άλλη εταιρεία του ίδιου εργοδότη, χωρίς φυσικά να αμείβεται αντίστοιχα για τις υπερωριακές ώρες απασχόλησης αλλά με απλό ωρομίσθιο. 

Η δε Επιθεώρηση Εργασίας με τον εποπτικό και ελεγκτικό της ρόλο, δεν θα μπορεί να διαπιστώσει καμία παρανομία ή έστω κατάχρηση και έτσι ο εργαζόμενος θα εξουθενώνεται καθημερινά.

Αναμένουμε άμεση επιδείνωση των όρων υγείας και ασφάλειας αλλά και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, ποιότητα που, στο όνομα της ευελιξίας και του εύκολου κέρδους, δεν θα αξιολογηθεί επαρκώς από μεγάλη μερίδα των εργοδοτών. 

-Εισάγονται οι ακραίες ευέλικτες μορφές απασχόλησης όπως είναι οι συμβάσεις μηδενικών ωρών. 

Το γεγονός ότι το Νομοσχέδιο προβλέπει “εγγυημένες ώρες” χωρίς, όμως πρόβλεψη ελάχιστου αριθμού, είναι ακόμα ένα δείγμα άρσης του προστατευτικού πλαισίου του εργατικού δικαίου αφού υπολαμβάνει ότι τα< δύο μέρη της εργασιακής σχέσης εργοδότης /εργαζόμενος είναι ίσοι, με ίδια διαπραγματευτικά όπλα τα οποία μπορούν ισότιμα να συμφωνήσουν τις εγγυημένες ώρες. 

Με τις συμβάσεις αυτές ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας όπως η εστίαση, η υγεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες, η ιδιωτική εκπαίδευση σε φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών κ.λ.π. κινδυνεύουν να μετατραπούν σε μια τεράστια δεξαμενή εύρεσης προσωπικού, για όσες ώρες χρειάζεται ο εργοδότης, χωρίς σταθερές εργασιακές σχέσεις, αναφορικά με τον χρόνο εργασίας, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (αφού αυτή θα παρέχεται μόνο αν και εφόσον παρέχουν εργασία) , χωρίς κάλυψη για επιδότηση ανεργίας (αφού θα είναι σχεδόν ακατόρθωτο για έναν τέτοιο εργαζόμενο να καλύψει τα απαιτούμενα 125 ένσημα το 14μηνο και τα 80 ένσημα ανα έτος για να λάβει το επίδομα απο την ΔΥΠΑ) και φυσικά χωρίς ουσιαστική αποζημίωση απόλυσης (αφού δεν υπάρχει ρύθμιση για το πως θα λαμβάνουν και αν θα δικαιούνται οι εργαζόμενοι αυτοί αποζημίωση απόλυσης). 

Από την άλλη πλευρά αν ο εργοδότης ειδοποιήσει τον εργαζόμενο προ 24 ωρών για την ανάληψη εργασίας και τον έχει ενημερώσει κατά τρόπο γενικό για το χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου αυτή θα παρέχεται τότε ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί την εργασία (αν και η Οδηγία δεν το απαγορεύει) και ΄έτσι θα κινδυνεύει και με λύση της σύμβασης αυτής με υπαιτιότητα του (παραίτηση). Επισημαίνουμε και το εξής: ο όρος του Νομοσχεδίου για ακυρότητα των συμβάσεων αυτών εφόσον δεν δεν υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός αμειβόμενων ωρών εργασίας, είναι και αυτός σε βάρος; των εργαζομένων και αυτό διότι σε μια άκυρη σύμβαση εργασίας, ο μισθωτός που  έχει απασχοληθεί ήδη και δεν έχει πληρωθεί, μπορεί να αξιώσει όχι τις συμφωνημένες αποδοχές αλλά τις κατώτατες του νεοπροσλαμβανόμενου χωρίς τυχόν οικογενειακά επιδόματα ή άλλες παροχές λόγω των προσωπικών ιδιοτήτων του, με νομική βάση

 τον αδικαιολόγητο πλουτισμό!

-Αν και εισάγεται, κατ΄ απαίτηση της Οδηγίας, η εξάμηνη δοκιμαστική περίοδος στις συμβάσεις εργασίας, με το Νομοσχέδιο αποχαρακτηρίζεται η 12μηνη αρχική χρονική διάρκεια της σύμβασης ως δοκιμαστική περίοδος και διατηρείται η δυνατότητα του εργοδότη να απολύσει τον εργαζόμενο χωρίς αποζημίωση εντός του 12μηνου. 

Κατά τα άλλα το Νομοσχέδιο είναι επωφελές για τους εργαζόμενους!

–Καταργείται κατ’ ουσία ο σπουδαίος λόγος καταγγελίας της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου για το διάστημα της δοκιμαστικής περιόδου αφού, πλέον ο εργοδότης, με την λήξη της δοκιμαστικής περιόδου μπορεί να “απαλλαχθεί” από τον εργαζόμενο χωρίς την επίκληση σπουδαίου λόγου, με μόνο την λήξη του σχετικού χρονικού διαστήματος. 

-Νομιμοποιείται η εξαήμερη εργασία στις επιχειρήσεις 24ωρης λειτουργίας με βάρδιες σε όλους τους κλάδους της οικονομίας (πλην των ξενοδοχείων και του επισιτισμού όπου αυτή ισχύει ήδη) και καταργείται το πενθήμερο στην πράξη, εφόσον η έκτη ημέρα εργασίας καθίσταται υποχρεωτική για τους εργαζόμενους, αν απαιτηθεί μονομερώς από τον εργοδότη. 

Η εξαγγελία της Κυβέρνησης για προστασία των εργαζομένων, εξαντλείται στην αύξηση της προσαύξησης για την απασχόληση την 6η ημέρα σε 40%.

Ο αγώνας των εργαζομένων για να μην  περάσει αυτό το Νομοσχέδιο της σύγχρονης εργασιακής δουλείας πρέπει να είναι μαζικός και συλλογικός.