ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

 Ίσως, εμείς οι παρεπιδημούντες την Ελλάδα, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη πως περνάμε κρίσιμες στιγμές, στην οικονομία και το κοινωνικό μας γίγνεσθαι και προβάλουμε μόνον απαιτήσεις, χωρίς να δεχόμαστε υποχωρήσεις.

Αυτές τις ημέρες, βλέπουμε να αλλάζουν νόμοι και διαδικασίες, οι οποίες σκοπό έχουν, κατά τα υποσχόμενα της Κυβέρνησης, να καλυτερεύσουν το βιωτικό μας επίπεδο και το κοινωνικό μας «στάτους».

Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο, δεν αρκεί μόνον η καλή θέληση των επαϊόντων και η ψήφιση νόμων, αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι, έστω και αν μπούνε τα δύο μας πόδια σε ένα παπούτσι, -όπως λέει η σοφή παροιμία-, προκοπή δεν θα κάνουμε.

Μιλάμε για φτωχοποίηση, για πληθωρισμό, για σκληρή φορολογία, για τόσα άλλα και δεν καταλαβαίνουμε πως αυτοί, τους οποίους επιλέξαμε να διευθετούν τις υποθέσεις μας, και γνωρίζουν και αγωνίζονται για εμάς, και γνώση έχουν και το καλό μας επιδιώκουν από εκεί που τους στείλαμε με την ψήφο της εμπιστοσύνης μας.

Η ΕΕ μας κρούει τον κίνδυνο του κινδύνου, ενημερώνοντάς-μας πως ο πληθωρισμός στην χώρα μας, έφτασε εσχάτως στο 3%. Πώς θα τον καταπολεμήσουμε, αν δεν συμπράξουμε με λίγες, έστω, υποχωρήσεις;

Ωστόσο, παρατηρούμε να ξεσηκώνονται συνδικάτα και εργαζόμενοι, τόσο στο Δημόσιο, όσο και ελεύθεροι επαγγελματίες και να αντιδρούν στους νέους νόμους, οι οποίοι συζητούνται σήμερα και θα μπουν σύντομα σε εφαρμογή.

Απεργίες σαρανταοκτάωρες από τους υγειονομικούς, ενώ η Κυβέρνηση υπόσχεται να αναμορφώσει το ΕΣΥ, απεργίες και πάλι σαρανταοκτάωρες από τους δικηγόρους, τους συμβολαιογράφους και τους οδηγούς ταξί.

Διαμαρτύρονται μισθωτοί και συνταξιούχοι πως δεν τα βγάζουν πέρα, παρά τις αυξήσεις του τρία τοις εκατό που υπόσχεται η Κυβέρνηση, παρά τις προσπάθειές της να συμβάλλει στην φτώχεια με τα βοηθήματα καλαθιών, τα οποία συνεχώς εναλλάσσει στα σούπερ μάρκετς, παρά το δώρο των Εορτών στους μισθοσυντήρητους που επίσης υπόσχεται.

Αλλά και οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται, και οι περιπτερούχοι, και πόσοι ακόμη.

Οι ξένοι, από την άλλη στις έρευνές τους, μας καταττάσσουν στα τελευταία επίπεδα της διεθνούς οικονομίας.

Τέλος πάντων, όλα κάποια στιγμή θα πάνε καλύτερα και για εμάς.  «Όποιος κάνει υπομονή, ουδέποτε χάνει», λέει ένα σοφό γνωμικό μας.

Όσο δε, από εμάς τους Έλληνες, πάντα κάναμε υπομονή, όπως μας συμβούλευαν, πάντα κάνουμε και θα κάνουμε.