ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ένα εκατομμύριο επτακόσιες χιλιάδες στρέμματα δάσους κάηκαν και θα χρειαστούν κάποιες δεκαετίες για να –και αν- ξαναγίνουν όπως πριν. Ο θεσσαλικός κάμπος, καταστράφηκε σχεδόν όλος, μαζί με τους κατοίκους και εργάτες της γης του, και για να ξαναφυτρώσει και να ευδοκιμήσει χορτάρι θα χρειαστούν πολλά χρόνια, λένε οι ειδήμονες, ενώ μετά τα εκατό χιλιάδες ζωντανά που κατά προσέγγιση πνίγηκαν, όσα και αν προστεθούν ζωντανά, δεν θα έχουν χορτάρι να τραφούν.

Πέρα από την εθνική συμφορά, που οδηγούμαστε λοιπόν; Είναι πολύ απλό να το προσδιορίσουμε: στον υπερπληθωρισμό, την πανακρίβεια και την ολική φτωχοποίηση.

Να λοιπόν, που ακόμη και η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», εχθές, με γαλάζιο φόντο και λευκούς πηχυαίους τίτλους στην πρώτη σελίδα της, εξανίσταται για την άμεση αύξηση των πάντων, αμέσως μετά τις πλημμύρες, κατά την διάρκεια των οποίων, μάλιστα, ακόμη και το εμφιαλωμένο νερό, έφτασε να στοιχίζει έως και πέντε ευρώ το μπουκαλάκι.

Αντιγράφω από την έγκριτη εφημερίδα: Έως 40% φρούτα, λαχανικά, τυροκομικά, κρέατα.  Στα 5 ευρώ το μαρούλι. Πάνω από το 44% οι ντομάτες. Στα 3 ευρώ τα μήλα. Και άλλα πολλά…

Αυτά, τώρα. Όπου ακόμη δεν έχει κανέναν αντίκτυπο, στην οικονομία μας, η συμφορά. Μπορούμε να φανταστούμε όλα όσα πρόκειται να επακολουθήσουν στο πέρασμα των χρόνων της δοκιμασίας;

Φυσικά, υπάρχει και η Κυβέρνηση, η οποία έσπευσε να βάλει «πλαφόν» στην τιμή του εμφιαλωμένου νερού για τα θύματα της καταστροφής στον θεσσαλικό κάμπο.

Ωστόσο, κανένα πλαφόν τα τελευταία χρόνια δεν τίθεται στις υπερβολικές και συνεχώς αυξήσεις των ειδών πρώτης και άμεσης ανάγκης του πολίτη.

Βέβαια, υπάρχουν οι καταστροφές που γίνονται χωρίς να τις περιμένουμε, η Ρωσία που εμποδίζει την εξαγωγή σίτου, η κλιματική αλλαγή που δεν ξεκίνησε ακόμη, αλλά είναι ένα καλό επιχείρημα, η κρίση των καυσίμων, και τόσα άλλα καθημερινά επιχειρήματα, τα οποία αφοπλίζουν την Κυβέρνηση στο να παρέμβει και οδηγούν στην πενία, όλο και περισσότερους Έλληνες, ώστε να θεωρούν οι διεθνείς στατιστικές ότι, σήμερα, τα δύο τρίτα του ελληνικού πληθυσμού, δύσκολα τα βγάζει ως προς το ζην.