ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ
του Ντίνου Σ. Κουμπάτη Ένα Ακόμη «χτύπημα», κατά της Ελλάδας, της γνωστής «Ψωρικώσταινας» από τον πλούσιο κυβερνήτη, ενός πλουσίου κράτους, αυτού της παντοδύναμης Αγγλίας.... ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ένα Ακόμη «χτύπημα», κατά της Ελλάδας, της γνωστής «Ψωρικώσταινας» από τον πλούσιο κυβερνήτη, ενός πλουσίου κράτους, αυτού της παντοδύναμης Αγγλίας.

Θυμωμένος τα μάλα, ο Πρωθυπουργός της χώρας, αρνήθηκε να δεχθεί τον δικό μας Πρωθυπουργό, λίγη ώρα πριν την προγραμματισμένη συνάντησή τους, γεγονός, το οποίο ο ελληνικός Τύπος χαρακτήρισε ως αγένεια εκ μέρος του οικοδεσπότη, και ο φιλοκυβερνητικός άφησε αιχμές για διπλωματικό σκάνδαλο.



Φανταστείτε, δηλαδή, μεθαύριο που θα έλθει στην Ελλάδα, ο αγαπημένος μας Ταγήπ Ρεζέπ Ερντογκάν, σε προσυμφωνυμένο ραντεβού με τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτός, τελευταία στιγμή να επαναφέρει στην μνήμη του τα όσα ο καλεσμένος-του έχει πει εναντίον της χώρας μας, και όμως, εμείς στωϊκά τα δεχθήκαμε και παραμένουμε φίλοι, σαν καλοί γείτονες.

Τώρα βέβαια, η Αγγλία, δεν είναι γειτόνισσά μας, έστω κι αν ενίοτε εμπλέκεται στα του οίκου μας, αλλά και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της.



Έτσι, φυσικόν ήταν να θυμώσει ο Άγγλος πρωθυπουργός, σαν άκουσε στην συνέντευξη του δικού μας, στο BBC, ομιλούντος επί των περιβόητων αγαλμάτων μας, τα οποία μετεγκατέστησε στο Λονδίνο ο Έλγιν, μία φορά κι έναν καιρό, να λέει πως εκείνος ο λόρδος με τους καλούς τρόπους τα είχε κλέψει, ενώ κατά την αγγλική εκδοχή, τα είχε αγοράσει, άρα, νομίμως αποτελούν κτήμα του αγγλικού κράτους.

Όμως, ο κύριος Μητσοτάκης, προέβη και σε μία παρομοίωση, μνημονεύοντας τον πίνακα, ο οποίος αναπαριστά την Τζιοκόντα και το αινιγματικό χαμόγελό της, και όπου κάλεσε τον δημοσιογράφο, -με τον οποίον συνομιλούσε-, και κατ’ επέκτασιν τον αγγλικό πληθυσμό, να φανταστούν αυτήν την ζωγραφική χωρισμένη σε δύο κομμάτια, το ένα στο Λούβρο και το άλλο στην πατρίδα του.



Ωστόσο, εδώ υφίσταται και ένα άλλο θέμα. Οι Ιταλοί, έχουν προσαρμοσθεί, αποδεχθεί, και ουδέποτε διεκδίκησαν το υπέροχο και ιστορικό αυτό έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Εμείς, ωστόσο, αυτά τα μάρμαρα, τα διεκδικούμε εδώ και αιώνες και εκείνοι ή κάνουν πως δεν ακούν, ή αρνούνται αναφανδόν.

Έπειτα, τόσα εκατομμύρια εισρέουν στα ταμεία τους, από τους τουρίστες που πάνε και τα θαυμάζουν. Σε εμάς τους πτωχούς θα τα παραχωρήσουν;

error: Content is protected !!