Συνένοχος ή βλάξ κε Βακάλη;

Όταν η Ελλάδα ζούσε στον ρυθμό του σκανδάλου Κοσκωτά, ο εκδότης της «Ελευθεροτυπίας» Κίτσος Τεγόπουλος, μέρα παρά μέρα έβγαινε με τίτλο «Συνένοχος ή βλαξ;». Αναφερόταν στον Δημήτρη Τσοβόλα και στην δήλωσή του ότι εξαπατήθηκε από έναν απατεώνα-επιχειρηματία (τον Κοσκωτά).

Από εκείνη την εποχή έχουν αλλάξει πολλά. Πλέον ο χαρακτηρισμός «βλαξ» έχει γίνει πολύ βολικός – όταν παραδέχεται κάποιος κάτι τέτοιο για τον εαυτό του, τί μπορείς να πεις; Ακόμα και η κα Μενδώνη εμφανίστηκε ως τέτοια ισχυριζόμενη ότι ο κ.Λιγνάδης την ξεγέλασε με την τέχνη του…

Στα καθ’ ημάς, τώρα, έχουμε μια περίπτωση που δημιουργεί και απορίες αλλά και υποψίες. Θα μπορούσε βεβαίως να μην δημιουργεί όλα αυτά – αλλά τα δημιουργεί. Πρόκειται για την απ’ ευθείας ανάθεση σε επιχείρηση του Πειραιά (πεπειραμένη και αποδοτική στον τομέα της) για την ναυαγοσωστική κάλυψη της Σαλαμίνας, συνολικού ποσού 59.950€ (με το ΦΠΑ πηγαίνει στα 74.338€). Αυτό το ποσό καλύπτεται από ίδιους πόρους του δήμου που αναφέρονται στον κωδικό 15-6117.002.

Μέχρι εδώ καλά. Πολλοί δήμοι, ιδιαίτερα νησιωτικοί, αξιοποίησαν το χρηματοδοτικό εργαλείο της κυβέρνησης με σκοπό την ναυαγοσωστική του κάλυψη. Για την Σαλαμίνα, μάλιστα, διατέθηκαν 30.492€ για το 2022 και 40.458,72€ για το 2023, δηλαδή 70.950,72 για τα δύο αυτά χρόνια.

Το πρόβλημα όμως που τίθεται είναι ότι οι κάτοικοι της Σαλαμίνας έχουν δει ναυαγοσωστική κάλυψη σε μία και μόνο παραλία του νησιού – και μάλιστα δίπλα σε πασίγνωστη επιχείρηση του νησιού που πληρώνει η ίδια ναυαγοσώστη για τους λουομένους στην περιοχή που δραστηριοποιείται, όπως υποχρεούται- με έναν ναυαγοσώστη. Η Σαλαμίνα δεν έχει μία πολυσύχναστη παραλία αλλά τέσσερις. Γιατί δεν υπάρχει κάλυψη σε όλες; Εν τω μεταξύ, το ποσό της απ’ ευθείας ανάθεσης, συγκρινόμενο με άλλους νησιωτικούς δήμους δεν συνάδει με την κάλυψη μιας και μόνο παραλίας, αλλά με κάλυψη περισσότερων παραλιών, με περισσότερους ναυαγοσώστες ή/και με περισσότερα μέσα. Δημιουργείται έτσι η πρώτη απορία.

Στην προσπάθειά μας να λύσουμε αυτή την απορία, ανατρέξαμε στο συμφωνητικό της απ’ ευθείας ανάθεσης που υπέγραψε ο δήμαρχος της Σαλαμίνας με τον διαχειριστή της εταιρίας. Εκεί το όλο αντικείμενο του έργου περιγράφεται με έναν εξαιρετικά λακωνικό τρόπο, ως «Δαπάνες Προσωπικού για 1 βάθρο & 1 Ταχύπλοο Σκάφος (μισθός, εργοδοτικές εισφορές) και για τον εξοπλισμό βάθρου. Λοιπά Συναφή έξοδα (καύσιμα, λιπαντικά, μεταφορικά & διαμονή).». Προχωρώντας στο έγγραφα, φτάνουμε στην έγκριση μελέτης περί του θέματος της 26/06/2023 στην οποία αναφέρεται ότι αποφασίζεται η «έγκριση των τεχνικών προδιαγραφών της υπηρεσίας ως περιγράφονται στην υπ’αριθ . 22/2023 μελέτη της Δ/νσης Περ/ντος Πρασίνου & Καθ/τας.»

Πού είναι όμως αυτή η μελέτη;

Επανειλημμένως την έχουμε ζητήσει από τον καθ’ ύλην αρμόδιο της «Δ/νσης Περ/ντος Πρασίνου & Καθ/τας», κο Βακάλη. Δημόσια. Γιατί όταν προκύπτουν τέτοια ερωτηματικά, στα οποία κάποιοι, κακεντρεχείς ή απλώς φιλύποπτοι (στην Ελλάδα είμαστε…), μπορούν να απαντήσουν αβασάνιστα και χωρίς να περιμένουν στοιχεία ότι είτε η εταιρεία εξαπάτησε τον Δήμο (κατά το κοινώς λεγόμενο «μας έπιασαν κώτσους») είτε συμβαίνει κάτι εξαιρετικά άσχημο που ενδέχεται να επιφέρει την τρώση του κύρους τόσο προσώπων όσο και όλου του λαού της Σαλαμίνας (γιατί το ήθος των κυβερνώντων αντικατοπτρίζει το ήθος των πολιτών), οι απαντήσεις πρέπει να δίνονται δημόσια. Άλλωστε, δεν ζητάμε κάποιο επτασφράγιστο κρατικό μυστικό: μια μελέτη εγκεκριμένη από τον δήμο ζητάμε, που η δημοσίευσή της θα κλείσει στόματα και θα δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται – εκτός αν δεν είναι έτσι.

Γιατί υπάρχει αυτή η δυστοκία στην δημοσίευση των μελετών;

Δεν θέλει και εξαιρετικό IQ για να αντιληφθεί κάποιος ότι όταν δεν δίνονται απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα, προσφέρεται έδαφος για υπόνοιες; Πόσο έξυπνο είναι αυτό; Βέβαια, μπορεί οι κύριοι της δημοτικής αρχής να ακολουθούν τις ρήσεις του Μεγάλου Ναπολέοντος, ο οποίος είχε πει: « στην πολιτική η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα»…