ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Πάλι τα καταφέραμε. Ή μάλλον, συνεχίζουμε να τα καταφέρνουμε, όλο και περισσότερο, όλο και χειρότερα.

Μία ακόμη ανάφλεξη πολέμου σε μία ευαίσθητη και συγχρόνως επικίνδυνη περιοχή του κόσμου, στην Μέση Ανατολή, η οποία από πολέμους μαστίζεται εδώ και αιώνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, κατά τακτά χρονικά διαστήματα και κατά τις νεότερες εποχές, συχνά με τις παρεμβάσεις ξένων προς τα συμφέροντα, των περιοχών αυτών, παρεμβάσεων.

Η νέα σύρραξη στην ανατολική όχθη της Γάζας, -άσχετα με το πού θα οδηγήσει και πώς θα καταλήξει-, ένα κοινό παρονομαστή έχει με όλες τις άλλες πολεμικές συρράξεις σε όλον τον κόσμο και αυτός είναι η απώλεια ανθρωπίνων ζωών, οι τεράστιες καταστροφές των γαιών με όσα αυτό συνεπάγεται, ο κάθε είδους αντίκτυπος στις ζωές των λαών και των ανθρώπων, και στο βάθος οι βιβλικές καταστροφές με απόηχο στην μόλυνση της ατμόσφαιρας του πλανήτη, για την ύπαρξη και επιδείνωση της, από όλους αυτούς, οι οποίοι επικαλούνται την μόλυνση του περιβάλλοντας, επιδεινώνοντάς-το εξ’ ιδίων και επιμόνως.

Με αφορμή την νέα αυτή σύρραξη, και επιχειρώντας έναν απολογισμό των όσων άλλων πολεμικών συρράξεων βρίσκονται εν ενεργεία σε όλο τον κόσμο, και τις απειλές από πολλές πλευρές ενός ολέθριου πυρηνικού πολέμου, μπορούμε πλέον να αντιληφθούμε μία επίμονη εμμονή, η οποία καθιστά τον πλανήτη μας κάμινον αυτοκαταστροφης.